اشریشیا کلی انتروپاتوژنیک (epec)، یکی از عوامل مهم اسهال در کودکان است. در کشورهای در حال توسعه به دلیل مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها، مقاومت های آنتی بیوتیکی در ایزوله های اسهال زای اشریشیا کلی شایع می باشد. داشتن اطلاعات کافی از حضور ژن های بتالاکتامازی در پاتوژن های روده ای، از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا این امر می تواند به پزشکان در درمان مناسب بیماری کمک نماید. با توجه به این مهم، یکی از اهداف مطالعه حاضر، بررسی میزان شیوع ژن های مختلف بتالاکتاماز مانند blashv، blatem و blactx-m در ایزوله های epec جدا شده از اسهال کودکان بوده است. هدف دیگر این مطالعه، بررسی میزان شیوع ژن های جزیره پاتوژنیسیته oi-122 (مانند efa1/lifa، sen، pagc وnleb ) و برخی دیگر از فاکتورهای ویرولانس مانند lpfo113 و paa در ایزوله های بالینی epec بود. علاوه بر این، از روش هایی مانند اینتیمین تایپینگ، mlva و فیلوژنتیک تایپینگ نیز جهت ژنوتیپ بندی ایزوله های epec استفاده شد. تعداد 350 نمونه اسهال از مهر 1390 تا دی 1391 جمع اوری گردید. از 413 ایزوله اشریشیا کلی، 42 ایزوله epec بودند. میزان شیوع epec، 12 درصد بود. از 42 ایزوله epec، 16 ایزوله (1/38 درصد) تیپیک و 26 ایزوله (9/61 درصد) آتیپیک بودند. سروگروه های o111 و o55، شایع ترین سروگرو ها بودند درحالیکه حدود نیمی از ایزوله ها (2/45 درصد)، غیر قابل تیپ بندی بودند. از مجموع 42 ایزوله epec، 8 ایزوله، ژن blactx-m1 را داشتند که بررسی های نشان دادند که تمامی آن ها از نوع blactx-m15 بوده اند. همچنین ژن های blashv و blatem به ترتیب در 5/40 درصد و 19 درصد از ایزوله های epec مشاهده شدند. هیچ نوع ارتباط معناداری بین حضور ژن bfp و وجود ژن های بتالاکتامازی دیده نشد (p>0.05). 24 ایزوله (1/57 درصد) دارای اینتگرون کلاس i و 2 ایزوله (8/4 درصد) نیز دارای اینتگرون کلاس ii بودند. بیشتر ایزوله های epec (2/76 درصد) متعلق به گروه فیلوژنتیکی b1 بودند. تیپ اینتیمین ?1، شایع ترین تیپ (4/40 درصد) اینتیمین بود. از بین ژن های ویرولانس مختلف، nleb، بیشترین میزان شیوع (4/52 درصد) را داشت. پس از آن، به ترتیب ژن های lpfo113 (6/28 درصد)، pagc (19 درصد)، efa1/lifa (7/16 درصد) و sen (3/14 درصد)، بیشترین درصد فراوانی را داشتند. با این وجود، ژن paa در هیچ ایزوله ای دیده نشد. ارتباط بسیار معناداری بین حضور ژن nleb و وجود ژن bfp دیده شد (p<0.0001). سایر ژن های ویرولانس یعنی efa/lifa (p=0.008)، sen (p=0.023)، pagc (p=0.025) و lpfo113 (p=0.003) نیز ارتباط معناداری را با ژن bfp داشتند. همچنین روش ژنوتایپینگ mlva توانست 41 پروفایل اللی متفاوت را در 42 ایزوله epec از هم متمایز کند بطوریکه این ایزوله ها در 7 گروه کلونال (clonal group) جای گرفتند. همچنین انطباق تقریبی بین روش های ژنوتایپینگ مختلف در این مطالعه دیده شد. یافته های پژوهش حاضر، اطلاعات مهمی را در ارتباط با محتوا و تنوع ژنتیکی epec در اختیار ما قرار می دهد.

باکتری سالمونلا از جمله باکتری های بیماریزای واقعی است که می تواند در غذا و مواد اولیه حضور پیدا کند. وجود این باکتری در مواد غذایی علاوه بر ایجاد بیماری می تواند باعث افت کیفیت تولید و کاهش رشد اقتصادی کشور شود. در این مطالعه، تعداد 150 مخزن حمل کننده شیر خام از نقاط مختلف استان چهارمحال و بختیاری برای شناسایی و جداسازی باکتری سالمونلا در شیر خام، توسط روش واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد آزمایش قرار گرفت. در این روش ابتدا شیر خام به روش سنتی مورد کشت و آزمایش قرار گرفت و سپس مراحل تکمیلی و شناسایی آن برای جداسازی باکتری سالمونلا انجام شد. با استفاده از روش کشت، 6 نمونه کشت باکتری مشکوک، برای انجام آزمایش pcr انتخاب شد که پس از آزمایش pcr و استفاده از شناساگر ژن inva نتایج آزمایش منفی شد. در روش استخراج dna از شیر خام با استفاده از شناساگر ژن inva توسط روش pcr، نمونه ها ارزیابی شد. در این روش تعداد 3 نمونه از 150 نمونه مورد آزمایش مثبت شد که مربوط به مناطق کیان و خراجی بودند. در مجموع در 2 درصد از کل نمونه ها، آلودگی به باکتری سالمونلا وجود داشت. در ادامه بررسی-ها، با توجه به اینکه باکتری سالمونلا از طریق کشت میکروبی شناسایی نشد، آزمایشات تکمیلی دیگری برای پی بردن به حضور سایر باکتری های گرم منفی، در شیر خام انجام شد و از محیط های کشت اختصاصی نظیر ستریمید آگار و محیط های کروموژنیک (نظیرکروم آگار اورینتیشن) استفاده شد و باکتری هایی نظیر پزودوموناس (44درصد)، اشریشیا کلی (30 درصد)، پروتئوس (3/13 درصد) و کلبسیلا (10 درصد) شناسایی شد.

چکیده ندارد.