چکیده : مدیریت از اساسی ترین پایه های هر سازمانی محسوب می شود ، که سعادت و پیشرفت آن نهاد منوط به داشتن مدیریتی صحیح و اثر بخش است و می توان تصور کرد که مدیریت نهادی مانند مدرسه باید از چه جایگاه و اهمیتی بر خوردار باشد . با توجه به اینکه جامعه ما یک جامعه دینی است و احاد مردم به رعایت موازین شرعی دقت نظر خاصی دارند بنابر این پژوهش حاضر می تواند در این امر مثمر ثمر واقع شود. این پژوهش به دنبال شناخت و تشریح ویژگیهای مدیریت بزرگان دینی و مدیریت آموزشی نوین( بر مبنای مدرنیسم و پست مدرنیزم) و مقایسه این دو از نظر استفاده از سبک های رابطه مداری و وظیفه مداری است .تا با شناخت بیشتر این ویژگیها بتواند الگوی مناسبی برای مدیریت آموزشی پیشنهاد دهد . با توجه به ماهیت موضوع ، این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی به انجام رسیده است .تلاش شده تا با جمع آوری اطلاعات از منابع متنوع و در دسترس از جمله کتابهای موجود ، مقاله ها ، پایان نامه ها ، نشریه های مربوط ، ابعاد مختلف مسئله شناسائی و تعریف شود .و مورد نقد و ارزیابی قرار گیرد . شناخت شیوه مدیریت بزرگان دینی پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) در کنار روشهای مدیریت نوین ما را قادر خواهد نمود که مدیریت آموزشی جامعه خود را بهبود ببخشیم .در پژوهش حاضر به این نتیجه رسیدیم که بزرگان دینی ما دارای سبک مدیریتی ایده ال بودند یعنی آنان در اداره جامعه تحت مدیریت خود به صورت مناسب هم از شیوه رابطه مداری و هم از شیوه وظیفه مداری به نحو احسن و در زمان و مکان مناسب خود سود جسته اند . بنا بر این با توجه به نتایج بدست آمده توصیه می شود که مدیران آموزشی ما نیز در اداره محیط آموزشی خود به تناسب و با توجه به شرایط حاکم در آن محیط از هر دو شیوه مذبور استفاده مناسب را به عمل آورند