متون مقدس دربردارنده ی مبانی عقیدتی و آیینی ادیان بزرگ می باشند. بنابراین هر گونه تلاش در جهت شناخت ادیان، مستلزم شناخت کتب مقدس، نحوه ی شکل گیری و تثبیت، و همچنین روش های تفسیر آنها می باشد. برخلاف تصور کنونی از متون مقدس به عنوان متونی مکتوب، اغلب آنها در آغاز متونی شفاهی بوده اند و به طور شفاهی انتقال یافته اند، و بعدها به دلایلی از جمله ترس از تحریف یا از بین رفتن به صورت مکتوب درآمده و تثبیت شده اند. هر یک از ادیان بزرگ مخالفانی داشته اند و این مخالفان در صدد یافتن تناقضاتی در متون مقدس بوده اند. این تناقضات گاه چنان شدید هستند که حجیت و اعتبار متون مقدس را زیر سوال می برند. از طرف دیگر، همانند بسیاری از متون دیگر و شاید بتوان گفت بیش از هر متن دیگری، می توان معانی مختلف و متعددی به متون مقدس نسبت داد. برای مقابله با این تناقضات و اطلاق معنای موثق به متون مقدس، عمل تفسیر شروع می شود. تفسیر با ظاهری نشان دادن این تناقضات و از طریق ربط دادن مجموعه ی رسمی ثابت متون مقدس به شرایط متغیر ادوار جدید، به حفظ اعتبار و حجیت متون مقدس کمک می کند.