در پروژه پیش رو، یک روش کلی برای ایجاد پوشش های خودتمیزشونده از جنس tio2 روی پایه هایی از جنس پلی کربنات پیشنهاد شد. پوشش های tio2 بر روی پلاستیک می توانند کاربردهای گسترده ای در صنایع ساختمان و اتومبیل پیدا کنند به شرط آن که از خواص فوتوکاتالیستی و مکانیکی مطلوبی برخوردار باشند. هدف غایی ایجاد پوشش های خودتمیز شونده با چسبندگی مناسب روی پایه های پلیمری از جنس پلی کربنات و همچنین بررسی خواص لایه ها نظیر شیمی سطح و خواص نانو مکانیکی می باشد. انتظار میرود لایه ها از خواص مکانیکی بهتری نسبت به پایه برخوردار باشند. به منظور ایجاد پوشش های tio2، سطح پلی کربنات با سه روش متفاوت فعال گردید; بهبود آبدوستی را میتوان به شکست زنجیره های c-c و افزایش غلظت گروه های قطبی نظیر c-o و یا ایجاد گروه های جدید نظیر o=c-o نسبت داد. محلول کلوئیدی پایدار از نانوذرات tio2 با استفاده از روش سل ژل تهیه گردید و پایه های اصلاح شده پلی کربناتی با استفاده از روش تر و سل کریستالی آناتاز از نانوذرات tio2 با اندازه تقریبی nm30 پوشش داده شدند. پوشش ها شفافیت را 15%-10% کاهش دادند. خاصیت فوتوکاتالیستی بصورت خطی با ضخامت در ارتباط بود و ثابت نرخ واکنش برای تجزیه متیلن بلو و پوشش هایی با ضخامت nm150، s-10.024 محاسبه شد. خواص نانو مکانیکی پوشش ها با تکنیک نانوفروروندگی بررسی گردید. سختی و مقاومت به خراش پوشش ها 2.5 و 6.4 برابر پایه پلیمری بود.

حضور آهن در بیشتر محلول های حاصل از لیچینگ کانی های مختلف به عنوان عنصر مزاحم به اثبات رسیده است. یکی از معضلات فرآیند تغلیظ و جدا سازی کانی با ارزش، خارج کردن آهن از محلول لیچینگ می باشد. چنانچه از روش استخراج حلالی به عنوان روش جدایش کانی با ارزش از محلول حاصل از لیچینگ استفاده گردد، حذف آهن از فرآیند یکی از معضلاتی است که همواره عملیات استخراج حلالی با آن مواجه است. لذا شناخت ویژگی های آهن در استخراج و استریپ نقش اساسی در این راستا ایفا می کنند. با عنایت به نتایج بدست آمده از آزمایش ها، مشخص گردید که بهترین ph برای استخراج در دمای آزمایشگاه و غلظت 20% حجمی d2ehpa و بدون حضور tbp برابر با 2 است. نتایج اثر ph بر روی استخراج آهن نشان داد که، با استفاده از 20% حجمی استخراج کننده d2ehpa، محیط تاثیر چندانی بر آن نداشته و شرایط برای هر دو محیط یکسان است. نتایج اثر غلظت استخراج کننده نشان داد که بطورکلی آهن در محیط کلریدی در phهای نسبتا بالاتری نسبت به محیط سولفاتی استخراج می شود. از طرف دیگر با افزایش غلظت استخراج کننده، نمودارهای درصد استخراج آهن به سمت چپ جابه جا می شوند. جابجایی نمودارها به سمت چپ در محیط کلریدی سریع تر از محیط سولفاتی انجام می گیرد. نتایج اثر دما همچنین نشان داد که افزایش دما تاثیری بر روی استخراج آهن در محیط کلریدی ندارد. این درحالیست که در محیط سولفاتی افزایش دما باعث افزایش استخراج آهن می شود نتایج نشان دادند که با افزایش دما نمودارهای استخراج آهن به سمت چپ جابه جا می شوند. در اینصورت با استخراج آهن در دمای بالا و در محیط سولفاتی و استریپ آن در دمای پایین تر از دمای آزمایشگاه آهن به راحتی از محلول حذف می شود. همچنین استخراج آهن در هر دو محیط سولفاتی و کلریدی گرماگیر است واستخراج آهن در محیط سولفاتی خیلی بیشتر از محیط کلریدی گرماگیر است. همچنین با افزایش غلظت tbp تا 10% حجمی مقادیر ph0.5 استخراج آهن به اندازه 2/0 تا 3/0 تغییر می کند. این تغییرات برای هر دو محیط یکسان است. از آنجا که استریپ آهن یکی از معضلات فرآیند استخراج حلالی است، با توجه به نتایج بدست آمده می توان با استفاده از 10% حجمی d2ehpa به اضافه 10-5 % حجمی tbp در محیط کلریدی و در دمای محیط آهن را در phهای بالا استخراج کرده و به دنبال آن استریپ آهن را با استفاده از اسید ضعیف تری انجام داد.