نظام کیفری ایران که متأخذ از احکام اسلامی است، مجازات هایی مانند «صلب» و «نفی بلد یا تبعید» را به رسمیت شناخته است؛لیکن همواره امکان عملی و نحوه ی اجرای این مجازات ها، به ویژه در جوامع بشری امروز، موضوع چالش جدی بوده است و صاحب نظران بسیاری در این خصوص تحقیق نموده و هر یک به نتایج ویژه و گاه متناقض با یکدیگر دست یافته اند. از همین رو «امکان عملی و نحوه ی اجرای مجازات های تبعید، صلب و نفی بلد در حقوق کیفری ایران» به عنوان موضوعی برای پژوهش حاضر انتخاب شده است. در این تحقیق تلاش شده است تا علاوه بر ارائه موارد و شیوه ی اجرای مجازات های صلب و نفی بلد در متون فقهی و قوانین کیفری ایران، به این سؤال پاسخ داده شود که «آیا امکان عملی اجرای مجازات های صلب و نفی بلد در جهان امروز و با توجه به دستاوردهای نوین علوم جنایی وجود دارد یا خیر؟» آن چه از انجام این پژوهش بدست آمد را می توان اینگونه خلاصه کرد: مجازات صلب –به عنوان یکی از انواع خشن اعدام– با دستاوردهای علمی و تجربی و آموزه های اسناد بین المللی همخوانی ندارد و اجرای آن در جهان امروز، از سوی کیفرشناسان آگاه، پذیرفتنی نیست. این مجازات به دلیل خشونت نهفته در آن،حتی از دیدگاه صاحب نظران علوم دینی نیز مورد انتقاد است و در طول حیات جمهوری اسلامی ایران اجرا نشده است.نکته حائز اهمیت این است که بسیاری از این صاحب نظران،با استدلال های مختلف ،عدم اجرای صلب را مخالف اصول و اهداف و جهت گیری کلی دین نمی دانند. موارد و شیوه های اجرای مجازات نفی بلد یا تبعید بسیار متعدد و متنوع است؛ اما این کیفر برخوردار از ماهیتی است که امکان هماهنگ سازی آن را با دستاوردهای نوین علوم کیفری را تا حد زیادی فراهم ساخته است.