چکیده این تحقیق در صدد ارائ? الگوی اخلاق رهبری با بهره گیری از سیر? حکومتی امام علی(ع) و سخنان واندیشه های ایشان است.نویسنده می کوشد اصول اخلاقی حاکم بر رهبری امام علی(ع) را در ابعاد اجتماعی،سیاسی،اقتصادی،مدیریتی،نظامی وقضایی؛شناسایی نماید.وی با توضیح مفاهیم اخلاق،رهبری وسیره؛ اصول اخلاق رهبری در سیر? حکومتی علوی را، درقالب ابعاد مذکور تبیین می نماید وبا ذکر جلوه های تاریخی از رعایت اصول وارزشهای اخلاقی در حکومت امام علی(ع) وبا رویکردی تحلیلی، به این نتیجه می رسد که امام علی(ع) در تمام شئون حکومتی خویش، همواره پایبند اصول وارزشهای انسانی- اخلاقی بوده ودر هیچ شرایطی از آنها تخطی نکرده اند. کلیدواژه ها : چکیده این تحقیق در صدد ارائ? الگوی اخلاق رهبری با بهره گیری از سیر? حکومتی امام علی(ع) و سخنان واندیشه های ایشان است.نویسنده می کوشد اصول اخلاقی حاکم بر رهبری امام علی(ع) را در ابعاد اجتماعی،سیاسی،اقتصادی،مدیریتی،نظامی وقضایی؛شناسایی نماید.وی با توضیح مفاهیم اخلاق،رهبری وسیره؛ اصول اخلاق رهبری در سیر? حکومتی علوی را، درقالب ابعاد مذکور تبیین می نماید وبا ذکر جلوه های تاریخی از رعایت اصول وارزشهای اخلاقی در حکومت امام علی(ع) وبا رویکردی تحلیلی، به این نتیجه می رسد که امام علی(ع) در تمام شئون حکومتی خویش، همواره پایبند اصول وارزشهای انسانی- اخلاقی بوده ودر هیچ شرایطی از آنها تخطی نکرده اند. کلیدواژه ها : اصول وارزشهای اخلاقی ، سیره واندیش? حکومتی امام علی(ع)

چکیده: بحث حق و تکلیف در روابط اجتماعی و سیاسی از مباحث مهم و اصولی در اندیشه بشری به شمار می رود، زیرا از زمانی که بشر بر اساس درک عقلانی، ضرورت زندگی جمعی و جامعه سیاسی را پذیرفت؛ مردم به دو گروه حاکم و رعیّت، فرمان روا و فرمان بردار تقسیم شده و بدین طریق مسئله ی حق و تکلیف مطرح گردید و در اندیشه و سیره ی علوی نیز دارای اهمیت بالایی بوده، از این رو نظامی که در نهج البلاغه ترسیم شده، ناظر به رابطه‏ی دوسویه‏ی حاکمان و مردم است که همان تکیه بر مولفه‏ی حق و تکلیف می‏باشد. بنابراین در این پژوهش به بررسی رابطه‏ی حق و تکلیف در نظام های سیاسی ‏پرداخته، و حقوق اجتماعی و سیاسی مردم وحاکمان و تکالیف متقابل آن ها از منظر اندیشه و سیره علوی مورد کنکاش قرار خواهد گرفت تا در مقابل با نظام های یک سویه امتیازات نظام عدالت محور علوی و دیدگاه آن را نسبت به مردم نشان دهد و امکان بالندگی شایسته آن ها را در این نظام ثابت کند. کلمات کلیدی :حق، حقوق، تکلیف، مسوولیت، حاکم، مردم، تلازم، اسلام، امام علی(ع).

