این پایان نامه به بررسی اثر تسهیلات پرداختی به بخش صنعت و معدن، به عنوان یکی از متغیرهای عمده موثر بر میزان سرمایه گذاری در این بخش، اختصاص دارد که در این ارتباط، با استفاده از تکنیک های اقتصاد سنجی سری های زمانی، اثرات تسهیلات اعطایی سیستم بانکی به بخش صنعت و معدن بر روی سرمایه گذاری در این بخش، مورد بررسی قرار گرفت. دوره مورد مطالعه، سال های 1346تا 1383 یعنی یک دوره سی و هشت ساله را در بر می گیرد. کلیه آمارها نیز به قیمت ثابت سال 1376 مورد بهره برداری قرار گرفته است.دو فرضیه مورد آزمون در این پژوهش عبارتند از: 1- بین تسهیلات اعطایی سیستم بانکی به بخش صنعت و معدن و سرمایه گذاری صورت گرفته در بخش صنعت و معدن، رابطه تعادلی بلندمدت وجود دارد. 2- اهمیت نسبی تسهیلات بخش صنعت و معدن، در تعیین سرمایه گذاری در بخش صنعت و معدن، کمتر از سهم ارزش افزوده این بخش می باشد. براساس نتایج حاصل از تجزیه تحلیل یافته های این تحقیق و با توجه به نتایج آزمون یوهانسون، وجود بردار همگرایی تایید شد که نشان دهنده وجود رابطه تعادلی بلند مدت بین متغیر سرمایه گذاری، تسهیلات اعطایی سیستم بانکی و ارزش افزوده در بخش صنعت و معدن می باشد، لذا فرضیه اول پذیرفته می شود. هم چنین با توجه به نتایج آزمون تجزیه واریانس، سهم نسبی عامل تسهیلات اعطایی سیستم بانکی در توضیح تغییرات سرمایه گذاری در بلند مدت، بیشتر از عامل ارزش افزوده در بخش صنعت و معدن می باشد، یعنی تسهیلات اعطایی سیستم بانکی به بخش صنعت و معدن، سهم بیشتری از تغییرات سرمایه گذاری در بخش صنعت و معدن را توجیه می کند. بنابراین فرضیه دوم رد می شود.