این تحقیق به منظور ارزیابی اثر تغدیه تکمیلی با کنسانتره روی رشد و الگوی توسعه فولیکولی و تولید الیاف در بره های شیرخوار سنجابی انجام شد. تعداد 20 رأس بره شیرخوار (10 رأس نر با میانگین وزن زنده406/13 و 10 رأس ماده با میانگین وزن زنده 127/ 12کیلوگرم) از سن حدود یک ماهگی برای اجرای این طرح در نظر گرفته شد. بره ها بر اساس وزن اولیه و جنس در دو تیمار غذایی: شیر و دسترسی آزاد به برگ یونجه (5نر و 5ماده): جیره کنترل و شیر و دسترسی آزاد به برگ یونجه و کنسانتره (5نر و 5ماده): جیره تکمیلی به روش فاکتوریل (2×2) در قالب طرح کاملاً تصادفی قرار داده شدند. در این آزمایش، شیر و خوراک مصرفی به صورت روزانه اندازه گیری شد. نمونه برداری از خوراک و شیر مصرفی به منظور تعیین ماده خشک و پروتئین خام مصرفی به روش ,aoac1990 انجام شد. نمونه برداری از پوست از 30 روزگی تا 105 روزگی هر 15 روز یکبار به منظور بررسی اثر تغذیه تکمیلی بر روی صفات فولیکولی پوست شامل نسبت فولیکولهای ثانویه به اولیه (s/p) و شاخص فولیکولی و نمونه برداری از الیاف از سن 28 روزگی تا 112 روزگی هر چهار هفته یکبار به منظور بررسی اثر تغذیه تکمیلی بر رشد الیاف انجام شد. اثر تغذیه تکمیلی بر تراکم فولیکولهای اولیه و ثانویه در کلیه مراحل نمونه برداری و کل دوره معنی دار نبود (05/0< p). شاخص فولیکولی اولیه و ثانویه درکلیه مراحل نمونه برداری و کل دوره در بین دو گروه جیره ای تفاوت معنی داری نداشت (05/0< p). بررسی اثر تغذیه تکمیلی بر روی میزان تولید الیاف نشان داد که میانگین تولید الیاف خام و شسته شده در بین دو گروه جیره ای تفاوت معنی داری نداشت (05/0< p).میانگین قطر الیاف درمراحل مختلف نمونه برداری معنی دار بود (01/0> p). میانگین قطر الیاف در کل دوره معنی دار (01/0> p) و در بره های تغذیه شده با جیره تکمیلی بالاتر بود (23/31 در مقابل 61/26 میکرون). میانگین ماده خشک و پروتئین خام شیر، برگ یونجه و کنسانتره مصرفی به ترتیب (38/19، 48/24، 28/92، 64/17، 5/87، 16) درصد بود. میانگین ماده خشک خوراک مصرفی (54/1247 در مقابل 73/957 گزم در روز ) و شیر مصرفی (52/130 در مقابل 26/134 گزم در روز ) بود. وزن زنده نهایی (66/38 در مقابل 79/26 کیلوگرم) و میانگین افزایش وزن روزانه (259 در مقابل 140 گرم)در بره های تغذیه شده با جیره تکمیلی نسبت به بره های جیره کنترل بالاتر بود. نتایج آزمایش تجزیه لاشه نشان داد که اختلاف میانگبن صفات زمان کشتار به استثنای وزن پر دستگاه گوارش معنی دار بود (05/0> p) و(01/0> p) و میانگین این صفات در بره های گروه تغذیه تکمیلی بالاتر از بره های گروه کنترل بود. میانگین وزن نسبی قسمتهای مختلف لاشه در دو جیره غذایی به استثنای وزن نسبی گردن و دنده ها اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند (05/0< p). اثر جیره غذایی بر طول قسمتهای مختلف لاشه به استثنای طول ران از داخل و خارج معنی دار بود (05/0> p). نتایج این تحقیق نشان داد که بره های تغذیه شده با جیره تکمیلی نسبت به بره های گروه کنترل عملکرد بهتری داشتند و کنسانتره می تواند به عنوان غذای کمکی باارزشتری نسبت به برگ یونجه عملکرد دام را افزایش دهد. تغذیه تکمیلی، بره های شبرخوار سنجابی، رشد، خصوصیات لاشه، توسعه فولیکولی