در سال های اخیر لایه های نازک اکسیدکادمیم (cdo) به دلیل داشتن رسانایی الکتریکی خوب و عبور بالا در ناحیه ی مرئی به عنوان ماده مطلوب جهت ساختن قطعات اپتوالکترونیکی همچون حسگرهای گازی، سلول های خورشیدی و دیودهای نوری مورد توجه قرار گرفته اند. cdo ذاتا یک نیمرسانای نوع n با ساختار بلوری مکعبی است، که دارای گاف نواری مستقیم با انرژی ev7/2-2/2 و گاف نواری غیرمستقیم با انرژی ev 98/1 می باشد. لایه های نازک cdo با استفاده از روش های متفاوت از جمله حمام شیمیایی، کندوپاش، تجزیه ی گرمایی افشانه ای و سل-ژل رشد داده شده اند. در این پایان نامه لایه های نازک cdo خالص و آلایش یافته با فلوئورین بر روی زیر لایه های شیشه ای به روش های سل-ژل و تجزیه ی گرمایی افشانه ای رشد داده شده اند. عملیات بازپخت نمونه ها در یک کوره ی الکتریکی تحت فشار جو انجام شده است. برای مشخصه یابی نمونه های مورد مطالعه، اندازه گیری های مختلفی به کار گرفته شد. پراش پرتو x برای تعیین فاز و ساختار هر فاز، اندازه گیری میزان عبور جهت تعیین تغییرات ضریب جذب اپتیکی بر حسب طول موج، میکروسکوپ روبشی الکترونی برای مشاهده توپولوژی سطح و مورفولوژی نمونه ها و دستگاه چهار پایانه ای برای تعیین مقاومت لایه ها. تمام لایه های رشد داده شده، بلوری و با ساختار مکعبی بودند. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که دمای بازپخت 350 درجه ی سانتی گراد دارای بیشینه ضریب بهینگی است و مناسب ترین دمای بازپخت برای تهیه ی لایه های نازک cdo با کیفیت بالا می باشد. برای این نمونه عبور اپتیکی در ناحیه ی مرئی به حدود 80% می رسد. گاف نواری مستقیم و غیرمستقیم این نمونه به ترتیب 61/2 و 03/2 الکترون ولت و مقاومت ویژه ی آن به دست آمد. اگر چه پراش پرتو x نشان می داد که نمونه ی رشد یافته به روش تجزیه ی گرمایی افشانه ای کیفیت ساختاری بهتری دازد، نمونه ی آماده شده به روش سل-ژل دارای عبور اپتیکی بالاتری است. مطالعه تاثیر سرعت چرخش بر خواص اپتیکی لایه های cdo به روش سل-ژل چرخشی نشان داد که با افزایش سرعت چرخش از 2000 به 3000 دور بر دقیقه، گاف نواری مستقیم و غیرمستقیم به ترتیب از 53/2 به 64/2 و 43/1 به 61/1 افزایش می یابد. بررسی تاثیر آلایش فلوئورین (تا 20% اتمی) بر خواص فیزیکی لایه های cdo نشان داد که نمونه ی آلایش شده با 15% فلوئورین دارای ضریب بهینگی بیشینه می باشد. عبور اپتیکی این نمونه در ناحیه ی مرئی نزدیک به 85% است. گاف نواری مستقیم و غیرمستقیم این نمونه نیز به ترتیب 64/2 و 98/1 الکترون ولت محاسبه شد و مقاومت ویژه ی آن به دست آمد. همچنین نتایج به دست آمده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می دهد که با افزایش میزان فلوئور، اندازه ی دانه کاهش می یابد.

بر اساس نتایج به دست آمده از طیف های پراش پرتو x و تصاویر sem دمای لایه نشانی 450 درجه سانتیگراد به عنوان بهترین دمای رشد لایه نازک استنات کادمیم اتنخاب شد. لایه نازک مورد نظر در این دما دارای خواص بهینه ساختاری، اپتیکی و الکتریکی بود. افزایش حجم محلول اسپری از 50 تا 150 میلی لیتر باعث شکل گیری بهتر ساختار در این دما گردید. بنابراین اثر آلایش و عملیات حرارتی نیز در این دما و در حجم محلول 150 میلی لیتر بررسی شد. افزودن ناخالصی فلوئور به صورت %2، %7 و %10وزنی به این ماده، باعث کاهش مقاومت الکتریکی آن گردید. افزودن ناخالصی تا میزان %7 وزنی، باعث کاهش مقاومت الکتریکی از m?/? 1 به k?/? 30 شد. با افزودن ناخالصی تا میزان %2 وزنی، قله اصلی مربوط به پراش از صفحه (222) در طیف پراش پرتو x نمونه قابل رویت بود که با افزایش میزان ناخالصی، این قله در طیف های xrd رویت نشد و ساختار ماده به حالت آمورف انتقال یافت. عملیات بازپخت بر روی نمونه های بدون آلایش و آلاییده شده با ناخالصی فلوئور انجام شد. پس از عملیات بازپخت، شفافیت و مقاومت الکتریکی نمونه ها افزایش یافت و ساختار بلوری آن ها نیز تضعیف و تبدیل به حالت آمورف گردید. این مسئله ممکن است به دلیل انجام عملیات حرارتی در محیط غیرخلا و یا در مدت زمان نامناسب و یا حتی دمای غیر بهینه باشد. برای بررسی بیشترِ این موضوع نیاز به انجام آزمایشات و مطالعات بیشتری است. تصاویر sem گرفته شده از نمونه های آلایش یافته با ناخالصی فلوئور قبل و بعد از عملیات بازپخت نشان می دهد که عملیات حرارتی تاثیر قابل توجهی روی اندازه و شکل دانه ها ندارد. همچنین مقایسه تصاویر sem مربوط به نمونه های آلایش یافته با %7 و %10 ناخالصی فلوئور نشان می دهد که نمونه های بازپخت شده از یکنواختی بیشتر برخوردار شده و دانه هایی با توزیع یکنواخت در سطح این نمونه ها ظاهر شده اند. اندازه گیری های xrd مربوط به این نمونه ها نشان می دهد که قبل و بعد از عملیات بازپخت، تغییر ساختاری قابل ملاحظه ای رویت نمی شود، لیکن به نظر می رسد عملیات بازپخت باعث بهبود توپوگرافی لایه-های آلایش شده با ناخالصی فلوئور گردد. با توجه به آنچه گفته شد به منظور رشد لایه نازک استنات کادمیم با مواد اولیه استات کادمیم دوآبه و کلرید قلع دوآبه، بهترین پارامترها به شرح ذیل می باشد: دمای لایه نشانی : 450 درجه سانتیگراد حجم محلول اسپری : 150 میلی لیتر آهنگ شارش محلول : تقریباً 8 میلی لیتر بر دقیقه فاصله نازل افشانه از زیرلایه : 30 سانتی متر میزان ناخالصی فلوئور تا %2 وزنی به منظور حفظ خواص ساختاری عملیات حرارتی تاثیر چشمگیری بر ساختار لایه ها نداشته ، لیکن باعث بهبود شفافیت و توپوگرافی لایه ها شده است.

بازهای شیف نقش کلیدی در توسعه شیمی کئوردیناسیون دارند. یکی ازمهم ترین و بیشترین کاربردهای این ترکیبات این است که مانند پورفیرین ها فرآیند انتقال اکسیژن را با الگو برداری از آنزیم سیتوکروم 450p- به راحتی انجام داده و می توانند هیدروکربن های ساده را عامل دار کرده و واکنش های مختلف آنها راهدایت کنند. در چند سال گذشته تحقیقات وسیعی پیرامون نقش کاتالیزوری کمپلکس های بازشیف به منظور الگوبرداری از نقش آنزیمی آنها و همچنین درک بیشتر واکنش های شبه حیاتی آنزیم های سیتوکروم 450 p-صورت گرفته است. بیشتر این تحقیقات مربوط به اپوکسایش اولفین ها و هیدروکسیله کردن آلکان ها می باشد. اپوکسیدها حدواسط های سنتزی پرکاربردی هستند که به راحتی توسط واکنش های حلقه گشایی به طیف وسیعی ازترکیبات مفید در داروسازی،کشاورزی و صنعت تبدیل می شوند . واکنش اپوکسایش معمولاً توسط یک اکسنده و از طریق انتقال مستقیم اکسیژن به آلکن انجام می شود. اما این واکنش ها به تنهایی اغلب به آرامی انجام شده و راندمان های پایینی دارند. کمپلکس های بازشیف فلزات واسطه می توانند برای کاتالیز کردن این تبدیلات مورد استفاده قرار گیرند. در این پایان نامه با استفاده از لیگاند بازشیف 5 دندانه(dha)2dien ، [n3o2]، دو سیستم کاتالیزوری جدید برای اپوکسایش آلکن ها ارائه شده است. ابتدا با استفاده از سیستم کاتالیزوری باز شیف منگنز(iii) هموژن و اکسیژن دهنده سدیم پریدات اپوکسایش برخی آلکن ها بررسی شد. در این سیستم، سیکلواکتن به عنوان آلکن مبنا انتخاب شد و عواملی مانند حلال، اکسیژن دهنده و مقادیر آنها بهینه شد. سپس ازطریق اتصال کووالانسی لیگاند به پلی استایرن کلرومتیله به عنوان تکیه گاه، کاتالیزور هتروژن باز شیف منگنز (iii) حاصل شد. این کمپلکس توسط تکنیک های اسپکتروسکوپی موردشناسایی قرار گرفت. پارامتر هایی نظیر حلال و اکسیژن دهنده برای سیکلواکتن بهینه شد و در اپوکسایش سایر آلکن ها مورد استفاده قرار گرفت. این کاتالیزور هتروژن جدید دارای فعالیت کاتالیتیکی و راندمان بالاتری نسبت به نمونه هموژن می باشد و جداسازی و بازیابی آن از مخلوط واکنش به راحتی صورت می گیرد. به علاوه آزمایشات بازیابی نشان داد که دفعات متعدد بدون از دست دادن فعالیت کاتالیزوری قابل استفاده است.

