نام پژوهشگر: نیلوفر کسانی

بررسی اثرات جیره های حاوی سیاه دانه، پرو بیوتیک و پری بیوتیک بر عملکرد جوجه های گوشتی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه ایلام - دانشکده کشاورزی 1389
  نیلوفر کسانی   کامران طاهرپور

این مطالعه به منظور بررسی مقایسه ای تاثیر افزودن پروبیوتیک، پری بیوتیک، سین بیوتیک با جیره حاوی سیاه دانه در سه سطح (1، 2، 3 درصد) بر عملکرد، فراسنجه های بیوشیمیایی خون، تعداد سلول های خونی و برخی صفات لاشه انجام شد.آزمایش با 140 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 در 7 تیمار با چهار تکرار و هر تکرار شامل 5 قطعه جوجه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و به صورت پرورش در قفس انجام شد. جیره های آزمایشی شامل جیره شاهد، جیره حاوی پری بیوتیک (سطح تجاری)، جیره حاوی پروبیوتیک (سطح تجاری)، جیره حاوی سین بیوتیک، جیره حاوی یک درصد سیاه دانه، جیره حاوی دو درصد سیاه دانه و جیره حاوی سه درصد سیاه دانه در دو دوره زمانی آغازین( 28 – 1 روزگی) و دوره رشد (42 – 29 روزگی ) استفاده شد. براساس نتایج بدست آمده، استفاده از جیره های حاوی 2 و 3 درصد سیاه دانه باعث کاهش خوراک مصرفی در کل دوره پرورش شد (05/0>p). در دوره پایانی، جیره حاوی سیاه دانه1 درصد بیشترین میانگین وزنی را دارا بود (05/0 >p). در پایان دوره پرورش تیمارهای پروبیوتیک و سین بیوتیک ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به تیمار شاهد داشتند(05/0>p). بعلاوه مناسب ترین ضریب تبدیل خوراک متعلق به جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 1، 2 و 3 درصد سیاه دانه بود (05/0>p). سطح کلسترول و تری گلیسرید در 21 و 42 روزگی در تیمارهای حاوی سطوح مختلف سیاه دانه و سین بیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>p). سطح ldl در 42 روزگی در تمام تیمارها بجز تیمار پری بیوتیک کاهش معنی داری در مقایسه با تیمار شاهد داشتند (05/0>p). مواد افزودنی تأثیری بر میزان قند خون و سطح hdl نداشتند (05/0<p). از نظر هموگلوبین و هماتوکریت در 21 و 42 روزگی تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد و سایرتیمارها مشاهده نشد (05/0 p>). با وجود اثرات مثبت تمام مواد افزودنی روی کاهش میزان چربی حفره بطنی، اما این مواد افزودنی نتوانستند بهبودی را در رابطه با سایر صفات لاشه ایجاد نمایند. بالاترین تعداد گلبول های سفید در 42 روزگی مربوط به جوجه های حاوی سین بیوتیک و جیره حاوی 2 و 3 درصد سیاه دانه بود (05/0>p). براساس نتایج حاصل می توان چنین نتیجه گیری نمود که افزودن سطوح مختلف سیاه دانه در این بررسی تجربی به جیره غذایی سبب بهبود عملکرد جوجه های گوشتی در مقایسه با گروه شاهد گردید. از سوی دیگر می تواند صنعت مرغداری کشور را از واردات محصولات پری بیوتیک، پروبیوتیک و سین بیوتیک بی نیاز سازد.