همه ساله درصد قابل توجهی از درآمد ناخالص کشورها صرف مقابله با آثار خوردگی می شود که این هزینه معمولا بین1% الی5% از مجموع تولید ناخالص ملی است. از انواع خوردگی می توان به خوردگی بیولوژیکی (mic) اشاره کرد که حدود 40% از خسارت خوردگی را شامل می شود. لذا استفاده از تکنولوژی های روز به منظور کاهش اثرات خوردگی بیولوژیکی و مقابله با آن ضروری به نظر می رسد. با توجه به این که سهم اعظم خوردگی، مربوط به خوردگی بیولوژیکی است در این پژوهش به بررسی این نوع خوردگی پرداخته شده است.در این پژوهش سعی بر آن داریم تا با استفاده از پوشش نانوذرات tio2 از شکل گیری لایه بیوفیلم که علت اصلی خوردگی بیولوژیکی است، جلوگیری کنیم. دی اکسیدتیتانیوم فوتوکاتالیستی است که با دریافت انرژی از اشعه فرابنفش قادر است رادیکال های آزاد هیدروکسیل و یون سوپراکسید تولید کند. این رادیکال های تولید شده از اکسنده های بسیار قوی هستند که سبب اکسید شدن ترکیبات آلی ، تخریب و نفوذ در غشا سلولی و سبب نابودی میکروارگانیسم ها شده و در نهایت مانع رشد لایه بیولوژیکی می شوند. در این پژوهش پوششی از نانوذرات tio2 بر روی نمونه هایی به ابعاد 2/5×10 سانتی متر به روش سل ژل اعمال شده. نمونه های پوشش داده شده با tio2 و نمونه های شاهد بدون پوشش tio2، در آب سنتز شده حاوی میکروارگانیسم ها یک بار در معرض اشعه فرابنفش و بار دیگر در معرض نور خورشید قرار داده شدند. نتایج نشان داد که بر روی نمونه های شاهد، بیوفیلم تشکیل شده و با گذشت زمان این ضخامت افزایش می یابد. اما در مورد نمونه های پوشش دار، با فعالیت نانوذرات tio2 و با ازبین رفتن درصدی از میکروارگانیسم ها در سطح نمونه های روکش دار، لایه بیوفیلم به قوت نمونه های شاهد تشکیل نشده و در نتیجه خوردگی میکروبی با گذشت مدت زمان بیشتری نسبت به نمونه های شاهد رخ می دهد. در آزمایش های انجام شده، به منظور بررسی ضخامت و مقدار شکل گیری بیوفیلم از روش وزن کردن و تعیین وزن خشک و خیس بیوفیلم استفاده شده است.