وجود آلودگی های نفتی در آب و خاک باعث اثرات بسیار مضر زیست محیطی می شود. مطالعات نشان می دهد که هرچند محیط زیست، بویژه اکوسیستم دریایی نسبت به آلودگی های نفتی قابل انعطاف می باشد، اما در دراز مدت اثرات مخرب آن کاملا مشهود می گردد. یکی از منابع مهم آلوده کننده، آب سازند های نفتی می باشد که تولید آن در حین عملیات اکتشاف، حفاری و بهره برداری نفت و گاز اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق عملکرد بیوراکتورهای غشایی جهت حذف آلودگی های نفتی در این نوع پساب و به طور کلی تر آب های شور آلوده به مواد نفتی بررسی می شود. بیوراکتورهای غشایی تلفیقی از یک سیستم بیوراکتور و یک ماژول غشایی می باشند. عملیات هضم و تجزیه در داخل بیوراکتور انجام شده ولی جداسازی پساب تصفیه شده از لجن موجود توسط غشا، انجام می گیرد. به دلیل تلفیق دو فرآیند، این روش به فضای کمتری برای نصب احتیاج دارد. از طرف دیگر به دلیل زمان ماند بیشتر لجن در داخل سیستم، راندمان هضم بالاتر می رود. در این پروژه پارامتر های مختلف عملیاتی از قبیل غلظت نفت، نمک، زمان ماند بر راندمان هضم بیولوژیکی در یک سیستم بیوراکتور غشایی جانبی با جریان بالا رونده هوا مورد بررسی قرار گرفت و پارامتر های موثر شناسایی شدند. علاوه بر این فلاکس بحرانی در این سیستم مورد بررسی قرار گرفت.