یکی از مخاطرات عمده در مناطق کوهستانی ایران وقوع انواع ناپایداری های طبیعی بویژه زمین لغزش ها می باشد. براساس مطالعات قبلی با توجه به شرایط زمین شناسی و توپوگرافی استان قم، نظیر وجود لیتولوژی های حساس به لغزش، شیب تند و اختلاف ارتفاع نسبتا زیاد بیش از 25% از مساحت مناطق کوهستانی این استان دارای استعداد متوسط و بالای زمین لغزش می باشد. با این وجود به علت عدم رخداد پدیده های محرکی چون زلزله و بارندگی های شدید، منطقه مذکور فاقد زمین لغزشهای بزرگ انتقالی گسترش جانبی و جریان می باشد. به منظور تعیین شیوه ای مناسب جهت پهنه بندی خطر زمین لغزش در این بخش از استان قم (حوزه آبخیز فوجرد، زیر حوزه f1124) از بین مجموعه روش های پهنه بندی موجود چهار روش مورا-وارسون، نیلسن، نیلسن اصلاح شده و حائری-سمیعی در حوضه آبخیز f1124 مورد آزمون قرار گرفت که بر اساس نتایج بدست آمده با اندکی اصلاح در نحوه کلاس بندی پهنه ها در روش مورا-وارسون، می توان از دو روش نیلسن اصلاح شده (با ضریب همگنی 0.33) و مورا-وارسون اصلاحی (با ضریب همگنی 0.23) استفاده نمود. با این حال در مناطقی که تعداد قابل توجهی لغزش فعال وجود دارد روش نیلسن اصلاح شده در اولویت بوده و در سایر مناطق سایر روشها در اولویت قرار می گیرند. براساس نتایج بدست آمده، در روش نیلسن اصلاح شده 62 درصد مساحت حوزه دارای استعداد خطر متوسط به بالا و در روش مورا – وارسون اصلاح شده، این میزان به 54 درصد می رسد.