اپوکسایش یک واکنش مهم در بدن موجودات زنده است. به عنوان مثال این فرایند می تواند در متابولیسم دارو ها، استرویید ها و مواد سرطان زا موثر باشد. سیتوکروم p-450 آنزیمی بیولوژیکی است که دارو ها را اکسید می کند و آنها را به شکل های فعال تر تبدیل می کند. با استفاده از برخی کمپلکس ها، فعالیت کاتالیزوری این سیستم های بیولوژیکی شبیه سازی می شود. در این پایان نامه، اپوکسایش شبه حیاتی الکن ها با استفاده از کمپلکس باز شیف منگنز ارائه شده است. کمپلکس مورد استفاده در این واکنش های اپوکسایش [mn(napdien)(oac)] است که برای افزایش پایداری، بازیابی و استفاده ی مجدد، بر روی پلی استایرن کلرو متیله شده تثبیت شد. کمپلکس از طریق یک پیوند کوالانسی به پلیمر متصل می شود. کاتالیست حاصله،[mn(napdien)(oac)]-ps ، نیز در اپوکسایش الکن ها مورد استفاده قرار گرفت که فعالیت و گزینش پذیری بالاتری را نسبت به هم ارز هموژن خود نشان داد. تأثیر پارامتر هایی نظیر حلال، اکسنده، زمان، مقدار کاتالیزور و مقدار اکسنده بر روی هر دو سیستم کاتالیزوری مورد بررسی قرار گرفت و شرایط بهینه برای هر یک تعیین گردید. کاتالیست هتروژن چندین مرتبه بدون کاهش قابل توجهی در فعالیت کاتالیزوری مورد استفاده قرار گرفت. هر دو سیستم کاتالیزوری در دمای اتاق مورد استفاده قرار گرفتند. برای شناسایی کاتالیزور هموژن از طیف سنجی های ir و uv-vis و برای شناسایی کاتالیست هتروژن از میکروسکوپ الکترونی روبشی ((sem، آنالیز حرارتی ( tgو dta)، آنالیز عنصری و طیف سنجی ir استفاده شد

xsrxnio4ساختاری شبیه به ساختار ابرساناهای دما بالا در سیستمla2-xsrxcuo4 دارد. اما در عوض ابر رسانایی که در سیستم کوپرایتها رخ می دهد، در این سیستم جایگزید گی حاملهای بار در دمای tco اتفاق می افتد که نظم بار نامیده می شود و این دمای tco وابسته به تراکم حفره می باشد. نانو ذرات la2-xsrxnio4 (x ? 0.33) بوسیله روش سل- ژل سنتز شد. سپس ذرات بدست آمده در دماهای مختلف بازپخت شده تا اثر دمای بازپخت روی ساختار نمونه و انداز? ذرات مطالعه شود. ساختار نمونه های آماده شده توسط طیف پراش پرتو x، تبدیل فوریه طیف عبوری مادون قرمز و میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد و مقدار درصد هر عنصر در ترکیب توسط edx مشخص شد. آنالیز ریتولد نشان داد که نمونه ها ساختار لایه ای پروسکایت k2nif4 (تتراگونال، با گروه فضایی i4/mmm) دارند. با اندازه گیری مقاومت ویژ? الکتریکی با دما مشخص شد که در نمون? بازپخت شده در دمای 1300 درج? سانتی گراد که دارای انداز? ذراتی به بزرگی حدود 2 میکرومتر بودند، دمای نظم بار که از روی تغییر شدید در مقاومت ویژ? الکتریکی مشخص شد، حدود 230 کلوین می باشد. با کاهش دمای بازپخت و کاهش انداز? ذرات، مشاهده شد که دمای نظم بار کاهش و برای نمون? بازپخت شده در دمای 920 درجه سانتی گراد که دارای اندازه ذرات حدود 140 نانومتر می باشد، حدود 100 درجه کاهش می یابد. منحنی مقاومت ویژه اندازه گیری شد و با مدلهای مختلف ارائه شده، برازش و مشاهده شد که در هم? نمونه ها در بالای دمای گذار از مدل جهش پلارون های کوچک آدیاباتیک و در زیر دمای گذار از مدل جهش با دامن? متغیر تبعیت می کند.

در این تحقیق قابلیت جذب هتروپلی اسیدهای مختلف (h3pw12o40، h4siw12o40 و h5simo2vw9o40) برای تثبیت شدن روی پودرهای اکسید فلزی گوناگون (tio2 تجاری، zro2 سل- ژل و هیدروترمال) بررسی گردید. تثبیت شدن هتروپلی اسید روی سطح اکسیدهای فلزی به وسیله ی طیف بینی ir و uv-vis، آنالیز حرارتی و sem بررسی شد. بررسی ها نشان داد tio2 تجاری توانایی جذب هتروپلی اسید را ندارد و در میان پودرهای zro2 مختلف، نمونه ی تهیه شده به روش سل-ژل توانایی بیشتری برای جذب هتروپلی اسید دارد. از طرفی، داده های uv-vis نشان داد هتروپلی اسید h5simo2vw9o40 از کاتالیزگر تهیه شده به روش تلقیح واجذب می شود، اما در مورد کاتالیزگر تهیه شده به روش تلقیح مرطوب واجذبی وجود نداشت. در این راستا zro2 سل- ژل بعد از تلقیح مرطوب با h5simo2vw9o40 برای واکنش کاتالیزی استری شدن n-بوتانول، s-بوتانول و t-بوتانول با اسید استیک گلاسیال استفاده شد. بازده واکنش های آلی به وسیله ی آنالیز gc بررسی شد. در همه موارد، گزینش پذیری استرهای مربوطه 100% بود. شرایط بهینه برای واکنش n-بوتانول با اسید استیک گلاسیال بررسی شد و مشخص گردید دمای °c80، مقدار کاتالیزگر 25/0 گرم و نسبت مولی اسید به الکل 2 بهترین نتایج را بدست می دهد. سایر واکنش ها در این شرایط بهینه انجام شدند. آنالیز gc نشان داد بازده واکنش استری شدن با الکل های مختلف بعد از 24 ساعت به ترتیب زیر است: n-بوتانول(72%)> s-بوتانول(45%)> t-بوتانول(18%). از طرف دیگر خط راست حاصل از رسم (ln(1-conversion نسبت به زمان واکنش برای نسبت های مختلف n-بوتانول به اسید استیک در دمای °c80، نشان داد سینتیک واکنش در این فرآیند کاتالیزی، درجه اول است. بررسی قابلیت بازیابی، نشان داد که کاتالیزگر حداقل بعد از دو سیکل پایدار است.

با پیشرفت فناوری در طی سالهای اخیر، توجه به سمت مینیاتوری کردن قطعات اپتوالکترونیکی و فناوری نانو روز افزون شده است. لایه های نازک از جمله ساختارهایی می باشند که با بروز نانو فناوری بیشترین تغییر و تحول را به خود اختصاص داده اند. در این پایان نامه لایه های نازک اکسید روی با ضخامت متوسط nm 200، نانو میله های با قطر 160 نانومتر و نانو ذرات با ابعاد 150 نانومتر به روش سل – ژل آماده شده اند. در سنتز لایه های نازک به روش سل- ژل پارامتر هایی از قبیل : دما و درجه اسیدی یا بازی ph، غلظت واکنش کننده ها و نوع پایدارساز، زمان و نوع حلال، که به پارامترهای سنتز موسوم هستند از اهمیت ویژه ای بر خوردار هستند. در این پایان نامه به منظور بدست آوردن شرایط بهینه سنتز لایه های نازک اکسید روی، اثر پارامترهای شیمیایی ( اندازه ph، اثر نوع حلال و اثر نوع پایدار ساز) و پارامتر های فیزیکی (تاثیر دمای خشک سازی، تاثیر دمای باز پخت، تاثیر نوع انباشت و عمر سل و درصد آلایش) بر خواص ساختاری و اپتیکی لایه های اکسید روی بررسی شده است. در طیف xrd ثبت شده از نمونه های ذاتی ساختار چند بلوری و شش وجهی اکسید روی با قله های مربوط به پراش از صفحات (002) و (101) و (100) بوضوح دیده می شود. همچنین در طیف پراش اشعه ایکس نوعی از نمونه های آلاییده شده با ناخالصی al سه قله ناشی از پراش از صفحات (100) و (002) و (101) مربوط به تشکیل ساختار شش وجهی اکسید روی مشاهده می شود. با مقایسه شدت قله های پراش مشخص می شود که راستای ترجیحی بلور راستای [002] می باشد. طیف تراگسیل، عبور متوسط 80% از این نمونه ها را نشان می دهد که با وارد کردن آلایش کاهش محسوسی پیدا می کند و برای همه ی نمونه ها لبه جذب در محدوده طول موجی nm 370 اتفاق می افتد که آلایش این لبه را به سمت طول موجهای بیشتر جابه جا می کند. با استفاده از داده های طیف تراگسیل گاف نواری اپتیکی، ضریب شکست، تخلخل و ضخامت لایه ها محاسبه شده اند. برای بررسی مورفولوژی سطح نمونه ها تصاویر fesem آنها ثبت گردیده است. مورفولوژی سطوح لایه های نازک سنتز شده از یک الگوی نواری y شکل منظم با قطر متوسط500 نانومتر تبعیت می کند که با تغییر ph این نوارها کوچکتر و سطح یکنواخت تر می شود و همچنین تغییر نوع حلال باعث تغییر قطر و طول شاخه های y شکل می شود در حالی که تغییر نوع پایدارساز باعث یکنواختی سطح و از بین رفتن الگوی نواری می گردد. همچنین با آلایش نمونه ها قطر نوارها از حدود 300 تا 600 نانومتر تغییر می یابد. به منظور بررسی خواص الکتریکی نمونه های آلاییده مقاوت ویژه، تراکم حاملهای بار و رسانندگی آنها بررسی شده است. درتمام طیف های ثبت شده از نانو میله های اکسید روی رشد داده شده بر روی لایه های نازک اکسید روی، قلّه های ناشی از پراش از صفحات(002)، (100)، (101) و (102) مربوط به تشکیل ساختار شش گوشی اکسید روی بوضوح دیده می شوند. همچنین تصاویر fesem نانو میله های سنتز شده، میله هایی با قطر حدود 200 نانومتر و طول حدود 1 میکرون را نشان می دهند که با تغییر نوع زیر لایه مورد استفاده (شیشه ای، si و si/sio2 ) قطر میله ها به حدود 150 نانومتر کاهش می یابد. بررسی بیشتر قسمت های مختلف سطوح این نمونه ها تشکیل ساختارهای گل مانند زیبایی متشکل از میکرو میله های شش گوشی اکسید روی را نشان می دهد. در ادامه نانو ذرات اکسید روی نیز سنتز شدند. در طیف های ثبت شده همه نمونه ها، براحتی قلّه های نسبتاً باریک و تیز ناشی از پراش از صفحات (002)، (100)، (101)، (102)، (110)، (103) و (112) دیده می شوند که مربوط به تشکیل ساختار ششگوشی اکسید روی (چند بلوری) است. راستای ترجیحی رشد در این نمونه ها راستای [101] می باشد. ابعاد تقریبی ذرات در این نمونه ها با استفاده از تصاویر fesem حدود 150 نانومتر است که با توجه به اندازه متوسط بلورک ها که از طیف پراش اشعه ایکس بدست آمده است، نتیجه می گیریم که این ذرات می تواند از چند بلورک تشکیل شده باشد. بررسی بهتر خواص نانو ساختارهای رشد داده شده در این پایان نامه نیازمند به زمان و اندازه گیری های بیشتری می باشد. که متاسفانه در مدت انجام این پایان نامه مقدور نگردید.

