چکیده در مطالعه ای که در سال 2003 انجام شد، یاماشیتا عملکرد زبان آموزان حرفه ای و غیر حرفه ای را در یک آموزن جای خالی بررسی کرد و ادعا نمود که چون هر دو گروه زبان آموزان از منبع اطلاعاتی در سطح متن بیشتر از دیگر منابع اطلاعاتی استفاده کرده اند بنابراین این نوع آزمون ها معیار معتبری برای سنجش توانایی خواندن و درک مطلب به زبان انگلیسی می باشند. به دلیل اهمیت این ادعا و همچنین به دلیل اینکه مطالعه او نواقصی از جمله تعداد بسیار کم شرکت کنندگان (12 نفر) را داشت که روایی یافته هایش را زیر سوال می برد، این مطالعه انجام شد.همچنین این موضوع که هیچ مطالعه دیگری از این نوع در مورد زبان آموزان ایرانی که دانش پس زمینه ای متفاوتی با زبان آموزان ژاپنی دارند انجام نگرفته است، دلیل دیگری برای انجام این مطالعه شد. برای اینکه ببینیم زبان آموزان ایرانی از کدام یک از منابع اطلاعاتی در هنگام پاسخ دادن به یک آزمون جای خالی استفاده می کنند و اینکه آیا این آزمون می تواند زبان آموزان با توانایی خواندن خوب و زبان آموزان با توانایی خواندن ضعیف را از هم تفکیک بدهد، 60 زبان آموز ایرانی بطور تصادفی انتخاب و به دو گروه ضعیف و قوی بر اساس نمره هایشان در آزمون خواندن و درک مطلب زبان انگلیسی تقسیم شده اند. سپس آزمون جای خالی یکسانی که در مطالعه یاماشیتا از آن استفاده شد به آنها داده شد. سپس در قسمت کیفی مطالعه، گزارش های گفتاری تفکر با صدای بلند از زبان آموزان جمع آوری و بر طبق مدل انواع آیتم های آزمون کلوز(cloze) که توسط بکمن در سال 1985 تهیه شد، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در قسمت کمی مطالعه ، داده ها کد گذاری شده و وارد نرم افزار spss جهت استفاده از آزمون های کای دو،مان ویتنی و ویل کاکسون برای استخراج الگوهای توزیع و نسبت منابع اطلاعاتی استفاده شده توسط هر گروه، شدند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که منبع اطلاعاتی درون متنی بیشترین منبع مورد استفاده توسط هر دو گروه بوده است. نتایج همچنین نشان داد که این آزمون فرآیندهای ذهنی و شناختی رده بالا را بیشتر از دیگر فرآیندها فعال کرده است. همچنین زبان آموزان قوی از منبع اطلاعاتی در سطح متن و فرآیندهای ذهنی رده بالا بیشتر از زبان آموزان ضعیف استفاده کرده اند. علاوه بر این ،نتایج روشن ساخت که زبان آموزان ایرانی بدلیل دانش پس زمینه ای متفاوت، از منبع اطلاعاتی فرا متنی بطور قابل توجهی بیشتر از زبان آموزان ژاپنی برای پر کردن جاهای خالی استفاده کردند. بطور کلی، نتایج این تحقیق یافته های بکمن (1990)، ساساکی (2000) و یاماشیتا (2003) مبنی بر اینکه آزمون های حذف-منطقی معیار روایی برای سنجش توانایی خواندن و درک مطلب هستند را تایید کرد و بر این نکته صحه گذاشت که این آزمون ها بخوبی زبان آموزان قوی و ضعیف را از هم تشخیص می دهند. در پایان، این تحقیق چند پیشنهاد به معلمان و طراحان آزمون زبان انگلیسی جهت تهیه آزمون های جای خالی برای ارزیابی توانایی های خاص زبان آموزان در حوزه های مختلف زبان انگلیسی ارائه می دهند.