نام پژوهشگر: فرزاد امیری نسب

بررسی اثرات سطوح مختلف دانه سالم و خرد شده ی کتان همراه با ویتامین e بر سیستم ایمنی جوجه های گوشتی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده کشاورزی 1390
  فرزاد امیری نسب   جواد آرشامی

این آزمایش به منظور بررسی اثر دو سطح مختلف دانه کتان سالم و خرد شده و ویتامین e بر عملکرد سیستم ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. بدین منظور از 300 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر از سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و تعداد 10 جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای غذایی شامل تیمار1 (صفر درصد دانه ی کتان )، تیمار2 (5 درصد دانه ی کتان خرد شده)، تیمار3 (10 درصد دانه ی کتان خرد شده)، تیمار4 (5 درصد دانه ی کتان خرد شده همراه با ویتامینe)، تیمار5 (5 درصد دانه ی کتان سالم)، تیمار6 (10 درصد دانه ی کتان سالم) می باشند. برای ارزیابی سیستم ایمنی هومورال، در روزهای 24 و 31 مقدار ml1 محلول srbc10% به دو جوجه از هر تکرار تزریق شد و نمونه های خونی در روزهای 31 و 38 و 42، از ورید زیر بالی گرفته شد. پرندگان علیه ویروس بیماریهای برونشیت، نیوکاسل و گامبورو واکسینه و در روزهای 37 و 42 دو جوجه از هر قفس برای خونگیری انتخاب شدند. برای اندازه گیری hb%، تعداد هتروفیل ها، لیمفوسیت ها و h:l، از نمونه های خونی 42 روزگی استفاده گردید. وزن اندامهای ایمنی برحسب درصد وزن بدن، در سنین 21 و 42 روزگی بررسی شد. تیتر igg در تیمارهای 3، 5 و 6 بعد از نخستین تزریق افزایش یافت، درحالیکه در دومین تزریق، تیتر igg در تیمارهای 2، 3، 4 و 6 و تیتر آنتیsrbc کل در تیمارهای 3 و 4 افزایش یافت. در روز 37، تیتر گامبورو در تیمارهای 1 و 3 پاسخ معنی داری نشان داد. تیتر برونشیت در روز 42 در همه ی تیمارها در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت. درصد هموگلوبین خون بطور معنی داری در تیمارهای 3 و 6 در مقایسه با گروه شاهد بترتیب افزایش و کاهش یافت. نسبت h:l در تیمار 4 بیشترین و در تیمار 2 کمترین مقدار را داشت. همچنین وزن تیموس و بورس فابریسیوس در جوجه هایی که تیمار 2 را دریافت کرده بودند، در کشتار 42 روزگی بیشترین مقدار بود. بطور کلی، با افزایش سطح دانه ی کتان در جیره های غذایی به 10% دانه ی سالم و خرد شده ی کتان، تیتر آنتی بادی در برابر واکسن های گامبورو، نیوکاسل و برونشیت و همچنین تیتر anti-srbc افزایش یافت. جوجه های دریافت کننده ی همین جیره ها نیز ضریب تبدیل خوراک بالاتر و وزن پایین تری داشتند.