نانو ساختار اکسید روی با استفاده از استات روی (به عنوان پیش ماده) و مشتقات کربوکسیلیک دار کربن فعال (به عنوان بستر) تهیه شد. کربن فعال توسط اسید نیتریک اکسید شده تا اینکه سطح کربن فعال با مشتقات کربوکسیلیک اصلاح گردد . (ac–c ooh) سپس zn، روی سطح کربن فعال اصلاح شده با استفاده از روش آغشته سازی قرار گرفت. نانو ساختار اکسید روی با استفاده پراش اشعه x (xrd) ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و آنالیز اندازگیری سطح ویژه (bet) مشخصه یابی گردید . نانو ساختار اکسید روی ساخته شده شامل نانو ذرات اکسید روی با سایز31-21 نانومتر و سطح ویژه m2/g 78/17می باشد. کارایی کاتالیست تهیه شده در تجزیه فتوکاتالیتی محلول آبی، متیل اورانژ (رنگ آزو) بررسی شد. اندازه گیری های فعالیت در زیر نورuv نتایج خوبی را در تخریب نوری متیل اورانژ نشان داد. همچنین کارایی فتوکاتالیست ساخته شده با استفاده از کربن اصلاح نشده در تخریب نوری متیل اورانژ ارزیابی شد. نتایج نشان می دهد که فعالیت فتوکاتالیتیکی اکسید روی ساخته شده با استفاده از مشتقات کربوکسیلیک کربن فعال بسیار بهتر از اکسید روی ساخته شده با استفاده از کربن اصلاح نشده است.

در این تحقیق تجربی لایه های نازک اکسید کادمیوم ایندیوم(cdin2o4) برروی زیرلایه های شیشه ای، به روش سل-ژل و با تکنیکهای غوطه وری و چرخشی و نیز با روش تجزیه گرمایی افشانه ای تهیه شده و همچنین نمونه های پودری به روش سل-ژل تهیه شدند. خواص اپتیکی و ساختاری لایه های نازک ونمونه های پودری اکسید کادمیوم ایندیوم مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز لایه ها و پودرهای به دست آمده از اندازه گیری پراش پرتو ایکس، بیناب نمایی نوری فرابنفش – مرئی و میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدان استفاده گردید. لایه های نازک تهیه شده با تکنیکهای غوطه وری و چرخشی با تعداد دفعات متفاوت لایه نشانی تهیه و در دماهای مختلف o c 300 تا o c450 به مدت یک ساعت تحت عملیات بازپخت قرار گرفتند. برای تهیه نمونه های پودری به روش سل-ژل نیز، عملیات بازپخت در دماهای o c 700 تا o c 900 برای مدت 2 ساعت انجام پذیرفت. همچنین برای نمونه های رشد داده شده به روش تجزیه گرمایی افشانه ای، اثر دمای بازپخت در دماهای متفاوت o c 350 الی o c 450 و اثر غلظت محلول مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از طیف پراش اشعه ایکس، برای همه نمونه ها تشکیل ساختار بلوری مکعبی با راستای ترجیحی (311) نشان داده شد. همچنین طیف تراگسیل اپتیکی نمونه ها، به طور کل با افزایش دمای بازپخت، افزایش میزان عبور را نشان داد و با افزایش غلظت میزان عبور کاهش یافته است. همچنین عبور متوسط نمونه های خشک سازی شده توسط لامپ ir اندکی بیشتر از نمونه های خشک سازی شده با کوره الکتریکی بوده است. تصاویر ثبت شده از fesem نشان داد که برای لایه های نازک رشد داده شده و نمونه های پودری ، در دمای بهینه بلورینگی بهتر و نمونه یکنواخت تر می باشد.

موضوع این تحقیق به تهیه ی سیستم های کاتالیزوری باز شیف مولیبدن{pvc-en-sciff base -[moo2(acac)] , pvc-en-schiff base-[mo(co)4] و pvc-ea-[moo2(acac) } متصل به پلی وینیل کلرید و بررسی فعالیت کاتالیزوری آنها اختصاص دارد. بر این اساس ابتدا ترکیبات مولیبدن باز شیف از طریق پیوند کووالانسی به پلی وینیل کلرید متصل و به وسیله تکنیک های اسپکتروسکوپی شناسایی شدند. این سیستم ها در اپوکسایش آلکن ها درنقش کاتالیزور به کار گرفته شدند. در این بررسی آثار حلال و نوع اکسنده و پارامترهای دیگر در اپوکسایش سیکلواکتن مورد ارزیابی قرارگرفت که با استفاده از این کاتالیزور مناسب ترین حلال، تتراکلریدکربن و مناسب ترین اکسنده ترشری-بوتیل هیدروژن پراکسید (tbhp) بدست آمد. اپوکسایش سایر الکن ها با این کاتالیزورها با استفاده از اکسنده tbhp و حلال تتراکلرید کربن بررسی شدند و نتایج از فعالیت بالای این کاتالیزورها در اپوکسایش الکن ها حکایت می کنند. نتایج حاصل از واکنش کاتالیزور بازیابی شده، حفظ کارآیی این کاتالیزور را برای استفاده مجدد در واکنش های متوالی و متعدد نشان می دهند.

در این پایان نامه لایه های نازک اکسید قلع خالص و آلایش یافته با درصدهای مختلف کبالت و آهن بر روی زیرلایه های شیشه و سیلیکون به روش سل-ژل سنتز شدند و تاثیر آلایش آهن و کبالت، دمای بازپخت، ضخامت لایه و نوع زیرلایه روی خواص ساختاری، اپتیکی، مغناطیسی و الکتریکی نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. برای مشخصه یابی نمونه ها از اندازه گیری طیف پراش اشعه ایکس، طیف عبور در محدوده 300-1100 نانومتر و ثبت تصاویر fesem و اندازه گیری مغناطومتری گرادیان نیروی متناوب استفاده شد. در ابتدا لایه های اکسید قلع با ده درصد آلایش کبالت سنتز و نمونه ها در سه دمای 300، 400 و 500 درجه بازپخت شدند. آنالیز طیف های xrd نمونه ها نشان داد که با افزایش دمای بازپخت جهت گیری بلورکها تغییر و دمای باز پخت مناسب 400 درجه سانتی گراد است. نمونه های اکسید قلع آلاییده شده با درصدهای مختلف کبالت، سنتز شدند. ساختار مکعبی با راستای ترجیحی(111) هستند. با افزایش آلایش طیف تراگسیل کاهش و گاف نواری افزایش یافت و تصاویر fesem حاکی از کوچک شدن دانه ها با افزایش کبالت بود. افزایش تعداد دفعات لایه نشانی باعث تغییر ساختار از مکعبی به ساختار چهارگوشی روتایل، کاهش طیف تراگسیل و گاف نواری و باعث افزایش اندازه دانه ها شد. بازپخت نمونه ها با زیر لایه سیلیکونی با راستای (111) در دماهای 400 و 550 درجه سانتی گراد انجام که با توجه به نتایج طرح پراش، دمای بازپخت 550 درجه سانتی گراد مناسبتر می باشد. آنالیز طیف xrd لایه ها با درصدهای 0، 10، 30 کبالت بر روی زیر لایه سیلیکونی نشان داد که این لایه ها دارای ساختار چهارگوشی روتایل اکسید قلع ولی در آلایش20 % تشکیل ساختار مکعبی اکسید قلع مشاهده شد. اندازه دانه ها با افزایش آلایش کبالت، کاهش یافت. لایه های اکسید قلع خالص و آلاییده شده با آهن بر روی زیر لایه شیشه ای با درصدهای20 و30 دارای ساختار مکعبی اکسید قلع بودند ولی در آلایش 10 درصد ساختار چهارگوشی روتایل مشاهده شد. با افزایش آلایش، طیف تراگسیل و گاف نواری کاهش یافت. اندازه گیری های مغناطیسی در نمونه های اکسید قلع آلاییده شده با درصد های10و20 کبالت در دمای اتاق انجام ولی خواص فرومغناطیسی مشاهده نشد. کلید واژه ها: لایه نازک، اکسید قلع، آلایش کبالت و آهن، سل-ژل، خواص ساختاری و اپتیکی، الکتریکی، مغناطیسی.

چکیده در این پایان نامه لایه های نازک اکسید مس آلومینیوم (cualo2) با ضخامت متوسط nm150به روش سل ـ ژل چرخشی و غوطه وری آماده شدند. به منظور بدست آوردن شرایط بهینه سنتز این نمونه ها، اثر پارامتر هایی نظیرنوع زیرلایه، دمای خشک سازی و دمای بازپخت، اتمسفر محیط بازپخت و نسبت مولی آلومینیوم به مس روی خواص ساختاری و اپتیکی نمونه ها بررسی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که برای تبلور ساختار بلوری cualo2، انجام عملیات بازپخت در دماهایی در حدود oc1100-750 ضروری است. همچنین محیط بازپخت (خلا یا گاز بی اثر) می تواند خواص ساختاری و اپتیکی لایه ها را تحت تاثیر قرار دهد. مقایسه نتایج بدست آمده نشان دادند که عملیات بازپخت در محیط آرگون منجر به تولید نمونه هایی با کیفیت اپتیکی و ساختاری نسبتاً بهتری می شوند. همچنین این مطالعه نشان داد که انتخاب دمای خشک سازی مناسب نیزمی تواند روی خواص ساختاری و اپتیکی نمونه ها تاثیر مستقیم داشته باشد. نتایج این بررسی نشان داد که دمای خشک سازی مناسب برای لایه های نازک cualo2 به روش سل ـ ژل چرخشی روی زیرلایه کوارتز دمایoc 400 می باشد. اثر ضخامت لایه نیز روی خواص ساختاری و اپتیکی لایه های نازک اکسید مس آلومینیوم بررسی شد. این بررسی نشان داد که لایه با ضخامت nm140 از کیفیت ساختاری و اپتیکی بهتری در مقایسه با لایه با ضخامت nm180 برخوردار هستند. در این کار اثر نسبت مولی al/cu نیز روی خواص ساختاری و اپتیکی نمونه ها بررسی شد. به این منظور کیفیت اپتیکی و ساختاری نمونه های تهیه شده با نسبت های مولی 8/0، 1و 2/1 بررسی شد. نتایج این بررسی نشان داد که کیفیت ساختاری و اپتیکی نمونه دارای نسبت مولی 8/0 بهتر از سایر نمونه ها است. کلید واژه: لایه های نازک، سل ـ ژل، خواص ساختاری و اپتیکی

