جنس ترشک ((rumex l. متعلق به تیره polygonaceae و دارای حدود ?00 گونه در دنیاست که اساسا در نیمکره شمالی می رویند. این جنس در ایران ?? گونه گیاه یک ساله و چندساله دارد که از میان آن ها ? گونه بومی ایران هستند. دیگر گونه ها علاوه بر ایران در قفقاز، آسیای مرکزی، عراق، آناتولی و ارمنستان می رویند. این جنس دارای گیاهان افراشته و اغلب ریشه های انتهایی طویل هستند. برگها گوشتی و چرمی و به شکل روزت در سطح خاک گسترده شده اند. گوشواره ممکن است در آن ها موجود بوده یا نباشد، رگبرگ های برگی اغلب ضعیف و حاشیه پهنک ها کند است. گل آذین به صورت گرزن مطبق، گل ها زایا و اغلب دوجنسی هستند. در اکثر گونه ها گل ها سبز رنگ و در برخی گونه ها گل ها و ساقه به رنگ قرمز تیره می باشند. گیاهان این جنس از جنبه غذایی و دارویی ارزشمند هستند. برگ های گیاهان جنس ترشک دارای محتوای بالای اسید اگزالیک و تانن و نیز مقادیر قابل توجه کلروفنامین می باشد که خاصیت آنتی هیستامینی قوی دارد. به همین علت از برگ های تازه و خشک شده این گیاهان علاوه بر غذا به صورت خام و پخته، به عنوان عامل مدر، ملین ، تصفیه کننده خون، اشتها آور و تب بر استفاده می شود. عصاره ریشه این گیاهان جهت درمان یرقان و سنگ های مثانه و کلیه کاربرد دارد. همچنین به دلیل محتوای بالای اسید آسکوربیک، در درمان اسکوروی و خارش های پوستی و عفونت های قارچی نیز بکار می رود. در زمینه کشت درشیشه گونه rumex tuberosus l. و اثر ترکیبات محیط کشت بویژه تیمارهای مختلف هورمونی بر اندام زایی، رویان زایی بدنی و باززایی گیاهچه و نیز از تغییرات محتوای ترکیبات در طی رویان زایی بدنی گزارشی وجود ندارد. نظر به اهمیت دارویی این گونه، در این تحقیق سعی می شود ضمن بررسی امکان ریزازدیادی این گیاه از طریق اندام زایی و رویان زایی بدنی از یک سو، تغییرات الگوی پروتئینی در گیاهچه های باززایی شده به روش های اسپکتروفتومتری و sds-page مورد مطالعه قرار گرفت. بعلاوه فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز وپراکسیداز طی مراحل رویانزایی بدنی به روش اسپکتروفتومتری بررسی شد. همچنین محتوای فنل و فلاونویید کل و نیز فعالیت آنتی اکسیدانی آن ها در کالوس ها و گیاهچه ها مورد مطالعه قرار گرفت.