امروزه سیستم های گرید به علت توانایی در حل مسائل بزرگ در عرصه ی تجارت و علم محبوبیت پیدا کرده اند. خرابی کار ها که در بسیاری از محیط های محاسباتی امری ذاتی است، در گرید ها به واسطه ی طبیعت پیچیده و پویای آن ها بیشتر به چشم می خورد. بعلاوه، متد های مرسوم برای ترمیم خرابی کار ها بسیار پر هزینه بوده و لذا نیاز به حرکت به سمت استراتژی های مدیریت پیشگیرانه مبتنی بر متد های داده کاوی، یک امر ضروری در این سیستم ها به نظر می رسد. در این کار، یک تلاش بدیع جهت پیش بینی آینده ی کار ها در یک گرید معتبر انجام شده است. ابتدا، رابطه ی بین مشخصه های بار کاری و خرابی کار ها با آنالیز پرونده های ثبت وقایع مربوط به آورگرید، مورد بررسی قرار گرفته اند. پس از تشخیص الگو های خرابی، وضعیت موفقیت یا شکست کار ها در طول 6 ماه از فعالیت آورگرید با دقتی حدود 96% پیش بینی شد. تاثیر طبیعت پویای گرید بر کارایی مدل حاصل، با بررسی مفاهیمی همانند پنجره های تعلیم و تست نشان داده شده است. کیفیت سرویس ها در گرید می تواند با اثر دادن نتایج این کار در عملکرد سرویس های مدیریتی، همچون زمانبندی و دیده بانی، رشد داده شود.

نیاز به انجام محاسبات سنگین در دهه های اخیر تمایل به سیستم های محاسباتی با کارایی بالا همانند سیستم های مشبک را افزایش داده است. افزایش مقیاس در این سیستم ها اگرچه توان محاسباتی را افزایش می دهد، ولی باعث بالا رفتن نرخ مصرف انرژی نیز می شود؛ تا جایی که امروزه سیستم های مشبک محاسباتی تبدیل به مصرف کننده های جدی انرژی الکتریکی شده اند. از این رو امروزه مدیریت مصرف انرژی به عنوان یک ضرورت برای محاسبات با کارایی بالا مطرح می باشد. یکی از روش های نرم افزاری کارآمد برای کاهش مصرف انرژی، استفاده از زمان بندها می باشد. در این رساله، زمان بندی آگاه به توان پیشنهاد می شود، که دارای ایده هایی جدید در گام های پذیرش برنامه ها، تنظیم فرکانس، مرتب سازی و نگاشت آن ها است. یکنواخت سازی سرعت پردازشی سیستم به عنوان یک فلسفه که حرکت به سمت آن می تواند باعث کاهش مصرف انرژی شود، پیشنهاد و به صورت تئوری بررسی شده است. برای تحقق این هدف، مفاهیم و روش هایی مثل مفهوم موعد مقرر مجازی و یا روش هاف برای مرتب سازی برنامه ها در صف انتظار پیشنهاد شده است. نوآوری دیگر روش پیشنهادی در دیدگاه آن نسبت به مصرف انرژی است، که آن را تابعی از خصوصیات هر دو بخش منبع و برنامه می داند. برای اعمال این دیدگاه علاوه بر بررسی رابطه بین مصرف انرژی و خصوصیات برنامه و منبع، ویژگی هایی ترکیبی همانند mps تعریف شده اند، که زمان بند را در یافتن منبع مناسب کمک می کنند. زمان بند پیشنهادی همچنین به کمک مولفه تازه تعریف شده jsm و با توجه به پارامترهای مختلفی از سیستم و برنامه همانند میزان بهره برداری از منابع، احتمال خرابی برنامه ها و یا حجم پردازشی مورد نیاز آن ها، سعی در پذیرش آگاه به توان برنامه ها دارد. نتایج ارزیابی در سناریوها و شرایط حقیقی و با استفاده از شبیه سازی نشان می دهد که زمان بند پیشنهادی در مقایسه با سایر روش های مرتبط عملکرد بهتری در کاهش مصرف انرژی سیستم و تضمین کارایی مورد نیاز برنامه ها دارد