پیشینه و قدمت ترجمه به بلندای تاریخ زبان بشری است یا بهتر است گفته شود که ترجمه همزاد زبان انسان بوده است و همواره پا به پای او به سمت و سوی تکامل پیش رفته است. ترجمه نیز همانند خود انسان چالشهای بسیاری را پشت سر نهاده است، اینکه انسان نیازی به ترجمه دارد یا خیر، سالهای مدیدی مورد توجه دانشمندان علوم مختلف بوده است، ولی اکنون نیاز و ضرورت آن بر کسی پوشیده نمانده است. در ابتدا، واحد معنا را "واژه" (word)، "جمله واره" (clause)، "جمله" (sentence)، "بند" (paragraph) و سپس متن (text) یا گفتمان (discourse) گرفته اند و برای جمله چنین استدلال نموده که "جمله واحد ترجمه است، زیرا فکر واحدی را بیان می دارد." اما با پیشرفت علم در شاخه های گوناگون از جمله فلسفه، روانشناسی، زبانشناسی و زیر شاخه های هر یک، واحد جمله را به "بند" (paragraph) و برخی به متن بزرگتر از بند یعنی "گفتمان" (discourse) و عده ای آن را تا جایگاه لحاظ نمودن "بافت" (context) گسترش داده اند. به راستی "بافت" است که به زبان معنی و مفهوم می بخشد و پیام گوینده یا نویسنده از طریق لحاظ نمودن "بافت" است که منتقل می گردد. پایان نامه ی حاضر نقش "بافت" در ترجمه را هدف پژوهش خود قرار داده است و بر آن است تا واحد بزرگتر از "بافت" را که همان "موضوع" (topic) باشد، مورد کنکاش قرار دهد و موضوعیت آن را نیز به ارزیابی بسپارد.