شیگلا از عوامل شایع مرگ و میر در کودکان گزارش شده است. مطالعات اخیر در ایران نشان داده است که شیگلا از عوامل مهم دیسانتریه باسیلی می باشد. از ژن های مهم شیگلا می توان به set1b, set1a, ial, ipah اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی تنوع ژن های ویرولانس در سویه های باکتریایی جدا شده از افراد بیمار و بدون علامت با استفاده از pcr و تعیین ارتباط کلونال سویه های دارای فاکتورهای ویرولانس مختلف با استفاده از ریبوتایپینگ می باشد. 100 سویه شیگلا از استان های مختلف کشور جمع آوری شده، از روش های استاندارد بیوشیمیایی، آنتی سرم های اختصاصی سرو گروه ها شناسایی شده است و سپس ژن های ویرولانس set1b, set1a, ial, ipah با pcr بررسی گردید و مقاومت ضد میکروبی آنها بررسی شده و سرانجام تعدادی از سویه ها انتخاب و ریبوتایپینگ بر روی آنها انجام شد. سروگروه های جدا شده به ترتیب شامل شیگلا سونئی (37%)، شیگلا فلکسنری (32%)، شیگلا بوئیدی (16%) و شیگلا دیسانتریه (15%) می باشد. تمام سویه ها (100%) نسبت به آنتی بیوتیک های نتلمیسین، سفتازیدیم، جنتامایسین، سفوتاکسیم، سیپروفلوکساسین، آمیکاسین، ایمیپنم، سفتیزوکسیم حساس بودند و (90%) آنها حساسیت نسبتا بالایی را نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، نالیدیکسیک اسید، سفالوتین، کلرامفنیکل، آموکسی سیلین کلاوولانیک اسید نشان دادند و (50%) آنها نسبت به آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول، تتراسایکلین مقاومت نشان دادند. فراوانی فاکتورهای ویرولانس به صورت ژن ipah (100%) و ial (67%) وset1a (26%)و set1b (26%)گزارش شد، که به دلیل وجود ژن ipah در تمامی افراد اسهالی و ناقلین سالم این ژن می تواند جهت شناسایی سریع افراد بیمار و ناقل به کار رود. از 47 سویه انتخابی که ریبوتایپ آنها انجام شد 9 ریبو گروه مشخص شدند (a-i). استفاده از تکنیک ریبوتایپینگ نشان داد که سویه های دارای سروتیپ یا ژن های ویرولانس یکسان الزاماً الگوی ریبوتایپینگ یکسانی ندارند.