هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تاب آوری و خودکارآمدی عمومی و عوامل جمعیت شناختی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود، نمونه ای شامل 403 نفر از دانشجویان دختر(198) و پسر(205) ـ ورزشکار نخبه و غیر ورزشکارـ دانشگاه های وابسته به وزارت علوم، بر اساس جدول کرج سی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز از مقیاس تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003 و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (جروسالم و شوارز، 1992) استفاده شد. برای تحلیل داده ها، روش آماری t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و دوو طرفه، و رگرسیون چندگانه (به شیوه همزمان) بکار گرفته شد. نتایج نشان داد که خودکارمدی، پیش بینی کننده مثبت و معنادار تاب آوری است. دختران و پسران تفاوت معناداری در زمینه خودکارآمدی و تاب آوری ندارند. ورزشکاران در تاب آوری و خودکارآمدی به طور معناداری بهتر از غیر ورزشکاران هستند، افراد شهری و روستایی در زمینه تاب آوری و خودکارآمدی تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. و در نهایت بین نوع رشته (انفرادی یا گروهی) ورزشی در زمینه تاب آوری و خودکارآمدی تفاوت معناداری وجود ندارد.

سرطان معده یکی از سرطان های شایع و یکی از فراوانترین علل مرگ در اثرسرطان است بطوریکه از لحاظ فراوانی در دنیا مقام چهارم را دارد ودومین عامل مرگ ناشی از سرطان پس ازسرطان ریه محسوب میشود. . طبق آمار سال2002 حدودا 930000 نفر مبتلا وجود دارد و تقریبا سالانه 800000 نفر در اثر ابتلا به آن می میرند. نرخ وقوع متوسط در ایران طی بررسی آماری از 2006- 1966 در مردان وزنان به ترتیب 15.2 و 6.7 به ازای هر صد هزار نفر است که بیش از دو سوم موارد در مرحله iv تشخیص داده شده اند.تا کنون بیان ژن های متعددی در سرطان های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است . مشخص شده که تغییر در الگوی بیان ژن ها با افزایش توان رشد سلولی ، مقاومت به آپوپتوز ، تسهیل متاستاز ، ایجادنامیرائی و ایجاد محیط التهابی از عوامل زمینه ساز و پیش برنده ی سرطان ها می باشند . بیان ژن های کموکاینی وگیرنده های آنها در رابطه با توان آن ها در افزایش رشد ، تهاجم ، منع آپوپتوز و متاستاز سلول های سرطانی به وفور مورد بررسی قرار گرفته است . دراین بین بیان کموکاین sdf-1 و گیرنده ی کاملا اختصاصی آن cxcr4 به دلیل ایجاد توان رشد ، مهاجرت سلولی ، فعال کردن رونویسی و حتی ترجمه برخی از ژن ها در سلول های جنینی ، بنیادی ، پیش ساز ، خونی و سرطانی مورد توجه فراوان بوده است . cxcr4 یک گیرنده ی کموکاینی متصل به g-protein است که طی دوران جنینی در homing سلول های هماتوپوئیتیک در مغز استخوان ، تشکیل رگهای خونی بزرگ ودر مهاجرت سلول های پیش ساز عصبی نقش دارد. cxcr4 در تعدادی از بافت های بالغین نیز بیان می شود. رسپتور پروتئینی فعال در لنفوسیت های خون محیطی و unprimed t cell ها ، مونوسیت ها ، سلول های پیش ساز b ، پلاسما سل ها ،ماست سل ها ، سلول های پیش ساز cd 34+ مغز استخوان ، سلول های ماهیچه ی صاف عروق ، سلول های اندوتلیال ، سلول های اپی تلیال رنگدانه ی رتینال ، سلول های اپی تلیال آلوئولار و intestinal ، میکروگلیا ها ، نورونها و آسترو سیت ها یافت می شود . پس از شناسائی cxcr4 به عنوان کمک گیرنده ی اتصال ویروس ایدز این گیرنده بسیار مورد توجه قرار گرفت و به دلیل ایجاد خواص تهاجمی ، مهاجرت و افزایش رشد نقش آن در سرطان های مختلف بیشتر مدنظر قرار گرفت. cxcr4 شایع ترین گیرنده ی کموکاینی بیان شده در سلول های سرطانی است .