بسیاری از تحقیقات انجام شده در حوزه ی "بلاغت مقابله ای" بر این نکته صحه گذاشته اند که افرادی که از نظر فرهنگی دارای نقاط اشتراک هستند، در نوشته های خود نیزالگوهای مشابهی را دنبال می کنند. بر این اساس، تحقیق حاضر کوشیده است تا به این سوال پاسخ دهد که آیا زبان آموزان ایرانی نیز الگوهای مشابهی در نگارش مباحثه ای از خود نشان میدهند و آیا این الگوها در زبانهای اول و دوم آنها متفاوتند. الگوهای مشاهده شده در این تحقیق با توجه به پیشینه ی آموزشی شرکت کنندگان در نگارش که از آن با عنوان "فرهنگ کوچک" یاد میشود مورد بررسی قرار گرفته اند. علاوه بر این، تشابهات و تفاوتهای الگویی موجود در بین نگارشهای فارسی و انگلیسی و احتمال انتقال دو جانبه ای در بین آنها مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور نیل به این اهداف، تحقیقی کیفی و با استفاده از روش مثلث سازی انجام گردید. بیست فارسی زبان بزرگسال در این مطالعه شرکت جستند. ابتدا شرکت کنندگان به سوالات پرسشنامه ای در مورد پیشینه ی آموزش نگارش خود پاسخ دادند. سپس از هر یک از شرکت کنندگان خواسته شد که نگارشی را به زبان فارسی و نگارش دیگر را به زبان انگلیسی به رشته تحریر درآورند. متنها مورد بررسی قرار گرفتند و سپس مصاحبه های انگیزشی با هدف یادآوری برگزار شدند تا عوامل موجود در پس استفاده از الگوهای خاص نگارشی و همچنین انتقال دو جانبه آنها مشخص گردد. نتایج بدست آمده از این داده ها وجود الگوهای خاص نوشتاری و همچنین انتقال دو جانبه ی آنها را درمیان هردو زبان تأیید نمود. علاوه بر این، با وجود اینکه رابطه بسیاری از این الگوها با پیشینه آموزشی مشخص شد، تأثیرعوامل دیگر از جمله سطح مهارت زبانی و موضوع نگارش هم در شکل گیری ساختارهای نوشتاری مسجل گردید. نتایج بدست آمده از این تحقیق میتواند دانش آموزان و آموزگاران نگارش را در دستیابی به درک بهتری از اصول و تفاوتهای نگارشی کمک نماید.