افزایش نگرانی های زیست محیطی و پیشرفت فرآیندهای شیمی سبز، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش نانو بوهمیت که با استفاده از از پیش ماده آلومینیوم 2- بوتوکسید 2 مولار به روش هیدروترمال سل- ژل در دمای °c100 تهیه شد، به سبب مساحت سطح بالا (m2/g 326) و دارا بودن گروه های هیدروکسیل فراوان به عنوان یک بستر مناسب به کار گرفته شد. سپس طی 2 مرحله با لیگاند 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین و سالیسیل آلدهید عامل دار شد. در ادامه کمپلکس هایی از وانادیوم و مولیبدن به نانو بوهمیت عامل دار شده اضافه گردید و کاتالیزگرهای ناهمگن تهیه شدند. سپس این کاتالیزگرها در واکنش های اپوکسایش سیکلواکتن به کار گرفته شدند و پارامترهای گوناکونی همچون مقدار کاتالیزگر (0، 5، 10، 15 ،20، 30 و 40 میلی-گرم)، نوع حلال (کلروفرم، دی کلرو متان، تتراکلرید کربن، تولوئن، متانول، استون و استونیتریل)، مقدار حلال (0، 1، 2 و 3 میلی لیتر تتراکلرید کربن)، نوع اکسنده (ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید، هیدروژن پراکسید، اوره هیدروژن پراکسید و سدیم پریدات)، مقدار اکسنده (0، 1/0، 15/0، 2/0،3/0، 4/0،5/0 و 6/0 میلی لیتر)، دما (?c 25 ، 40 و 85) و زمان (30، 45، 60، 90، 120، 150،180 و 210 دقیقه) بهینه سازی شدند. شرایط بهینه برای اپوکسایش 7/0 میلی مول سیکلواکتن با این کاتالیزگرهای ناهمگن، 15 میلی گرم کاتالیزگر، 1 میلی لیتر حلال تتراکلریدکربن و 4/1 میلی مول اکسنده ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید در دمای ?c85 بدست آمد. بالاترین بازده به دست آمده برای کاتالیزگر مولیبدن در زمان 120 دقیقه بود در حالیکه بالاترین بازده برای کاتالیزگر وانادیوم در زمان طولانی تر 210 دقیقه بدست آمد. این کاتالیزگر 4 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شد.

افزایش نگرانی های زیست محیطی و پیشرفت فرآیندهای شیمی سبز، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش نانو بوهمیت به سبب مساحت سطح بالا (326m2/g) و دارا بودن گروه های هیدروکسیل فراوان بعنوان یک کاتالیزگر هتروژن در شیمی سبز به کار گرفته شد. نانو بوهمیت با استفاده از روش هیدروترمال سل- ژل از پیش ماده آلومینیوم 2- بوتوکسید 2 مولار در 2- بوتانول و در دمای °c100 تهیه شد. سپس با لیگاند 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین عامل دار شد. در ادامه کمپلکس هایی از وانادیوم و مولیبدن به نانو بوهمیت عامل دار شده اضافه گردید تا کاتالیزگرهای هتروژن تهیه شود. این کاتالیزگرها در واکنش های اپوکسایش سیکلواکتن به کار گرفته شدند و بازده واکنش ها با دستگاه کروماتوگرافی گازی بررسی شد. این واکنش های کاتالیزوری با پارامترهای گوناگونی همچون مقدار کاتالیزگر (5، 10، 15 ،20، 30 و 40 میلی گرم)، نوع حلال( کلروفرم، دی کلرو متان، تتراکلرید کربن، تولوئن، متانول، استون و استونیتریل)، مقدار حلال (0،1،2 و 3 میلی لیتر تتراکلرید کربن)، نوع اکسنده (ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید، هیدروژن پراکسید، اوره هیدروژن پراکسید و سدیم پریدات)، مقدار اکسنده (0، 1/0، 15/0، 2/0،3/0، 4/0،5/0 و 6/0 میلی لیتر ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید)، دما (?c25 ، 40 و 85) و زمان (30، 45، 60، 90، 120، 150،180 و 210 دقیقه) بهینه سازی شدند. شرایط بهینه برای اپوکسیداسیون 7/0 میلی مول سیکلواکتن با این کاتالیزگرهای هترژون، 20 میلی گرم کاتالیزگر، 1 میلی لیتر حلال تتراکلریدکربن و 4/1 میلی مول اکسنده ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید در دمای ?c85 بدست آمد. بالاترین بازده برای کاتالیزگر مولیبدن در زمان 90 دقیقه بدست آمد در حالیکه برای کاتالیزگر وانادیوم زمان طولانی تر 180 دقیقه بالاترین بازده را بدست داد. این کاتالیزگرها 4 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شدند.

در این تحقیق یک لیگاند دودندانه ای(me2n-ba)2bn =n n, بیس (3و4- دی متیل آمینوبنزیلیدن) بوتان – 1و4 دی آمین و کمپلکس های هالید جیوه ی آن و کمپلکس های یدید و تیوسیانات مس آن سنتز و به وسیله ی آنالیز عنصری (chn ، h-nmr1، c-nmr13و ft-irشناسایی شدند. ساختار بلوری کمپلکس های[hg2(?n,n-(me2n-ba)2bn)(?-br)2br2]nو[cu((µn,n-me2n-ba)2bn)i]nبه وسیله ی بلورشناسی پرتو x تعیین شده است. داده های تک بلور نشان داد که ساختار کوئوردیناسیون اطراف یون جیوه(ii) به صورت [hgnbr3] و چهاروجهی انحراف یافته است. هر لیگاند به صورت n2- بیس کیلیت شونده، با اتم های n از دو گروه عاملی ایمین درفرم آنتی تشکیل گروه های دوهستهای [hg2(?n,n-(me2n-ba)2bn)(?-br)2br2]n را میدهد. در هر گروه دوهسته ای [hg2(?n,n-(me2n-ba)2bn)(?-br)2br2]nدو آنیون برمید به صورت 2(-brµ)پل می شود و تشکیل یک پلیمر کوئوردیناسیونی جیوه(ii) با زنجیر یک بعدی می دهد. اطراف ساختار کوئوردیناسیون اطراف یون مس(i)با دو اتم nاز لیگاندهای بازشیف به صورت متقارن و یک اتم iبه صورت مثلث مسطح انحراف یافته می باشد. لیگاند بازشیف با کنفورماسیون e,eبه صورت دو تک دندانه (µ-n,n)پل می شود و پلیمر کوئوردیناسیونی مس(i)یدید با زنجیر یک بعدی تشکیل می شود. واژگان کلیدی: کمپلکس های جیوه(ii) و مس(i) ، بازشیف ، یک بعدی ، تک بلور ، چهاروجهی، مثلث مسطح

در این تحقیق، سیستم های کاتالیزگر ی بازشیف وانادیم دی هیدرو استیک اسید تیوسمی کاربازون [vo (dhatsc)]n و مولیبدن دی هیدرو استیک اسید تیوسمی کاربازون [moo2 (dhatsc)]n تهیه و فعالیت کاتالیزگری آن ها بررسی شد. بر این اساس ابتدا ترکیبات بازشیف وانادیم و مولیبدن تهیه و به وسیله تکنیک های اسپکتروسکوپی شناسایی شدند. این سیستم ها در اپوکسایش آلکن ها در نقش کاتالیزگر به کار گرفته شدند. در این بررسی اثر حلال و نوع اکسنده و پارامتر های دیگر در اپوکسایش سیکلو اکتن ارزیابی شد و برای این کاتالیزگر، مناسب ترین حلال کلروفرم و مناسب ترین اکسنده ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید ( (tbhp بدست آمد. اپوکسایش سایر آلکن ها با این کاتالیزگرها با اکسنده ی tbhp و حلال کلروفرم بررسی شد و داده ها نشان از کارآیی بالای این کاتالیزگرها در اپوکسایش آلکن ها دارد.

در این تحقیق به تهیه و شناسایی کمپلکس باز شیف مولیبدن و بررسی فعالیت کاتالیزوری آن در اپوکسایش آلکن ها پرداخته شده است. در این بررسی اثر حلال، نوع اکسنده و پارامترهای دیگر در اپوکسایش سیکلواکتن مورد ارزیابی قرارگرفت و مشخص گردید بازده بالای 90% در ml 2 اتانول به عنوان حلال، mmol 98/0 آب اکسیژنه به عنوان اکسنده و mmol 028/0 کاتالیزگر همگن در °c 80 به مدت 3 ساعت قابل دست یابی است.

روی آلومیناتznal2o4 یک سرامیک با ساختار اسپینل است که پایداری دمایی، رسانایی الکتریکی و مقاومت مکانیکی بالا، ویژگی نوری عالی اما اسیدیته سطحی و مساحت سطحی پایینی دارد. به عنوان کاتالیست در آبگیری الکل های سیر شده جهت تهیه ی اولفین ها ، تهیه متانول و الکل های سنگین، تهیه پلی متیل بنزن ها، تهیه استایرن از استوفنون ها، ایزومراسیون بندهای دوگانه آلکن ها و غیره به کار می رود. روش های هیدروترمال، سل ژل و احتراق به طور موفقیت آمیزی در تهیه پودرهای اسپینل خالص به کار می روند. از میان این روش ها فرآیند سل- ژل به سبب گذر از یک مرحله محلول که اختلاط مولکلولی پیش ماده ها را امکان پذیر می نماید، به طور وسیعی گسترش یافته است. از طرفی فرآیند هیدروترمال برای تهیه اکسید های فلزی در دمای پایین تر در مقایسه با دیگر روش های تهیه به کار می رود. در این پژوهش، این دو فرآیند قدرتمند تلفیق شده و فرآیند سل ژل- هیدروترمال برای تهیه نانوذرات روی آلومینات به کار برده شد. آلومینیوم ایزوپروپوکسید در جایگاه پیش ماده آلومینیوم و روی استات و روی کلرید در جایگاه پیش ماده روی با نسبت استوکیومتری مناسب در حلال مناسب مخلوط شدند. سپس مخلوط در یک راکتور فلزی در دماهای گوناگون آبکافت شد. ژل های بدست آمده در طول شب در دمای 100 درجه سانتیگراد خشک شده و در دمای 700 درجه سانتیگراد به مدت 3 ساعت تکلیس شدند. پودرهای بدست آمده با تکنیک های ,ir ,xrd ,sem dta/tga بررسی شدند. بر این اساسzncl2 در جایگاه پیش ماده، حلال ایزوپروپانول و دمای هیدرترمال50 درجه سانتیگراد برای تهیه ی نانو ریز گونه های خالص روی آلومینات تکفاز با اندازه ذرات 25- 10 نانومتر پارامترهای برگزیده بودند.