اخیرا بیان cxcr4 در 23 سرطان مختلف با منشاهای مختلف گزارش شده است . ارتباط بیان این گیرنده با خواص توموری و همچنین پیشرفت مراحل توموری و به عنوان یک فاکتور پیش آگهی در برخی بدخیمی ها مانند پانکراس ، کبد و تومورهای کلورکتال مشخص شده است . در مطالعه ی حاضر سعی شده است که بیان آن در سطوح مختلف بیانی ( rna و پروتئین ) و طی مراحل مختلف توموری ارزیابی شود . در مجموع بیان cxcr4 در 23 نمونه ی توموری و 5 نمونه ی نرمال مربوط به حاشیه ی تومور با استفاده از تکنیک real time -pcr به صورت کمی مورد مطالعه قرار گرفتند و ژن بتااکتین به عنوان کنترل داخلی بکار رفت. همچنین بیان پروتئین cxcr4 در 27 نمونه ی سرطانی و 15 نمونه ی پیش سرطانی توسط ایمونوهیستوشیمی ارزیابی شد . نتایج به دست آمده نشان دادند که : 1- بیان cxcr4 در تومورها نسبت به حاشیه تومور افزایش می یابد . 2- بیان این ژن در stage های توموری پیشرفته تر ، افزایش بیشتری دارد. 3- بیان cxcr4 در مراحل پیش سرطانی از متاپلازی به دیس پلازی و نهایتا به تومور افزایش می یابد در حالیکه در نمونه های آتروفی بیان بسیار اندکی دارد .4- بیان این ژن در سل لاین سرطانی ags توسط تیمار با تالیدوماید کاهش می یابد. در مجموع یافته های فوق و سایر مطالعات پیشنهاد می کنند این گیرنده می تواند کاندید مناسبی جهت تعیین پیش آگهی تومور و گزینه ی مناسبی برای درمان باشد .

نانوذرات نقره به عنوان یک ماده ضد باکتریایی جهت ضدعفونی در صنعت طیور مورد استفاده قرار می گیرد. این ذرات از طریق بافت های بدن می توانند به درون سلول نفوذ کنند. این تحقیق به منظور اثرات نانوذرات نقره بر پارامترهای اجزای لاشه، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، سرمی و پارامترهای هماتولوژی در بلدرچین تخم گذار ژاپنی انجام شد. تعداد72 قطعه بلدرچین ماده در 4 تیمار و 6 تکرار و هر تکرار شامل سه بلدرچین در 24 قفس توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی از روز اول تا پایان 30 هفتگی مقادیر ppmصفر، 4، 8 و 12 نانوذرات نقره را در آب آشامیدنی دریافت نمودند. در بررسی نتایج این تحقیق در تیمارهای دریافت کننده ppm12 نانوذرات نقره افزایش وزن نسبی قلب و غلظت فیبرینوژن پلاسما و کاهش وزن نسبی کبد و روده بزرگ نسبت به گروه شاهد مشاهده شد(05/0>p). غلظت آنزیم کبدی آسپارتات آمینو ترانسفراز و کاتالاز بطور معنی داری در پرندگان دریافت کننده نانوذرات نقره کاهش یافت(05/0>p). دریافت ppm12 نانوذرات نقره باعث کاهش چشم گیر واکوئل های سیتوپلاسم هپاتوسیت های کبد نسبت به دیگر گروه های آزمایشی شد. با توجه به نتایج حاصله در این پژوهش این احتمال وجود دارد که نانوذرات نقره سبب عوارض جانبی بر عملکرد خونی و کبدی در بلدرچین تخم‏گذار گردد.

