تحقیق حاضر در نظر داشت تا به بررسی نحوه تلفظ خوشه های همخوان زبان انگلیسی توسط دبیرستانی های فارس زبان بپردازد. نود دانش آموز پسر ایرانی پایه سوم مقطع متوسطه بر اساس نتایج بدست آمده از یک پیش آزمون تلفظ در سه گروه مختلف سی نفره قرار داده شدند. یکی از گروهها تدریس صریح تلفظ را دریافت کرد که این نوع تدریس شامل قرار گیری در معرض تلفظ صحیح خوشه های همخوان به همراه مثال ها و توضیحات اضافی میشد.گروه دوم تدریس ضمنی که فقط شامل قرار گیری در معرض خوشه های همخوان می شد را دریافت کرد.گروه سوم که در حکم گروه کنترل بود هیچ گونه تدریسی را در زمینه تلفظ دریافت نکرد. هدف از تحقیق این بود که مشخص شود کدام گروه از دیگر گروهها بهتر عمل می کند. بعد از دوازده جلسه تدریس ، همه شرکت کنندگان پس آزمون فوری را دریافت کردند که در آن از آنها خواسته شده بود تا یک متن 200 کلمه ای را بلند بخوانند در حالی که صدای آنها ضبط میشد. آزمون مشابهی هم پس از دو هفته از آنها گرفته شد (پس آزمون تاخیری) تا میزان به یاد سپاری انواع مختلف تدریس مورد بررسی قرار گیرد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که گرچه همه گروهها در پیش آزمون یکسان بودند ولی عملکرد آنها هم در پس آزمون فوری و هم در پس آزمون تاخیری تغییر کرده است ، که این قضیه بیانگر این است که آموزش های گوناگون تاثیرات مختلفی را هم روی یادگیری و هم روی به خاطر سپاری تلفظ دارند. نتایج تست توکی نشان داد که گرچه شرکت کنندکان در گروه ضمنی در طول این دوره پیشرفت کرده اند ، اما آنها در بخاطر سپاری آنچه فرا گرفته بودند کاملا ناموفق عمل کردند. با این وجود این تست نشان داد که تدریس صریح بهترین روش برای بهبود تلفظ شرکت کنندگان و همچنین به خاطرسپاری آنچه در طول دوره فرا گرفته اند می باشد. علاوه بر این ، بررسی عملکرد شرکت کنندگان در پیش آزمون نشان داد که ساختار سیلابهای زبان فارسی قطعا روی یادگیری خوشه های همخوان تاثیر میگذارد (یعنی انتقال از زبان مادری رخ میدهد).