در این تحقیق نانولوله های کربنی به سبب خواص ویژه ای که دارند به عنوان یک بستر مناسب بکار گرفته شدند. مهمترین این خواص مقاومت در محیط های اسیدی و بازی، تخلخل و امکان بازیافت فلزات با سوزاندن بستر می باشد. در این تحقیق، ابتدا نانولوله کربنی عامل دار شده دارای گروه کربوکسیلیک اسید با تیونیل کلراید، کلر دار گردید. سپس لیگاند اتیلن دی آمین جایگزین کلر گردید و در ادامه کمپلکس مولیبدن به نانو لوله کربنی عامل دار شده افزوده و کاتالیزگر ناهمگن تهیه شد. ویژگی های آن به وسیله آنالیز عنصری، tg/dta، ft-ir،sem ، icp وchn مشخص گردید. این کاتالیزگر جدید برای اپوکسایش آلکن ها با ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید و اکسایش متیل فنیل سولفید با هیدروژن پراکسید بکار گرفته شد. فعالیت کاتالیزوری و کاربرد دوباره کاتالیزگر نیز در این فرآیندها بررسی شد. عواملی مانند: نوع و مقدار حلال، نوع و مقدار اکسنده، دما، زمان و مقدار کاتالیزگر برای اپوکسایش آلکن ها و اکسایش متیل فنیل سولفید بهینه شد. این کاتالیزگر محافظت شده، فعالیت بالایی در اپوکسایش انواع آلکن ها در حضور ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید و اکسایش متیل فنیل سولفید در حضور هیدروژن پراکسید از خود نشان داد.

یک روش سریع و بسیار حساس با صحت خوب برای پیش تغلیظ و اندازه گیری بر- خط مقادیر ناچیز کادمیوم(ii) کوپل شده با اسپکترومتری جذب اتمی شعله پیشنهاد شده است. با عبور نمونه های آبی از ستون پر شده با پلی وینیل کلرید اصلاح شده با 3- (2-تیازولیل آزو)-2،6- دی آمینو پیریدین (tadap)، یون های کادمیوم(ii) بر روی آن جذب می شوند. سپس یون های کادمیوم(ii) بازداری شده توسط هیدروکلریک اسید 0/1 مولار به عنوان شوینده، شسته شد. پارامترهای موثر مختلف مانند ph، نوع و غلظت شوینده جهت شستن یون های کادمیوم(ii) از روی جاذب، سرعت جریان نمونه و شوینده مطالعه گردید. محدوده ی خطی روش برای 10 میلی لیتر نمونه، 40-0/2 میکروگرم بر لیتر بدست آمد. حد تشخیص روش 7/0 میکروگرم بر لیتر و درصد انحراف استاندارد نسبی برای 7 بار اندازه گیری تکراری نمونه های با غلظت 00/5، 00/9 و 0/25 میکروگرم بر لیتربه ترتیب، 08/4، 26/3 و 8/0 درصد بدست آمد. فاکتور غنی سازی و فرکانس نمونه برداری برای نمونه باحجم 10 میلی لیتر، به ترتیب 52 و 9نمونه بر ساعت به دست آمد.این روش بطور رضایت بخشی برای تعیین مقادیر ناچیز کادمیوم(ii) در نمونه های آب و خاک به کار گرفته شد.

در این کار ابتدا لایه های نازک سلنیدروی (znse) به روش تجزیه گرمایی افشانه ای روی زیرلایه های شیشه ای رشد داده شدند. سپس اثر پارامترهای مختلف رشد نظیر دمای لایه نشانی، آهنگِ شارش محلول، نسبت وزن مولی سلنیوم دی اکساید به کلریدروی، میزان حجم محلول اسپری، دمای بازپخت و همچنین مدت زمان آن بر روی ساختار بلوری و خواص اپتیکی لایه های تهیه شده بررسی شد. بررسی طیف xrd و همچنین تصاویر sem ثبت شده برای نمونه تهیه شده در دمای °c420 با آهنگ شارش cc/min6 نشان داد که کیفیت ساختار بلوری این نمونه نسبت به نمونه های دیگر بهتر است. بررسی اثر نسبت وزن مولی سلنیوم دی اکساید به کلریدروی در بازه 1:1، 2:1 و 3:1 نشان داد که این تغییرات تأثیر قابل ملاحظه ای بر خواص اپتیکی نمونه ها ندارد. بررسی تأثیر دمای بازپخت و زمان آن روی خواص فیزیکی لایه های نازک سلنیدروی نشان داد که نمونه نمونه تهیه شده با آهنگ شارش cc/min6 و بازپخت شده در دمای °c400 در زمان 60 دقیقه نسبت به سایر نمونه ها دارای ساختار بلوری بهتری است. اما خصوصیات اپتیکی نمونه تهیه شده با آهنگ شارش cc/min4 نسبت به سایر نمونه ها بهتر است. بررسی اثر حجم محلول اسپری نشان داد که این پارامتر همچون پارامتر اثر نسبت مولی سلنیوم دی اکساید به کلریدروی تأثیر قابل توجهی روی ساختار بلوری و خواص اپتیکی نمونه ها ندارد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که پارامترهایی مانند دمای لایه نشانی، آهنگ شارش محلول، دمای بازپخت و مدت زمان آن تأثیر قابل ملاحظه ای بر خواص ساختاری و اپتیکی لایه های نازک سلنیدروی دارد.

در این پایان نامه خواص ساختاری و اپتیکی لایه های نازک سولفید روی رشد داده شده با استفاده از روش سل - ژل چرخشی و غوطه وری بر روی زیرلایه هایی از جنس شیشه و کوارتز مورد بررسی قرار گرفت. طیف های xrd ثبت شده از سطح نمونه ها و نیز تصاویر sem نمونه ها نشان داد که تغییر روش انباشت تأثیری بر بلورینگی لایه ها نداشته است و نمونه های رشد داده شده به روش سل - ژل چرخشی نسبت به نمونه های رشد داده شده به روش غوطه وری دارای ساختار دانه ای یکنواخت تری هستند. در ادامه پارامترهای اپتیکی نمونه ها با استفاده از روش سوان پل محاسبه شدند. بررسی خواص اپتیکی نمونه ها نشان داد که نمونه ی رشد داده شده با استفاده از روش سل - ژل چرخشی شفاف تر و دارای میزان جذب کمتری است. علاوه براین مقایسه ی مقادیر قسمت های موهومی و حقیقی این نمونه ها نشان داد که نمونه ی رشد داده شده با استفاده از روش سل - ژل چرخشی دارای پاشندگی کمتر و اتلاف بیشتری است. در دومین مرحله از رشد لایه های نازک سولفید روی به منظور تعیین سرعت چرخش بهینه در لایه نشانی نمونه ها به روش سل - ژل چرخشی، نمونه هایی تحت سرعت های مختلف rpm 2000 و 3000 تهیه شدند. طیف های xrd ثبت شده از سطح نمونه ها نشان داد که طیف های xrd ثبت شده از سطح نمونه ها و نیز تصاویر sem نمونه ها نشان داد که تغییر روش سرعت انباشت تأثیری بر بلورینگی لایه ها نداشته است و نمونه های رشد داده شده با سرعت چرخش rpm 2000 نسبت به نمونه های رشد داده شده با سرعتrpm3000 دارای ساختار دانه ای یکنواخت تر با مرزدانه هایی کاملاً مشخص است. علاوه براین بررسی خواص اپتیکی نمونه ها نشان داد که نمونه ی انباشت شده با این سرعت چرخش یکنواخت تر و دارای ضریب شکست بیشتری است که نشان می دهد این نمونه چگال تر نیز هست. علاوه براین مشاهده شد نمونه ی رشد داده شده با سرعت چرخش rpm2000 دارای پاشندگی بیشتر و اتلاف کمتری است. علاوه براین کمتر بودن مقدار رسانندگی اپتیکی در این نمونه نسبت به نمونه ی دیگر نشان دهنده ی کمتر بودن جذب در این نمونه می باشد. در سومین قسمت از رشد لایه های نازک به منظور یافتن بهترین شرایط برای بازپخت نمونه ها، سه روند مختلف برای لایه نشانی و بازپخت نمونه ها به کار گرفته شد. بررسی های xrd از نمونه های لایه نشانی شده نشان داد که به کارگیری شرایط مختلف بازپخت تغییری در ساختار بلوری نمونه ها که همگی آمورف بودند ایجاد نکرده است. تصاویر sem ثبت شده از سطح نمونه ها حاکی از آن است که تنها نمونه ای که 5 بار تحت گاز نیتروژن و دمای? 400 بازپخت شده است، از ساختار دانه ای یکنواختی برخوردار است. در حالت کلی می توان نتیجه گرفت که دمای بازپخت فاکتور نسبتاً مهم تری نسبت به مدت زمان بازپخت در شکل گیری بلورک ها بر روی سطح نمونه می باشد. نوسانی بودن طیف تراگسیل ثبت شده از این نمونه نیز موید این مطلب است که سطح این نمونه نسبت به دیگر نمونه ها از یکنواختی بالاتری برخوردار است. اندازه گیری های مربوط به گاف نواری این نمونه ها نشان داد که افزایش دمای بازپخت باعث کاهش ضخامت و در نتیجه افزایش گاف نواری نمونه ها شده است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که احتمالاً با افزایش دمای بازپخت چگالی نقایص بلوری در لایه ها کاهش یافته است. مقایسه ی مقادیر ضرایب حقیقی و موهومی ثابت دی الکتریک در نمونه ها نشان داد که این نمونه هم چنین دارای پاشندگی بیشتر و اتلاف کمتری نسبت به دیگر نمونه ها می باشد. هم چنین این نمونه دارای کمترین میزان جذب و بیشترین شفافیت در بین نمونه ها نیز می باشد. در ادامه اثر پارامترهای نوع زیرلایه، ph محلول و آلایش بر خواص اپتیکی و ساختاری نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. اندازه گیری های xrd نشان داد که تغییر نوع زیرلایه از شیشه به کوارتز در انباشت لایه ها با سرعت rpm 2000 تغییری در ساختار نمونه ها ایجاد نکرده است. در حالی که افزایش سرعت لایه نشانی به rpm3000 در انباشت نمونه ها بر روی زیرلایه ی کوارتز باعث ظهور قله ای ضعیف در طیف xrd نمونه ها و در نتیجه افزایش بلورینگی آن ها می شود. تصاویر fesem ثبت شده از سطح نمونه ها نشان دهنده ی این مطلب است که نمونه های لایه نشانی شده بر روی کوارتز درای ساختار دانه ای یکنواخت تری است و اندازه ی متوسط دانه های تشکیل شده نسبت به لایه های انباشت شده بر روی شیشه کوچکتر هستند. بررسی خواص اپتیکی نمونه ها نشان داد که نمونه ی انباشت شده بر روی شیشه از شفافیت بیشتر و ضریب شکست کمتری نسبت به نمونه ی انباشت شده بر روی کوارتز برخوردار است. نتایج نشان داد که افزایش سرعت انباشت از rpm2000 به rpm3000 برای لایه های انباشت شده بر روی کوارتز، بر یکنواختی لایه می افزاید، ضریب شکست را کاهش داده و باعث کاهش میزان جذب لایه می گردد. بررسی طیف های xrd نمونه های تهیه شده از محلول های دارای ph : 38/8، 87/7، 45/7و 03/7 نشان داد که تنها در نمونه ی تهیه شده از محلول دارای 38/8ph: قله ی بسیار ضعیفی که می تواند مربوط به صفحه ی (111) ساختار مکعبی و یا پراش از صفحه ی (002) ساختار شش گوشی باشد در زاویه ی °681/28 ?2=دیده می شود و مابقی نمونه ها دارای ساختار آمورف هستند. بررسی مورفولوژی سطح این نمونه ها نشان داد که با افزایش ph، اندازه ی دانه های تشکیل شده در سطح نمونه ها بزرگتر و از وضوح مرزدانه ها کاسته شده است و بهترین ساختار تشکیل شده مربوط به نمونه ی تهیه شده از محلول دارای 38/8ph: می باشد. بررسی خواص اپتیکی نمونه ها نشان داد که تغییر ph محلول تأثیر چندانی بر میزان عبور نمونه ها و تغییر گاف نواری آن ها نداشته است. علاوه براین مقایسه ی تغییرات ضریب شکست نمونه ها نشان داد که با افزایش ph، ضریب شکست نمونه های انباشت شده کاهش می یابد. مقایسه ی مقادیر ضرایب حقیقی و موهومی ثابت دی الکتریک نشان داد که در حالت کلی با کاهش ph پاشندگی نمونه ها افزایش یافته و از میزان اتلاف در آن ها کاسته شده است. تغییرات رسانندگی اپتیکی در نمونه-ها نشان دهنده ی این مطلب است که همگی این نمونه ها از شفافیت تقریباً یکسانی برخوردارند. در ادامه به بررسی اثر آلایش نمونه های آلائیده با عنصر واسطه ی منگنز با درصدهای مولی مختلف 1/0، 3/0و 5/0 پرداختیم. اندازه گیری های xrd ثبت شده از این نمونه ها نشان داد که ساختار تمامی نمونه ها بجز آلایش 1/0درصد آمورف هستند. در طیف xrd این نمونه قله ی ضعیفی در زاویه ی °8/28 ?2= مشاهده شده و لذا از بلورینگی بیشتری نسبت به دیگر نمونه ها برخوردار است. تصاویر fesem ثبت شده از سطح نمونه ها نشان داد که با افزایش درصد آلایش در نمونه های آلائیده اندازه ی بلورک های تشکیل شده کاهش یافته و بر یکنواختی سطح لایه ها افزوده شده است. بررسی طیف تراگسیل نمونه ها نشان داد که در اثر آلایش از میزان عبور نمونه ها و یکنواختی آن ها کاسته شده است. هم چنین در نمونه های آلائیده با کاهش ابعاد بلورک ها، به دلیل افزایش پراکندگی از مرزدانه ها، میزان عبور کم شده است. هم چنین گاف نواری نمونه ها با افزایش درصد آلایش کاهش پیدا کرده است. ضرایب شکست نمونه ها با افزایش درصد آلایش آن ها افزایش پیدا کرده است که این نشان می دهد چگالی نمونه ها افزایش یافته است. علاوه براین مقایسه ی ضرایب خاموشی نمونه ها نشان می دهد که با افزایش آلایش، بر میزان جذب نمونه ها افزوده شده است. مقایسه ی مقادیر مربوط به ضرایب حقیقی و موهومی ثابت دی الکتریک نمونه ها نشان داد که در نواحی انرژی-های کم که جذب لایه بالاست با افزایش درصد آلایش میزان پاشندگی افزایش یافته و از میزان اتلاف در نمونه ها کاسته شده است. نمودارهای رسانندگی اپتیکی نمونه ها نیز نشان داد که با افزایش درصد آلایش، از شفافیت نمونه ها کاسته شده است. بررسی اثر آلایش مس نیز نشان داد که ساختار تمامی نمونه های آلایش شده با درصدهای مختلف مس آمورف بوده و اثری از فاز آلایشی در نمونه ها دیده نمی شود. بررسی تصاویر fesem ثبت شده از سطح نمونه ها نشان داد که آلایش نمونه ها از وضوح دانه-ها و مرزدانه ها کاسته است و نیز با افزایش درصد آلایش اندازه ی بلورک های تشکیل شده بر روی سطح نمونه ها کاهش یافته است. بررسی طیف تراگسیل نمونه ها نشان داد که با وجود آلایش یکنواختی سطح نمونه ها تقریباً حفظ شده است. علاوه براین گاف نواری نمونه ها با افزایش درصد آلایش کاهش یافت. با افزایش درصد آلایش بر چگالی لایه ها و ضریب خاموشی آن ها افزوده شد. هم چنین پاشندگی در نمونه ها با افزایش درصد آلایش افزایش پیدا کرد در حالی که اتلاف تغییر چندانی نداشته است.

