بر اساس مطالعات صورت گرفته می توان گفت مهم ترین عواملی که بر رشد اقتصادی تأثیر می گذارند عبارت اند از نیروی کار، سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی. به طور کلی مفهوم سرمایه انسانی در ادبیات اقتصادی شامل آموزش (تحصیلات)، سلامت (سلامت)، مهارت (تخصص)، تجربه، مهاجرت و دیگر سرمایه گذاری هایی است که باعث افزایش بهره وری نیروی کار و در نتیجه افزایش رشد اقتصادی می شوند. تاکنون اکثر مطالعات صورت گرفته در مورد سرمایه انسانی بر آموزش به عنوان معیار سرمایه انسانی تمرکز کرده اند و کمتر به سلامت توجه شده است. چدویک در سال 1842 با انتشار مقاله ای، مخارج بهداشتی را به عنوان یک نوع سرمایه-گذاری در سرمایه انسانی معرفی کرد علی رغم این معرفی و اهمیت سلامت در تئوری های رشد، فقط در چند دهه اخیر یک سری مطالعات شتابان بر روی تاثیر سلامت بر رشد اقتصادی انجام شده است. لذا دراین مطالعه تلاش می شود به بررسی تأثیر شاخص های سلامت بر رشد اقتصادی پرداخته شود.این مطالعه به بررسی تأثیر سلامت سرمایه انسانی بر نرخ رشد درآمد سرانه در ایران در فاصله زمانی 1386-1361 با استفاده از مدل گسترش یافته سولو و سیستم معادلات همزمان و روش حداقل مربعات سه مرحله ای (tsls) پرداخته است. نتایج نشان می دهد نرخ رشد درآمد سرانه به طور مثبت و معنی داری تحت تأثیر موجودی و سرمایه گذاری در سلامت سرمایه انسانی قرار می گیرد. موجودی سلامت سرمایه انسانی بر نرخ رشد درآمد سرانه در شکل درجه دوم آن تأثیر می گذارد بدین معنی که آثار نهایی موجودی سلامت سرمایه انسانی در سطوح بالای آن نزولی است و افزایش در موجودی سلامت سرمایه انسانی نرخ رشد درآمد سرانه را با نرخ کاهشی افزایش می دهد. برآورد الگو نشان می دهد که هر یک درصد افزایش در موجودی و سرمایه گذاری در سلامت سرمایه انسانی به ترتیب منجر به افزایش 16/0 و 22/0 درصد رشد درآمد سرانه می شود.