منطقه مورد مطالعه با مختصات جغرافیایی´30 ,?52 – ´15,?52 طول خاوری و´30 , ?35 – ´15 ,?35 عرض ‏شمالی در شمال شهرستان گرمسار (استان های سمنان و تهران) قرار دارد‏‎.‎‏ بر اساس تقسیمات زمین شناسی این ‏منطقه بخشی از حاشیه جنوبی البرز مرکزی می باشد. به دلیل همگرایی صفحه عربستان – اوراسیا، این منطقه نیز ‏مانند بسیاری از نقاط دیگر ایران زمین، در حال فشردگی و کوتاه شدگی است. این فرایند با حضور گسترده ‏سیماهای ساختاری چین خورده و رانده قابل تایید است. روند عمومی ساختارهای منطقه شمال باختری – جنوب ‏خاوری است. روند ساختارها به طرف شرق بعد از دیاپیرها و گنبد های نمکی الیگوسن به خاوری – باختری تغییر ‏می کند. در این تحقیق با بررسی دقیق تصاویر ماهواره ای ‏landsat‏ و ‏‎ irs‎‏ و به کمک مشاهدات صحرایی ‏گسلهای منطقه مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور نقشه گسلش منطقه تهیه گردیده و بر اساس اطلاعات ‏به دست آمده گسلش ناحیه تحلیل شده است. نتایج حاصل از این تحقیق به شرح زیر خلاصه می گردد:‏ گسل های با راستاهای خاوری- باختری قدیمی بوده و اکثراً از نوع گسل های فشارشی هستند که در مراحل ‏بعدی با تاثیر گسل های با راستاهای شمالی – جنوبی و شمال خاوری – جنوب باختری شکل پلکانی پیدا کرده اند. ‏گسل های با راستاهای خاوری – باختری حاصل تنش فشارشی شمالی – جنوبی(میوپلیوسن) بوده است. در نتیجه ‏این جهت فشارش، گسل های امتداد لغزی با راستاهای شمال باختری – جنوب خاوری و شمال خاوری- جنوب ‏باختری به وجود آمده اند. در مراحل بعدی فشارش (پلیوسن فوقانی – کواترنری) و با تاثیر حرکت خزر جنوبی و ‏خرد قاره شرق ایران مرکزی گسل های تراستی با راستاهای شمال باختری – جنوب خاوری و شمال خاوری – ‏جنوب باختری بوجود آمده اند. گسل های هم راستا با بخش خاوری البرز دارای مولف? چپ گرد و گسل های هم ‏راستا با بخش باختری البرز مانند گسل کیلان مولف? راست گرد دارند.‏