ده نامه عنوان عمومی گونه ای از منظومه های عاشقانه است که در آن ها وصف حالات عاشق و معشوق و احوال عشق از طریق نامه هایی که بین آن دو ردّ و بدل می گردد و معمولاً شمار این نامه ها به ده می رسد، بیان می شود. مجموع ابیات این ده نامه ها به 500 تا 800 و گاهی 1000 بیت نیز می رسد. ابن عماد خراسانی (م. 800 هـ .ق.) از شاعران خوب قرن هشتم هجری است. وی غیر از مثنوی، غزل های پسندیده ای نیز دارد. ده نامه ی او به نام روضهالمحبّین مانند همه ی ده نامه های شعرای عهد مغول عبارت است از: شرح حال یک عاشق و نامه های عاشق و معشوق به یکدیگر و بیان احوال عشق به روش ده نامه های دیگر و آوردن غزل هایی از زبان عاشق و معشوق در بین کلام. این مثنوی مانند بیشتر ده نامه ها در بحر هزج مسدّس مقصور (محذوف) سروده شده است. در این پژوهش پس از معرّفی ده نامه، به شرح زندگی ابن عماد خراسانی و آثار او به ویژه معرّفی مثنوی روضهالمحبّین پرداخته ایم و با استفاده از چهار نسخه ی خطّی معتبر این اثر را تصحیح کرده ایم. در پایان نیز برای درک و فهم بهتر متن، تعلیقات و فهرست هایی بر آن افزوده ایم.