افزایش نگرانی های زیست محیطی و پیشرفت فرآینده های شیمی سبز، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش نانو بوهمیت که با استفاده از پیش ماده آلومینیوم 2- بوتوکسید 2 مولار به روش هیدروترمال سل- ژل در دمای c100 تهیه شد، به سبب مساحت سطح بالا (m/g326) و دارا بودن گروه های هیدروکسیل فراوان به عنوان یک بستر مناسب به کار گرفته شد. سپس طی 2 مرحله با لیگاند 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل کلرید و ایمیدازول عامل دار شد. در ادامه کمپلکسی از مولیبدن به نانوبوهمیت عامل دار شده اضافه گردید و کاتالیزگر ناهمگن تهیه شد. به جهت تایید پیوند لیگاند 3- تری متوکسی سایلیل پروپیل کلرید، ایمیدازول و کمپلکس مولیبدن به بستر نانو بوهمیت، تکنیک های طیف بینی فروسرخ، آنالیز عنصری، icp و الگوی پراش xrd به کار گرفته شد. سپس این کاتالیزگر در واکنش های اپوکسایش سیکلواکتن بکار رفت و پارامترهای گوناگونی همچون مقدار کاتالیزگر(0، 10، 15 و 20 میلی گرم)، نوع حلال ( کلروفرم، دی کلرومتان، تتراکلرید کربن، تولوئن، متانول، استون و استونیتریل)، مقدار حلال (1، 2، 3 میلی لیتر تتراکلرید کربن)، نوع اکسنده ( ترشیو بوتیل هیدروزن پراکسید، هیدروژن پراکسید، اوره هیدروژن پراکسید و سدیم پریدات)، مقدار اکسنده (1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 میلی لیتر)، دما (?25، 40 و 80) و زمان (15، 30، 45، 60، 90 دقیقه) بهینه سازی شد. شرایط بهینه برای 5/0 میلی مول سیکلواکتن با این کاتالیزگر ناهمگن، 20 میلی گرم کاتالیزگر، 1میلی لیتر حلال تتراکلرید کربن و 12/1 میلی مول اکسنده ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید در دمای c80 بدست آمد. همچنین بالاترین بازده برای این کاتالیزگر در مدت زمان 1 ساعت بود و این کاتالیزگر 4 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شد.

افزایش نگرانی¬های زیست محیطی و پیشرفت فرآینده¬های شیمی سبز، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش نانو بوهمیت که با استفاده از پیش ماده آلومینیوم 2- بوتوکسید 2 مولار به روش هیدروترمال سل- ژل در دمای ℃100 تهیه شد، به سبب مساحت سطح بالا (m/g326) و دارا بودن گروه¬های هیدروکسیل فراوان به عنوان یک بستر مناسب به کار گرفته شد. سپس طی دو مرحله با لیگاند 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل کلرید و اتیلن دی آمین عامل¬دار شد. در ادامه کمپلکسی از وانادیوم به نانوبوهمیت عامل¬دار شده اضافه گردید و کاتالیزگر ناهمگن تهیه شد. سپس این کاتالیزگر در واکنش¬های اپوکسایش سیکلواکتن بکار رفت و پارامترهای گوناگونی همچون مقدار کاتالیزگر(10، 15، 20، 25، 30 میلی¬گرم)، نوع حلال ( کلروفرم، دی¬کلرومتان، تتراکلرید کربن، تولوئن، متانول، استون و استونیتریل)، مقدار حلال (0، 1، 2، 3 میلی¬لیتر تتراکلرید کربن)، نوع اکسنده ( ترشیو بوتیل هیدروزن پراکسید، هیدروژن پراکسید، اوره هیدروژن پراکسید و سدیم پریدات)، مقدار اکسنده (1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 میلی¬لیتر)، دما (℃25، 40 و 80) و زمان (15، 30، 45، 60، 90 دقیقه) بهینه سازی شد. شرایط بهینه برای 5/0 میلی¬مول سیکلواکتن با این کاتالیزگر ناهمگن، 20 میلی¬گرم کاتالیزگر، 1میلی¬لیتر حلال تتراکلرید کربن و 12/1 میلی-مول اکسنده ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید در دمای ℃80 بدست آمد. همچنین بالاترین بازده برای این کاتالیزگر در مدت زمان 1 ساعت بود و این کاتالیزگر 4 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شد.

افزایش نگرانی های زیست محیطی و پیشرفت فرایند شیمی سبز ، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش نانو بوهمیت با استفاده از روش هیدروترمال سل-ژل تهیه شد که به سبب مساحت سطح بالا(326) و دارا بودن گروه های هیدروکسیل سطحی فراوان به عنوان یک بستر مناسب به کار گرفته شد. سپس با لیگاند 3-تری متوکسی سایلیل پروپیل آمین عامل دار شد. در ادامه کمپلکسی از مولیبدن به نانو بوهمیت عامل دار شده اضافه گردید تا کاتالیزگر mo-afnb ناهمگن تهیه شود .سپس این کاتالیزگرها در واکنش های اپوکسایش سیکلواکتن به کار گرفته شده و بازده واکنش ها با دستگاه کروماتوگرافی گازی بررسی شد. این واکنش های کاتالیزوری با پارامتر های گوناگونی همچون مقدار کاتالیزگر ، نوع حلال، مقدار حلال، نوع اکسنده، مقدار اکسنده ، دما و زمان بهینه سازی شد. شرایط بهینه برای اپوکسیداسیون 0/5میلی مول سیکلواکتن با این کاتالیزگر ناهمگن، 25 میلی گرم کاتالیزگر، 0/5 میلی لیتر حلال تتراکلرید کربن و1/4 میلی مول اکسنده ترشیوبوتیل هیدروپراکسید در دمای ℃80 به دست آمد. بالاترین بازده برای کاتالیزگر مولیبدن در زمان 210 دقیقه به دست آمد. این کاتالیزگر 3 بار بدون افت بازده بازیافت شد و دوباره به کار گرفته شد.

