صبر زرد (aloe vera l.) یکی از مهمترین گیاهان دارویی در جهان می باشد که با نام های گیاه درمانگر؛ گیاه دارویی؛ صبر تلخ؛ شاخ بزی؛ گل قبر؛ لاله بیابان؛ گیاه ملکه؛ گیاه جاودانگی؛ چادروا؛ جادوگر بی مزه و یا داروخانه خدا شناخته شده است. بخش مورد استفاده ی گیاه صبر زرد برگ آن است که از قسمت ژل درون برگ در موارد زیادی از قبیل برطرف کننده سوختگی های ناشی از آفتاب سوختگی و یا اشعه، التیام دهنده ی زخم ها، بیماری های گوارشی و... استفاده می شود. این تحقیق در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه خلیج فارس بوشهر به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی به منظور بررسی تاثیر روش کشت (فاکتور اصلی) و اندازه پاجوش (فاکتور فرعی) و 4 تکرار بر باروری گیاه دارویی صبر زرد انجام شد. در این پژوهش نتایج در صفات برداشت شده، طول برگ، تعداد برگ، قطر برگ، عرض سطح مقطع برگ، طول گیاه، وزن تر ژل در یک برگ، وزن خشک ژل در یک برگ، تعداد پاجوش، وزن تر برگ، وزن خشک برگ، وزن تر کل گیاه، وزن خشک کل گیاه، مساحت سطح برگ، نسبت بین وزن ژل به پوست برگ، حجم برگ، نسبت بین فاز جامد به مایع ژل و ماده ی خشک ژل با توجه به آزمون جدید چند دامنه ای دانکن در سطح 5 درصد از لحاظ آماری در بین تیمارهای روش کشت، هیچ گونه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در تیمار های اندازه ی پاجوش با توجه به آزمون جدید چند دامنه ای دانکن در سطح 5 درصد از لحاظ آماری بین اندازه ی پاجوش 10 تا 12 سانتی متری با 13 تا 15 و 16 تا 18 سانتی متری اختلاف معنی داری وجود دارد و بیشترین سطح از صفات ذکر شده مربوط به اندازه های پاجوش 13 تا 15 و 16 تا 18 سانتی متری بود. پاجوش در اندازه های 10 تا 12 سانتی متری در تمامی صفات ذکر شده کمترین سطح را به خود اختصاص دادند که برای کشت صبر زرد به هیچ عنوان پیشنهاد نمی شود.