با حمله ی مغول به ایران و تأسیس حکومت ایلخانی و قرار گرفتن مرکز دولت در آذربایجان، دوره ی جدیدی در تاریخ این سرزمین شروع شد. تغییرات اساسی که به دنبال آن در ساختار سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران صورت گرفت موجب گردید تحولات بنیادینی در اوضاع داخلی این سرزمین پدید آید؛ دراین میان قرار گرفتن مرکز دولت ایلخانی در آذربایجان، این منطقه را به یکی از کانونهای مهم این تحولات در ایران تبدیل کرد. گر چه در ابتدا تهاجم و فتوحات مغول باعث خرابی، ویرانی، مرگ و میر، کاهش شدید جمعیت و دیگر مصایب اقتصادی و اجتماعی از قبیل رکود کشاورزی و صنعت و به دنبال آن وضع مالیاتهای سنگین و نیز بر هم خوردن اوضاع مالی گردید و مردمان شهری و روستایی را با رنج و محنت همراه کرد، ولی با اسلام آوردن ایلخانان و رونق و توسعه تجارت که شاخصه اصلی این دوره بود، همچنین با قرار گرفتن آذربایجان در مسیر شاهراههای تجاری و مبادلات بین المللی این ایالت به عنوان مرکز جهانی مطرح گردید. تأسیس حکومت ایلخانی در آذربایجان تحول مثبتی در حیات سیاسی ایران ایجاد کرد که در نتیجه ی آن، برای اولین بار در تاریخ ایران پس از اسلام یک حکومت یکپارچه در قلمرو ایران ایجاد گردید، بدین ترتیب وحدت سیاسی سرزمینی احیا شد و ایران را در مسیر پیشرفت و ترقی قرار داد. این تحول سیاسی که کیفیت خود را در سرزمین ایران آشکار ساخت، خاصه برای ایالت آذربایجان نقطه عطفی محسوب می شود.

پژوهش حاضر به بررسی مناسبات سیاسی طوائف کُرد با سلجوقیان در قالب پنج فصل کلی اختصاص دارد. کلیات پژوهش در فصل اول ذکر گردیده است. در فصل بعدی کلیاتی از جغرافیای مناطق کُردنشین دوره مورد بحث، ساختار قبیله ای و اوضاع و احوال طوائف و میرنشین های آن دوره مورد توجه قرار گرفته، تا مبنایی بر فهم و درک دگرگونی تحولات سیاسی مناطق کُردنشین باشد. بررسی ظهور سلاجقه، پیدایش آن ها و شکل گیری دولت سلجوقی، رسیدن سلاجقه به قلمرو میرنشین های کُرد موضوع فصل سوم است. این بخش مسایل مهمی چون واکنش کُردها در هنگام ورود سلاجقه به بغداد و کُنش آن ها در جنبش بساسیری و کشمکش فاطمیان و عباسیان، نقش کُرد در شورش ابراهیم ینال و سیستم فرمانروایی سلجوقیان بعد از سرسپردگی طوائف کرد در مناطق خود را در کانون توجه دارد. موضوع فصل چهارم، مناسبات طوایف کُرد با سلطان طغرل بگ و آلپ ارسلان و تعامل آن ها با هم در چهارچوب جغرافیای میرنشین های کُرد و تحولات ناشی از این روابط، نقش کُردها در جنگ ملازگرد و سیاست مرکزیت گرای آلپ ارسلان و تأثیرات این سیاست در مواجهه با میرنشین های کُرد است. در فصل پنجم روابط و مناسبات کردها با سلطان ملکشاه و جانشینانش مورد بررسی قرار گرفته است. علت و عوامل ساقط شدن میرنشین های شدادی، روادی و مروانی و اضمحلال میرنشین عنازی نیز در این فصل مورد توجه قرار گرفته است. کشمکش و درگیری فرماندهان سلجوقی برای تخت سلطنت و عواقب آن و همچنین ظهور اتابکان و تشکیل حکومت های مستقل در آن دوره نیز مورد بحث فصل پایانی است. در پایان نیز نتیجه گیری مباحث مربوطه صورت گرفته است. کلید واژه ها: کُردها، مناطق کُردنشین، سلجوقیان، میرنشین های کُرد، مناسبات سیاسی کُردها، اتابکان