اخیرا به دلیل نگرانی های زیست محیطی، فرایندهای دوست دار محیط زیست در صنایع شیمیای رو به گسترش هستند. یکی از این شیوه ها استفاده دوباره از کاتالیست ها و مواد شیمیایی می باشد. در این پژوهش، اکسید معدنی نانو زیرکونیا به دلیل داشتن گروه های هیدروکسیل فراوان با روش سل- ژل تهیه شد. و سپس با لیگاند 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین عامل دار شد. در ادامه برای تهیه کاتالیزگر ناهمگن کمپلکس مولیبدن به نانو زیرکونیای عامل دار شده افزوده گردید. این کاتالیزگر در واکنش های اپوکسایش سیکلو اکتن به کار گرفته شد و بازده واکنش ها با دستگاه کروماتوگرافی گازی بررسی شد. این کاتالیزگر 3 بار بدون کاهش بازده، بازیافت و دوباره مورد استفاده قرار گرفت.

هتروپلی اسیدها گروهی از پلی اکسومتالها هستند که از قرار گرفتن هتروپلی آنیون در کنار پروتون به عنوان جفت کاتیون تشکیل میشوند. مهمترین کاربرد هتروپلی اسیدها بکارگیری آنها به عنوان کاتالیزگر میباشد. ویژگیهای کاهشی و اسیدی منحصر به فرد این ترکیبات را به کاتالیزگرهای قدرتمندی تبدیل میکند که میتوان آنها را در سطح اتمی و مولکولی کنترل کرد. با وجود این، مساحت سطح کم هتروپلی اسیدها (1-5 m2/g)، یکی از محدودیتهای بکارگیری آنها به عنوان کاتالیزگر میباشد. بنابراین نشاندن هتروپلی اسیدها روی بسترهای جامد، با افزایش مساحت سطح موثر آن¬ها، کارایی کاتالیزوری آنها را بهبود میبخشد. در این پژوهش، نانوبوهمیت با مساحت سطح بالا (326 m2/g) و دارابودن گروه¬های هیدروکسیل سطحی فراوان، بر پایه¬ی روش سل ژل-هیدروترمال با پیش ماده ی آلومینیوم-2-بوتوکسید، به عنوان بستر کاتالیزوری تهیه شد و با تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین (c6h11nsio3)، آمین دار شد(afnb). سپس گروهی از هتروپلی اسیدهای کگین بر بستربوهمیت آمین¬دار نشانده شدند تا کاتالیزگرهای ناهمگن hpa/afnb، تهیه شوند. کاتالیزگرهای تهیه شده با بکارگیری روشهای طیف سنجی ارتعاشی، پراش پرتو x، uv-vis و icp بررسی شدند. در این پژوهش¬ کاتالیزگرهای تهیه شده ابتدا در واکنش کاتالیزوری آلکن¬های مختلف به¬کار گرفته شدند. سپس پارامترهای موثر بر واکنش بهینه شد. برای کاتالیزگر pmo/afnb، مقدار 25 میلی گرم کاتالیزگر، 1/12 میلی مول tbhp و 0/5 میلی¬لیتر تتراکلریدکربن به¬عنوان حلال، در دمای 77?c به¬عنوان شرایط بهینه انتخاب شد. واکنش کاتالیزوری 0/5 میلی مول سیکلواکتن در این شرایط پس از گذشت 15 دقیقه با بیشترین بازده انجام شد. کاتالیزگر ناهمگن simo/afnb، توانایی کاتالیزوری کمتری نشان داد و در شرایط مشابه، پس از گذشت 30 دقیقه با بازده یکسانی انجام شد. کاتالیزگرهای ناهمگن pw/afnb و siw/afnb، در این سیستم کاتالیزوری هیچ توانایی کاتالیزوری نشان ندادند. توانایی کاتالیزوری کاتالیزگرهای تهیه شده، همچنین در واکنش ترانس استریفیکاسیون روغن پسماند آفتابگردان با اتانول بررسی شد. بعضی ویژگی¬های بیودیزل به دست آمده اندازه گیری شد و با نمونه های استاندارد مقایسه شد.

در سال¬های گذشته، نانو مواد مغناطیسی شامل هسته و پوسته به دلیل کاربردهای پزشکی و کاتالیزوری توجه زیادی را به خودشان جلب کرده¬اند. در میان آنها، نانو ذرات fe3o4 به سبب ویژگی مغناطیسی، پایداری شیمیایی و سمیت کمتر، مناسب¬تر هستند. اما این ترکیبات به سبب نداشتن گروه سطحی مناسب، توانایی جذب ترکیبات فعال را ندارند. بنابراین در این پژوهش بوهمیت با مساحت سطح بالا، سازگار بودن با محیط زیست و پایداری شیمیایی مناسب به منظور پوشش دار کردن fe3o4، به کار گرفته شد. به این منظور، نانو ذرات fe3o4 تهیه شده بر پایه¬ی روش سولواترمال، با محلول آلومینیوم -2-پروپوکسید در2-پروپانول پوشش داده شد. این فرایند به ترتیب به روش¬های هیدرولیز معمولی (fe@b) و هیدرولیز هیدروترمال (fe@b¬*) انجام شد. پارامترهای دما و زمان برای فرایند تهیه¬ی نمونه¬ی هیدروترمالfe@b* بهینه شد و نمونه¬های حاصل بوسیله¬ی آنالیز tem مورد بررسی قرار گرفتند. بسترهای کاتالیزوری تهیه شده fe@b¬ وfe@b¬* با 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین¬، آمین¬دار شدند (fe@b-a و (fe@b¬*-aو با قرار دادن وانادیوم اکسو سولفات بر بسترهای تهیه شده کاتالیزگرهای ناهمگن fe@b-a-v و fe@b*-a-v تهیه شدند. کاتالیزگرهای ناهمگن تهیه شده با بکارگیری تکنیک¬های ft-ir، icp، chn شناسایی شدند و در اپوکسایش آلکن¬ها بکار گرفته شدند. بازده واکنش¬های اپوکسایش نیز با دستگاه کروماتوگرافی گازی بررسی شد. کاتالیزگرهای سنتز شده بدون کاهش کارایی برای 5 مرتبه بازیابی شدند.

کاتالیزگرهای هتروژن به طور وسیعی برای واکنشهای آلی مورد استفاده قرار می گیرند. در این پژوهش شبکه فلزی-آلی mil-101 با مساحت سطح بالای 3000m2/g و دارای سایت های بازی فلزی به روش هیدروترمال سنتز شد و سپس با دی اتیلن تری آمین عامل دارگردید. کمپلکس مولیبدن¬اکسو¬ استیل استونات بوسیله این آمین برروی بستر mil-101 قرار گرفت. این کاتالیزگر بوسیله تکنیک های طیف بینی فروسرخ، آنالیز عنصری ، icp و tg مورد بررسی قرارگرفت . سپس این کاتالیزگر برای اپوکسایش آلکن ها استفاده شد و نتایج با دستگاه gc بررسی گردید. فرایند کاتالیزوری برای پارامترهای مختلفی مانند مقدار کاتالیزگر، حلال، اکسنده، دما و زمان بهینه شد. شرایط بهینه بدست آمده با بازده 95% برای اپوکسایش5/0میلی مول سیکلواکتن عبارت است از مقدار 15 میلی¬گرم کاتالیزگر، 2 میلی¬لیتر حلال تتراکلریدکربن و 12/1 میلی¬مول ترشیوبوتیل¬هیدروژن¬ پراکسید به عنوان اکسنده در دمای ?85. همچنین بالاترین بازده برای این کاتالیزگر در مدت زمان 120 دقیقه بود و این کاتالیزگر 4 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شد.

در این تحقیق، در مرحله¬ی اول ساختار پوسته- هسته از نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن پوشش داده با بوهمیت fe3o4@boehmite (fe@b* و fe@b) از طریق فرایند هیدروترمال برای استفاده به عنوان بستر کاتالیزگر سنتز شد. fe3o4 با روش سولوترمال سنتز و سپس پوشش بوهمیت با روش هیدروترمال برروی آن قرار گرفت. مزیت استفاده از fe3o4 به عنوان بستر کاتالیزگر نسبت به سایر بستر¬ها، خاصیت مغناطیسی است که موجب جداسازی آسان کاتالیزگر از مخلوط واکنش می-شود. بوهمیت که دارای مساحت سطح بالایی می¬باشد، برای کاهش کلوخه¬ای شدن و افزایش پایداری نانوذرات fe3o4 ، بر روی سطح این ذرات پوشیده شد. fe@b* که به علت داشتن بوهمیت دارای تعداد زیادی گروه هیدروکسیل بر روی سطح خود می¬باشد، می¬تواند با لیگاند¬ها و کمپلکس¬های مختلفی عامل¬دار شود. در مرحله¬ی دوم، این نانوذرات به وسیله¬ی رفلاکس در حلال تولوئن، با لیگاند 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین، عامل دار شدند(fe@b-a و fe@b*-a). آنالیز chn نشان داد که میزان لیگاند نشانده شده بر بستر¬های fe@b-a و fe@b*-a به ترتیب برابر با 0/19 و0/26 میلی مول آمین به ازای هر گرم از بستر آمین¬دار می¬باشد. کمپلکس مولیبدن هگزا کربونیل با فعال¬سازی و رفلاکس در thf، به وسیله¬ی لیگاند آمین¬دار به بستر¬های fe@b-a و fe@b*-a متصل گردید. آنالیز icp نشان داد که مقدار فلز موجود در هر گرم از کاتالیزگر¬های fe@b-a-mo و fe@b*-a-mo، 0/033 و 0/065 میلی¬مول می¬باشد. سپس، این کاتالیزگر برای شرکت در واکنش اپوکسایش سیکلواکتن استفاده و مقادیر بهینه در این واکنش به وسیله¬ی دستگاه کروماتوگرافی گازی مشخص شد. این واکنش برای پارامتر¬های مقدار کاتالیزگر، حلال، مقدار حلال، اکسید کننده، مقدار اکسنده، دما و زمان بهینه سازی شد. بر اساس این نتایج بازده بالای 95% برای اپوکسایش 0/5 میلی¬مول سیکلواکتن، در حضور 20 میلی¬گرم کاتالیزگر fe@b-a-mo، 1 میلی¬لیتر حلال تتراکلرید کربن، 0/4 میلی¬لیتر اکسنده¬ی tbhp و در دمای 76 درجه¬ی سانتیگراد بدست می¬آید. علاوه بر آن، کاتالیزگر fe@b-a-mo برای 5 چرخه با بازده بالای 85% درصد در اپوکسایش سیکلو اکتن بازیابی شد.

