تا کنون در بیشتر موارد تنها یک میراگر جرمی تنظیم شده(tmd) در بام ساختمان و یا چند میراگر محدود در چندین نقطه در ارتفاع ساختمان نصب می شد، که این مستلزم در نظرگیری جرم متمرکز قابل توجهی در نقاطی از سازه به عنوان سربار در آن طبقات و همچنین در نظر گرفتن فضایی قابل توجه برای نصب این جرم و از آن مهمتر پیش بینی جسمی که جرم موردنیاز را تامین کند، می باشد. لذا در این تحقیق کارایی میراگرهای جرمی تنظیم شده ی توزیع شده در طبقات ساختمان بررسی شده است. برای این منظور یک میراگر برای جایسازی به شکل سنتی در تراز بام طراحی و سپس به چندین شکل تقسیم و در ارتفاع ساختمان توزیع گردیده است. نحوه ی توزیع میراگرها به شکل مساوی در تمام طبقات، مساوی یک طبقه در میان، مساوی در طبقات نیمه ی فوقانی ساختمان و به نسبت تغییرشکل های مود اول سازه ی بدون میراگر می باشد. برای ارزیابی توزیع های در نظر گرفته شده، تمامی اشکال توزیع و همچنین تک میراگر در تراز بام بر روی دو ساختمان برشی فرضی 8 و 16 طبقه در نظر گرفته شده اند. از آن جایی که ساختمان برشی است درجات آزادی سازه تنها به صورت افقی در هر جرم متمرکز در نظر گرفته شده است. مدلسازی به روش ساده ی جرم – فنر است و به این منظور، جرم طبقات ساختمان ها نیز مشابه جرم میراگرها به صورت جرم متمرکز در هر طبقه در نظرگرفته شده و سختی هر طبقه به صورت یک فنر که سختی آن برابر سختی معادل ستون های آن طبقه است و ماتریس جرم، سختی و میرایی سازه برپا و در محیط نرم افزار matlab به وسیله ی برنامه ای مدلسازی شده اند. شتاب نگاشت 4 زلزله ی el centro، kobe، bam و kozani به این سازه ها اعمال و پاسخ های سازه شامل جابجایی، شتاب و برش پایه ثبت شده اند. نتایج به صورت مقایسه ای با حالت بدون میراگر و یک میراگر در تراز بام بررسی شده و نشان دهنده ی آن است که توزیع میراگرها به شکل مساوی در تمام طبقات از دیگر توزیع ها بهتر بوده و با وجود اینکه پاسخ های سازه را کمتر از حالت نصب یک میراگر در تراز بام کاهش می دهد، به دلیل مزایایی که دارد می تواند جایگزین مناسبی برای آن باشد.