سید شاه نعمت الله ولی از عرفای سده هشتم و نهم هجری وموسس سلسله نعمت اللهی است. احداث مقبره شاه ولی بی درنگ بعد از وفات او در نیمه قرن نهم هجری (840) و با حمایت احمد شاه بهمنی از مریدان شاه ولی، آغاز شده است. مهمترین بخش های این مجموعه به دوره های تیموری، صفوی و قاجار تعلق دارد. از جمله زیباترین و ارزشمندترین بخش بنا، تزیینات آن، به ویژه تزیینات ختایی و اسلیمی هسته اصلی است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است. با توجه به نقوش زیبایی که در این مقبره موجوداست و ممکن است در اثر سهل انگاری، غفلت تاریخی یا مرمت های غلط برای همیشه استحاله پیدا کند یا از بین برود، این پژوهش به مستند نگاری و طبقه بندی نقوش و استفاده از یافته های نظری برای طراحی دیوان شاه نعمت الله ولی پرداخته است. با توجه به روند شایع و رایج مرمت و تعمیر و نوسازی بناهای تاریخی، حفظ این نقوش و مستند نگاری آن از طریق تکثیر در طرح ها دارای اهمیت ویژه ای است. دراین پژوهش تلاش شده که رابطه ای بین افکار عارفانه شاه ولی و نقوش تزیینی بنا پیدا شود و به خلق دیوانی پرداخته شده است که خواننده با قرائت آن فضای معنوی مقبره را در ذهن تداعی کند.