با پیشرفت فناوری در سال¬های اخیر لایه های نازک اکسیدهای نیمرسانای شفاف(tco) بر پایه اکسیدروی (zno) واکسیدکادمیومcdo) ) نظیرآلیاژ سه تایی ‍‍cdzno بطور گسترده برای ساخت قطعات اپتوالکترونیکی مانند سلولهای خورشیدی، بازتاب کننده های گرمایی، ولایه های نازک فتوولتائی مورد توجه قرار گرفته اند. در این کار، ابتدا لایه های نازک cd_x zn_(1-x) o به روش سل-ژل روی زیر لایه های شیشه ای و سیلیکونی انباشت شدند. نمونه های آماده شده تحت عملیات بازپخت در دماهای oc450 و oc500 به مدت یک ساعت قرار گرفتند. سپس خواص ساختاری و اپتیکی نمونه ها بررسی شدند. پراش اشعه x نشان داد که تمام لایه¬های رشد داده شده، بس بلوری و دارای ساختار ترکیبی مکعبی cdo و شش گوشی zno می باشند. نتایج به دست آمده نشان داد که دمای بازپخت oc500 ، مناسب¬ترین دمای بازپخت برای تهیه لایه¬های نازک cd_x zn_(1-x) o با کیفیت بالا می¬باشد. عبور اپتیکی این نمونه ها تابع غلظت کادمیوم و در ناحیه¬ی مرئی بین 60% تا 90% متغیر می¬باشد. گاف نواری مستقیم و غیرمستقیم نمونه ها ev 32/3 و ev56/1 به دست آمد. نتایج بررسی تأثیر غلظت کادمیوم در نمونه های رشد داده شده بر روی زیرلایه شیشه ای و سیلیکونی cd_x zn_(1-x) o نشان داد که برای نمونه های انباشت شده روی زیرلایه شیشه ای با افزایش درصد کادمیوم گاف نواری مستقیم از ev 86/2 به 97/1 و گاف نواری غیر مستقیم از ev 62/2 به 24/1 کاهش می یابد. همچنین عبور اپتیکی این نمونه ها با افزایش غلظت کادمیوم به حدود 50% کاهش می یابد. نتایج این بررسی نشان داد که برای لایه های رشد داده شده بر روی زیرلایه های سیلیکونی اندازه بلورک ها افزایش و ثابت شبکه کاهش می یابد. محاسبه گاف نواری نمونه های شامل 50% کادمیوم نشان داد که گاف نواری مستقیم نمونه انباشت شده روی زیرلایه سیلیکونی بزرگتر از نمونه با زیرلایه شیشه¬ای است. همچنین برای لایه انباشت شده روی زیر لایه سیلیکونی بلورک ها کاهش و کرنش، تراکم و ثابت شبکه افزایش می¬یابد. برای تمام نمونه ها، ثابت های دی الکتریک، ضریب خاموشی و ضریب شکست محاسبه و رفتار آنها برحسب طول موج بررسی گردید.

در این تحقیق، شبکه¬های فلزی-آلی به سبب خواص ویژه¬ای که دارند به¬عنوان یک بستر مناسب به¬کار گرفته شدند. شبکه¬ی فلزی-آلی کروم ترفتالات mil-101 با مساحت سطح m2/g4100 و دارای سایت¬های غیراشباع فلزی با روش هیدروترمال تهیه شد. سپس به¬طور مجزا با لیگاندهای دی¬اتیلن¬تری¬آمین و 2-آمینومتیل¬پیریدین عامل¬دار گردید. کمپلکس وانادیل استیل استونات به¬وسیله¬ی این آمین¬ها بر روی mil-101 تثبیت شد. این کاتالیزورها با تکنیک¬های ft-ir، chn، icp، tgو sem مورد بررسی قرار گرفتند. سپس در اپوکسایش آلکن-های مختلف به¬کار گرفته شدند. نتایج با دستگاه کروماتوگرافی گازی بررسی گردید و پارامترهای موثر بر واکنش بهینه شدند. برای کاتالیزگر v-deta-mil-101، مقدار 15 میلی¬گرم کاتالیزگر، 12/1 میلی¬مول ترشیوبوتیل¬هیدروژن¬پراکسید و 1 میلی¬لیتر حلال تتراکلریدکربن در دمای ?80 به¬عنوان شرایط بهینه انتخاب شد. واکنش کاتالیزوری 5/0 میلی¬مول سیکلواکتن در این شرایط پس از گذشت 15 دقیقه با بیشترین بازده انجام شد. این در حالی است که در شرایط مشابه 20 میلی¬گرم از کاتالیزگر v-amp-mil-101 بالاترین بازده را در زمان طولانی¬تر 60 دقیقه به¬دست داد. کاتالیزگر 4 بار بدون افت بازده، بازیافت شد و به¬کار گرفته شد. کلمات کلیدی: mil-101، vo(acac)2، اپوکسایش، سیکلواکتن

افزایش نگرانی¬های زیست محیطی و پیشرفت فرآیندهای شیمی سبز، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش کربن فعال به¬سبب خواص ویژه¬ای که دارد به¬عنوان یک بستر مناسب بکار گرفته شد. مهمترین این خواص مقاومت در محیط¬های اسیدی و بازی، ارزان قیمت بودن، تخلخل و مساحت سطح بالا و امکان بازیافت فلزات با سوزاندن بستر می¬باشد. در این تحقیق، ابتدا کربن فعال عامل¬دار شده با گروه کربوکسیلیک اسید با تیونیل-کلراید،کلردار و سپس لیگاند دی¬اتیلن تری¬آمین جایگزین کلر گردید و در ادامه کمپلکس مولیبدن به کربن فعال عامل¬دار شده افزوده و کاتالیزگر ناهمگنac-dien-moo2(acac) تهیه شد. برای کاتالیزگر ناهمگن ac-schiff-base-moo2(acac) پس از اتصال لیگاند دی¬اتیلن¬تری¬آمین به کربن فعال آسیل¬کلرایددار شده، در مرحله بعد با رفلاکس بوسیله سالسیل¬آلدهید در اتانول گروه آمین به باز¬شیف تبدیل و سپس کمپلکس مولیبدن افزوده و کاتالیزگر ناهمگن تهیه شد. این کاتالیزگرها با تکنیک¬های chn،tg/dta ، ft-ir، sem وicp مورد بررسی قرار گرفتند سپس در اپوکسایش آلکن¬های مختلف بکار گرفته شدند. همچنین فرآیند کاتالیزوری برای پارامترهای مختلفی مانند مقدار کاتالیزگر، حلال، اکسنده، دما و زمان بهینه شد و بازده واکنش¬ها با دستگاه کروماتوگرافی گازی بررسی گردید. فعالیت بالا و بازیابی مجدد از مزایای این کاتالیزگرها می¬باشد.

اخیرا نانو ذرات مغناطیسی به طور وسیعی به عنوان بستر کاتالیزگر، مورد استفاده قرار می گیرند. چرا که این نانو ذرات دارای ویژگی هایی مانند ظرفیت کاتالیستی، پایداری و استحکام بالا، بازیابی آسان، زیست سازگاری و سمیت پایینی هستند. در این تحقیق نانو ذرات fe3o4 به روش سولواترمال سنتز شد. سپس با بوهمیت که دارای مساحت سطح بالا و پایداری شیمیایی مناسبی است، با روش هیدروترمال پوشش داده شد. بستر بدست آمده با 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین و بعد از آن با سالیسیل آلدهید عامل دار شد. کمپلکس دی اکسو بیس (استیل استوناتو) مولیبدن از طریق لیگاند باز شیف به بستر متصل شد. این کاتالیزور با تکنیک های ft-ir ،chn ،icp ،xrd ،tg وsem مورد بررسی قرار گرفت. سپس در اپوکسایش آلکن های مختلف به کار گرفته شد. نتایج با دستگاه کروماتوگرافی گازی بررسی گردید و فرآیند کاتالیزوری برای پارامترهای مختلفی مانند مقدار کاتالیزگر، حلال، اکسنده، دما و زمان بهینه شد. این کاتالیزگر 5 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شد.

ایلیدهای فسفر واکنشگرهای مهمی در شیمی آلی هستنددر این تحقیق از واکنش برمو متیل 2 - فنیل استات با تری فنیل فسفین لیگاند اتصالی جدید (تری فنیل فسفوران ایلیدن ) متیل 2- فنیل استات، تهیه شد.سپس از واکنش این لیگاند با هالیدهای جیوه (ii)کمپلکسهای دیمر جدید و از واکنش این کمپلکس های دیمر با لیگاند باز شیف و اتیلن دی آمین و تری فنیل فسفین ترکیبات جدیدی سنتز شد و ساختارشان بوسیله داده های ir ،¹ h-nmr ، 31 pnmr شناسایی شد.

در این تحقیق نانو ذرات مغناطیسی nife2o4@agو nife2o4@mo سنتز شدند و فعالیت ضد میکروبی و ویژگی های کاتالیزوری آن ها به ترتیب مورد بررسی قرارگرفت. برای سنتز نانو ذره nife2o4@ag، یون- های نقره بر روی سطح اسپینل nife2o4 تثبیت شدند و با افزودن سدیم بور هیدرید (nabh4) به کریستال های نقره کاهش یافتند. فعالیت ضد باکتری و ضد قارچی این نانو ذره در برابر باکتری های pseudomonas syringae وbacillus subtilis و قارچ های alternaria solani و fusarium oxysporum مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیولوژیکی فعالیت ضد میکروبی این نانو ذره را به خوبی تایید نمود، به طوری که رشد باکتری ها و قارچ ها پس از 24 ساعت تماس با نانو ذرات nife2o4@ag کنترل گردیده بود. برای سنتز کاتالیزگر ناهمگن nife2o4@moنیز کمپلکسmo(co)6 بر روی نانو ذرات مغناطیسی اسپینل nife2o4 تثبیت شدند و فعالیت کاتالیزوری آن مورد بررسی قرار گرفت. این کاتالیزگر به عنوان یک کاتالیزگر کارآمد، برای اپوکسایش سیکلواکتن و طیف گسترده ای از آلکن ها، از جمله آروماتیک و آلیفاتیک با استفاده از ترشیو بوتیل هیدروژن پرکسید به عنوان اکسنده به کار گرفته شد. این کاتالیزگر به آسانی با استفاده از یک جداکننده مغناطیسی خارجی (آهن ربا) از مخلوط واکنش جدا گردید و 4 مرتبه مورد استفاده مجدد قرار گرفت و تنها 13 درصد از فعالیت کاتالیزوری آن کاهش پیدا کرد. کلمات کلیدی: نانو ذرات مغناطیسی، اسپینل، ضد باکتری، ضد قارچی، کاتالیزگر ناهمگن، اپوکسایش سیکلواکتن.