هدف از این تحقیق این بود که آیا فراگیران انگلیسی فارسی زبان، ضمائر اسمی و مبهم را بر اساس زبان اولشان تفسیر می کنند و آیا می توانند بر اساس گرامر جهانی پارامتر ضمیر نهان را به شاخص انگلیسی آن باز نشانی نمایند. در فراگیری زبان دوم تفاوت بین زبانهای فاعل آشکار و فاعل نهان باعث می شود که زبان آموزان در رابطه با استفاده ضمایر به صورت آشکار و یا نهان دچار مشکل شوند. یکی از تفاوتهای مابین زبانهای فاعل آشکار و فاعل نهان مربوط به مرجعهای احتمالی ضمائر واقع در بندهای پیرو می باشد. در زبان فارسی، ضمیر آشکار فاعلی بند پیرو می تواند از یک عبارت اسمی به عنوان مرجع ضمیر استفاده کند اما ضمائر مبهم یا عبارتهای سئوالی نمی توانند مرجع ضمیر قرار گیرند. در زبان انگلیسی ضمیر آشکار فاعلی بند پیرو می تواند با فاعل بند اصلی هم مرجع باشد. داده های این تحقیق از 60 فراگیر در سطح متوسط پایین و پیشرفته پس از برگزاری آزمون تعیین سطح آکسفورد جمع آوری شد. سپس توسط یک آزمون قضاوت دستوری و یک آزمون ترجمه، تفسیر ضمائر پیرو و چگونگی انتقال پارامتر ضمیر نهان در عملکرد فراگیران ارزیابی شد. این آزمون ها شامل سه زمینه ضمائر اسمی، ضمائر مبهم و عبارتهای سئوالی در بند اصلی و ضمائر در بند پیرو بودند. نتایج حاصل از آزمون قضاوت دستوری نشان داده است که شرکت کنندگان، ضمائر پیرو در این سه زمینه را بر اساس زبان اولشان تفسیر کرده اند در حالی که زبان اول به طور کامل در آزمون ترجمه انتقال داده نشده است. در حقیقت نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشانگر بازنشانی جزئی پارامتر و محدودیت جزئی زبان دوم به وسیله گرامر جهانی می باشد. همچنین نتایج در مجموع اختلاف چشمگیری بین دو سطوح زبان در تفسیر ضمائر نشان ندادند در حالی که تفاوت بین این دو سطح در بازنشانی پارامتر ضمیر نهان چشمگیر بود.