از آنتی بیوتیک ها به طور وسیعی در صنعت پرورش طیور استفاده می شود. علی رغم اثرات مناسب آنتی-بیوتیک ها بر عوامل بیماری زای طیور، به نظر می رسد که این داروها اثراتی بر سیستم ایمنی داشته باشند. اکثر مطالعاتی که اخیراً روی تأثیر آنتی بیوتیک ها بر سیستم ایمنی انجام شده است، در مورد ایمنی غیراختصاصی (ذاتی) بوده اند و اثرات احتمالی آنتی بیوتیک ها بر ایمنی اختصاصی در محیط زنده بدن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. اهداف این مطالعه، ارزیابی اثرات آنتی بیوتیک های رایج بر سیستم ایمنی، پارامترهای هماتولوژی و عملکرد ماکیان گوشتی بود. در این مطالعه، 96 قطعه جوجه یک روزه تهیه و به صورت تصادفی به 8 گروه مساوی تقسیم شدند. جوجه ها در طی دوره آزمایش 42 روزه دسترسی آزاد به آب و غذا داشتند. هر یک از جوجه های گروه های تیمار از سن 5 روزگی، روزانه به مدت 7 روز یک نوع آنتی بیوتیک شامل: داکسی سایکلین، انروفلوکساسین، اریترومایسین، سولفانامید+تریمتوپریم، فلورفنیکول، فسفومایسین و لینکواسپکتین با دوز توصیه شده دریافت کردند. جوجه های گروه کنترل مقدار مساوی نرمال سالین استریل دریافت کردند. برای ارزیابی ایمنی همورال، سلول های قرمز خون گوسفند در سن 7 و 21 روزگی، بصورت داخل رگی به جوجه ها تزریق گردید. از جوجه ها در سنین 14، 28، 35 و 42 روزگی خونگیری به عمل آمد و تیتر پادتن ضد سلول های قرمز خون گوسفند در سرم های خون، با تست هماگلوتیناسیون مستقیم، مورد سنجش قرار گرفت. برای ارزیابی ایمنی با واسطه سلولی، مقدار 1/0 میلی لیتر از محلول 1/0 درصد ترکیب فیتوهماگلوتینین-p به روش داخل پوستی در پرده بال یکی از بال های نیمی از پرنده-های هر گروه در سن 35 روزگی تزریق گردید. ضخامت پوست پرده بال در محل تزریق شده، قبل و 24 و 48 ساعت بعد از تزریق با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. پارامترهای خون جوجه ها در سنین 35 و 42 روزگی و زنده-مانی لنفوسیت ها، در سن 42 روزگی بررسی شد. شمارش سلول های خونی، شمارش تفریقی لوکوسیت ها، تغییر شکل های احتمالی سلول ها و غلظت هموگلوبین تعیین شدند. در انتهای دوره، جوجه ها ابتدا وزن کشی و سپس به روش انسانی کشتار شدند. تیموس، طحال و بورس فابریسیوس خارج و برای بدست آوردن نسبت وزنشان به وزن جوجه زنده توزین شدند. وزن جوجه ها در انتهای هر هفته از دوره آزمایش ثبت و ضریب تبدیل غذایی در انتهای هر هفته محاسبه گردید. میانگین وزن پایان دوره جوجه ها در گروه فسفومایسین بیشترین مقدار بود و به صورت معنی داری نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. نسبت وزن تیموس به وزن بدن، در گروه لینکواسپکتین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود. میانگین پروتئین تام در سن 14، 28 و 35 روزگی، در گروه لینکواسپکتین از میانگین پروتئین تام گروه کنترل، به طور معنی داری کمتر بود. در سن 42 روزگی مقدار پروتئین تام در گروه کنترل بیشترین مقدار و در گروه لینکواسپکتین