هدف از این تحقیق بررسی تصفیه پذیری پساب های پالایشگاهی با بیوراکتور غشایی به منظور دستیابی به استانداردهای تخلیه و استفاده کشاورزی و در نتیجه کاهش مشکلات زیست محیطی ناشی از تخلیه فاضلابهای نفتی و مشکلات عملیاتی فرایند لجن فعال متعارف میباشد. بدین منظورخروجی واحد daf تصفیه خانه پالایشگاه تهران به عنوان خوراک مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق یک پایلوت در مقیاس نیمه صنعتی ساخته شد.سامانه غشایی مورد استفاده شامل 56 غشای اولترافیلتر صفحهای از جنس پلی اتر سولفون بود که در درون بیوراکتور غوطهور شد. در این تحقیق درصد حذف پارامترهای مورد نظر نسبت به زمان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشها در سه شار و سه زمان ماند هیدرولیکی متفاوت انجام گرفت. شار lmh 17/5 در این تحقیق بهینه بود. در مرحله دوم آزمایش و با زمان ماند هیدرولیکی 15/87 ساعت نتایج بهتری بدست آمد. متوسط درصد حذف پارامترهای مورد بررسی در این مرحله عبارت از toc 96.36%,tss 99.99%,cod 97.32%, bod6 93.60%کدروت % 94 / 99 ، رنگ % 54 / 99 ، فنل % 15 / نفت و چربی 99.18% بوده است. دو هفته بعد از راهاندازی سامانه غلظت آمونیاک محصول همواره کمتر از 5 mg/l بوده و در دو هفته نهایی نیز نیز تقریباً به نیتریفیکاسیون کامل دست یافته و غلظت آمونیاک در محصول کمتر از1 mg/l بود.پلی آروماتیک هیدروکربنها نیز کاملاً توسط غشا حذف شدند. در هیچ یک از نمونه های تصفیه شده کلیفرم مشاهده نشد.با افزایش غلظت مواد معلق مایع مخلوط(mlss) از 6600 میلیگرم در لیتر در ابتدای راه اندازی سامانه به 9900 در انتهای آزمایش راندمان حذف نیز از 86 % به 97 %در مرحله دوم و 94 % در مرحله سوم افزایش یافت. نفوذپذیری غشا بعد از شستشوی شیمیایی 95.40% قابل بازیابی است. نتایج بدست آمده در همه مراحل بیانگر کیفیت مناسب پساب تصفیه شده برای استفاده کشاورزی و یا تخلیه به آبهای سطحی بود. نتایج حاکی از امکان پذیری تصفیه پساب پالایشگاه نفت با استفاده از بیوراکتور غشایی غوطهور بود.