با سخن گفتن از مکتب اومانیسم، مطرح کردن نام ژید و مونتینی مسأله ای اجتناب ناپذیر است. چون تلاش اصلی این دو متفکر معروف ادبیات فرانسه، دادن اصولی تربیتی برای تمام بشریت است. ژید و مونتنی در آثار خود به انسان و خوشبختی او که یکی از بزرگترین اهداف مکتب انسان گرائی می باشد پرداخته اند. اگر چه مونتنی اومانیستی اخلاق گرا و در مقابل ژید اومانیستی اخلاق ستیز بود اما هر دو پس از کشف وجود خویش سعی در شناخت روح آدمی و نیازهای وی داشتند. هر چند ژید تحت تأثیر مونتنی و رساله های او بوده است، اما علیرغم این تأثیر وی نظریاتش را به شیوه ای کاملاً مستقل و متفاوت گسترش داده است. به عنوان مثال وی در مائده های زمینی خود اخلاق کاملاً تازه ای بر می گزیند، خواهان آزادی کامل فکری است و آنچه را که کتاب، خانواده و مذهب پروتستان می آموزد نمی پذیرد. در کتاب آهنگ چوپانی نیز با به تصویر کشیدن شخصیتی چون کشیش مفاهیمی همانند گناه و حکم را رد و قانون شخصی را مطالبه می کند.