کمترین مقدار را داشت. کمترین میزان آلبومین سرم در سن 14 روزگی مربوط به گروه فلورفنیکول و بیشترین مقدار مربوط به گروه فسفومایسین بود. مقدار اسیداوریک گروه داکسی سایکلین در سن 14 روزگی، به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه های آزمایشی بود. مقدار اسیداوریک در سن 28 روزگی در گروه فسفومایسین از گروه کنترل کمتر بود و مقدار اسیداوریک در گروه لینکواسپکتین از گروه کنترل بیشتر بود. در سن 14 روزگی، میانگین تیتر آنتی بادی ضد سلول های قرمز خون گوسفند در گروه انروفلوکساسین به صورت معنی داری از میانگین تیتر آنتی بادی در گروه کنترل کمتر بود. در سن 28 روزگی، میانگین تیتر آنتی بادی ضد سلول های قرمز خون گوسفند در گروه فلورفنیکول کمترین میزان و در گروه فسفومایسین بیشترین میزان را داشت. در سن 35 روزگی، میانگین تیتر آنتی بادی در تمامی گروه ها بجز گروه فسفومایسین نسبت به میانگین تیتر گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود و در این میان، میانگین تیتر گروه انروفلوکساسین کمترین میزان پادتن را داشت. در سن 42 روزگی، میانگین تیتر آنتی بادی گروه های کنترل و فسفومایسین بیشترین مقدار و میانگین تیتر آنتی بادی گروه های داکسی سایکلین و فلورفنیکول کمترین میزان آنتی بادی را داشت. در گروه داکسی سایکلین کمترین زنده مانی لنفوسیت ها مشاهده شد و همچنین نسبت هتروفیل به لنفوسیت در این گروه بیشترین مقدار را در میان گروه ها به خود اختصاص داد. تعداد گلبول سفید خون این گروه نیز کاهش معنی دار داشت. ضخامت پرده بال نیز در گروه داکسی سایکلین نسبت به گروه کنترل کمتر بود. ضخامت پرده بال در تمامی گروه های آنتی بیوتیکی بجز گروه فسفومایسین، نسبت به گروه کنترل کمتر بود. تیتر آنتی بادی ضد سلول های قرمز خون گوسفند در گروه فسفومایسین بیشترین مقدار بود. نتایج این مطالعه نشان داد که داکسی سایکلین باعث تضعیف ایمنی همورال و ایمنی با واسطه سلولی می شود و فسفومایسین هیچ گونه اثر سرکوب کننده ای بر سیستم ایمنی ندارد. بین نسبت وزن طحال بر وزن بدن و نسبت بورس فابریسیوس بر وزن بدن رابطه مستقیم وجود داشت که می تواند به علت نقش مشابه این دو اندام در ایجاد ایمنی همورال باشد. بین نسبت وزن طحال و وزن بورس فابریسیوس بر وزن بدن و وزن گیری جوجه ها در انتهای دوره رابطه همبستگی معنادار و مثبتی وجود داشت که با توجه به عدم سرکوب سیستم ایمنی توسط فسفومایسین و وزن گیری مطلوب انتهای دوره، شاید بتوان گفت که جوجه های با سیستم ایمنی قوی تر وزن گیری مناسب تری داشته اند. ضخامت پرده بال نیز همبستگی معنادار مستقیم با میزان تیتر آنتی بادی در سن 28 روزگی داشت که می-تواند بیانگر تعامل بین ایمنی همورال با ایمنی با واسطه سلولی باشد. در استفاده از آنتی بیوتیک ها علاوه بر عوارض جانبی به تأثیرات احتمالی آنها بر سیستم ایمنی هم توجه شود. انجام مطالعات بیشتری در سطح مولکولی و سلولی در مورد اثرات آنتی بیوتیک ها بر سیستم ایمنی طیور پیشنهاد می شود.