در این تحقیق با هدف بررسی مقایسه اثر پروبیوتیک، پری بیوتیک، کوکسیدیوستات و واکسن در کنترل بیماری کوکسیدیوز در جوجه های گوشتی در ابتلای تجربی به کوکسیدیوز، تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی نر به طور تصادفی به شش گروه آزمایشی 20 قطعه ای با سه تکرار تقسیم شدند. برای تغذیه جوجه ها در طول دوره آزمایش جیره غذایی بر پایه ذرت – کنجاله سویا و با فرمول یکسان استفاده شد. گروه اول و دوم به ترتیب به عنوان شاهد منفی (غیرآلوده) و شاهد مثبت (آلوده) تنها جیره پایه دریافت نمودند. چهار گروه سوم تا پنجم به ترتیب پروبیوتیک، پری بیوتیک، سالینومایسین اضافه گردید. جوجه های گروه ششم در سن پنج روزگی واکسن livacox t را همراه با آب آشامیدنی دریافت نمودند. به جز گروه اول، تمام گروه ها در سن 28 روزگی با مقدار 100 میکرولیتر از سوسپانسیون حاوی مخلوطی از اُاُسیست های سه گونه ایمریای شایع در ایران (به ترتیب شامل 104×4 عدد ایمریا تنلا، 104×6 عدد ایمریا ماگزیما،105×4/2 عدد ایمریا آسرولینا) به روش تلقیح در داخل مری چالش شدند. از روز هفتم بعد از ایجاد آلودگی تجربی و به مدت پنج روز، اقدام به نمونه گیری از مدفوع جهت تعیین تعداد ااسیست دفع شده در هر گرم از مدفوع گردید. از هر تکرار 2 قطعه جوجه به طور تصادفی انتخاب و به منظور بررسی جراحات روده ذبح شدند. شاخص های تولیدی به طور هفتگی اندازه گیری شدند. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم_افزار آماری sas و به روش glm آنالیز گردیده و میانگین ها به روش lsd در سطح 5% مقایسه گردیدند. در تمام طول مدت نمونه برداری از مدفوع بیشترین و کمترین میزان دفع ااسیست به ترتیب مربوط به دو گروه شاهد آلوده شده و شاهد غیرآلوده بود. کاهش میزان دفع ااسیست در تیمارهای سالینومایسین ، واکسن و پریمالاک نسبت به شاهد آلوده معنی دار بود. بالاترین افزایش وزن بدن و خوراک مصرفی در دوره پیش از چالش (1 تا 28 روزگی) و پس از چالش (29 تا42 روزگی) به ترتیب مربوط به تیمار سالینومایسین و شاهد منفی بود که این اختلاف در میان گروه های آزمایشی معنی دار بود(05/0 > p). در بین تیمارهای آلوده از نظر جراحات روده ای، تنها در قسمت سکوم بین تیمارهای واکسن و سالینومایسین در مقایسه با شاهد آلوده تفاوت معنی دار مشاهده شد (05/0 > p). واکسیناسیون با استفاده از واکسن لیواکوکس t و همچنین استفاده از داروی کوکسیدیواستات (سالینومایسین) در کنترل بیماری کوکسیدیوز و عوارض ناشی از آن نسبت به پروبیوتیک (پریمالاک) و پری بیوتیک (فرماکتو) موثرتر می باشد.