نام پژوهشگر: اسماعیل محمدی زاده

بررسی کم کاری تیروئید القاء شده بوسیله متی مازول بر میزان هورمون تستوسترون، هورمون لوتئینی، هورمون رشد و میزان عناصرکمیاب مس و روی در سرم موش سفید صحرایی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه رازی - دانشکده علوم 1389
  اسماعیل محمدی زاده   نامدار یوسف وند

غده ی تیروئید، یکی از بزرگترین غدد درون ریز می باشد که هورمون های آن در تنظیم متابولیسم بدن ، رشد، بلوغ و تولید مثل، نقش مهمی بر عهده دارند. از این جهت، نقصان عملکرد غده ی تیروئید تقریباً بر همه غدد اندوکرینی دیگر ازجمله هیپوفیز و بیضه، تأثیر می گذارد و می تواند منجر به نقص در رشد بدن شود. از سویی دیگر، عناصر کمیابی مثل مس و روی، نقشی مهم در تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی متعددی دارند. این دو عنصر، در حفظ عملکرد صحیح تیروئید و جلوگیری از بیماری های این غده، نقش مهمی ایفا می کنند. اعمال نرمال غده ی تیروئید، به حضور عناصر کمیاب هم برای سنتز و هم متابولیسم هورمون های تیروئیدی وابسته است. در این مطالعه، ما اثرات کم کاری تیروئید القاء شده توسط دو مقدار متفاوت از متی مازول را بر میزان هورمون های تستوسترون، لوتئینی، هورمون رشد و نیز میزان عناصر کمیاب مس و روی در سرم، همچنین وزن تیروئید، بیضه، درصد هماتوکریت و فاکتورهایی دیگر بررسی نمودیم. مواد و روش ها: تعداد 21 سر موش سفید صحرایی بالغ جنس نر نژاد ویستار انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، آب آشامیدنی معمولی و گروه تیمار دوز پایین، میزان 20 میلی گرم در 100 میلی لیتر و گروه تیمار دوز بالا، میزان 100 میلی گرم در 100 میلی لیتر از پودر متی مازول حل شده در آب آشامیدنی را به مدت 42 روز دریافت نمودند. در پایان دوره، پس از بیهوشی حیوانات و خون گیری از آنها نمونه های سرم جمع آوری گردید. سطح سرمی هورمون ها توسط روش رادیوایمنواسی و میزان عناصر موجود در سرم توسط دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی فاقد شعله، اندازه گیری شد. وزن غده ی تیروئید، بیضه و درصد هماتوکریت نیز به دست آمد. نتایج: بررسی های آماری نشان داد که میزان هورمون های تیروئیدی، تستوسترون، لوتئینی و هورمون رشد و نیز غلظت عناصر مس و روی سرم، وزن بیضه، وزن بدن، درصد هماتوکریت و میزان مصرف آب در گروه های تیمار بویژه در گروه دوز بالا نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری یافته بود. وزن غده ی تیروئید در گروه تیمار دوز بالا نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری پیدا کرد. نتیجه گیری: این مطالعه، پیشنهاد می کند که متی مازول می تواند از طریق کاهش دادن سطح هورمون های تیروئیدی و ایجاد تغییر در سطح فاکتورهای فیزیولوژیک ، یک القاء کننده ی قوی کم کاری تیروئید در موش سفید صحرایی باشد. این تغییرات با افزایش میزان متی مازول، افزایش می یابند.