تاثیر یک دوره برنامه منتخب حرکتی بر تعادل ،دفورمیتی و اسپاسم عضلانی کودکان اسپاستیک همی پلژی چکیده : فلج مغزی حالتی است که بر اثر صدمه وارده به مغز به وجود می آید و با انواع ناتوانیها ی عصبی – عضلانی حرکتی آشکار می شود هدف این پژوهش ارزیابی تاثیر یک دوره برنامه منتخب حرکتی بر تعادل ،دفورمیتی و اسپاسم عضلانی کودکان اسپاستیک همی پلژی می باشد. این تحقیق نیمه تجربی است که با طرح پیش آزمون – پس آزمون گروه کنترل و گروه آزمایش انجام شده است . در این تحقیق 20 نفر از پسران مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک همی پلژی (8-15) سال مدارس استثنایی نور و فرجام شهرستان اراک به عنوان نمونه و جامعه تحقیق انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایش وکنترل قرار گرفتند.برنامه منتخب حرکتی شامل تمرینات تعادلی ، کششی و قدرتی بود که به مدت 8 هفته ، 5 بار در هفته و هر جلسه 30-45 دقیقه انجام گرفت . در ابتدا تمام متغیرها اندازه گیری شدند و بعد از 8 هفته برنامه منتخب حرکتی متغیر ها مجدد مورد اندازه گیری قرار گرفتند . نحوه ارزیابی تعادل از طریق آزمون تعادلی برگ که دارای 14 فاکتور حرکتی می باشد .دفورمیتی اندام فوقانی از طیق گونیامتر در پنج حالت1- چرخش خارجی شانه 2- آبداکشن شانه 3- فلکشن آرنج 4- پرونیشن ساعد 5- سوپینیشن ساعد ارزیابی و اسپاسم عضلانی اندام فوقانی از طریق تست مچ و انگشتان اندازه گیری شد. برای ارزیابی تعادل ، دفورمیتی ، اسپاسم عضلانی از آزمون هایt مستقل و وابسته به منظورمقایسه عملکرد گروه ها در سطح معنی داری (p<0.05) استفاده شد. در آزمون تعادلی نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و آزمایش در پیش آزمون اختلاف معنا داری وجود ندارد اما در پس آزمون ،گروه آزمایش عملکرد بهتری نسبت به گروه آزمایش نشان داد (p=0.024 و t= -2.7)ومیزان پیشرفت در گروه آزمایش 3.30 و برای گروه کنترل 0.9 محاسبه شده است که برنامه منخب حرکتی بر تعادل تاثیر معنی داری داشته است . در بررسی دفورمیتی در پنج حالت در پیش آزمون اختلاف معنا داری وجود نداشت اما در پس آزمون ،گروه آزمایش عملکرد بهتری نسبت به گروه آزمایش نشان داد . چرخش خارجی شانه (p= .005 و t= .37 ) ، آبداکشن شانه (p= .002 و t=- 4.3 ) ، سوپنیشن ساعد (p= .000 و t= -5.3 ) ،پرونیشن ساعد (p= .000 و t= -5.3 ) و فلکشن آرنج(p= 0.00 و t= -6.6 ) می باشد که نتایج نشان می دهد برنامه منتخب حرکتی در گروه آزمایش بر آبدکشن شانه ، چرخش خارجی شانه ، سوپنیشن ساعد ،پرونیشن ساعد و فلکشن آرنج تاثیر معنی داری داشته است . در اندازه گیری اسپاسم عضلانی در پیش آزمون اختلاف معنا داری وجود ندارد اما در پس آزمون ،گروه آزمایش عملکرد بهتری نسبت به گروه آزمایش داشت(p= .024 وt= -2.7 ) که در گروه آزمایش 0.6پیشرفت و در گروه کنترل 0.1 پیشرفت گزارش شده است و برنامه منتخب حرکتی در گروه آزمایش بر اسپاسم عضلانی تاثیر معنی داری داشته است . نتایج تحقیق نشان می دهد که تمرینات منخب حرکتی در بهبود تعادل ، دفورمیتی و اسپاسم عضلانی کودکان فلج مغزی تاثیر چشمگیری داشته است . بنابراین می توان اینگونه تمرینات را در افزایش توانایی حرکتی وقابلیت کودکان فلج مغزی در نظر گرفت . واژه های کلیدی : تعادل ،دفورمیتی ،اسپاسم عضلانی ،فلج مغزی ، اسپاستیک ،همی پلژی ، تست تعادل برگ

هدف و زمینه تحقیق: رشد حرکتی از تغییر در رفتار حرکتی انسان در نتیجه ی تعامل ارگانیسم در حال رشد و محیط او حادث می شود. توالی رشد و تکامل در همه ی کودکان، قابل پیش بینی و تقریبا همسان می باشد اما میزان تغییرات ویژه ای که از یک کودک به کودک دیگر رخ می دهد یکسان نیست. بررسی رشد حرکتی ما را قادر می سازد مشکلات افرادی که بطور غیر طبیعی تکامل یافته اند را شناسایی کنیم. از آنجا که در کشور ما ازدواج فامیلی مرسوم می باشد و یکی از مهمترین عوامل معلولیت ها، عقب ماندگی های ذهنی و جسمی و بروز بیماری های ژنتیکی به شمار می آید و بسیاری از این ناهنجاری های رشدی قابل بهبود نیستند لذا هدف این مطالعه، مقایسه رشد حرکتی کودکان با والدین نسبی و سببی بود. روش شناسی تحقیق: در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، تعداد 60 نفر [30 کودک 4 و 5 سال (15 کودک با والدین نسبی و 15 کودک با والدین سببی) و 30 کودک 8 و 9 سال (15 کودک با والدین نسبی و 15 کودک با والدین سببی)] از بین مهد کودک ها و مدارس ابتدایی دخترانه و پسرانه شهرستان اراک ، به صورت خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات فردی و آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم که از دو خرده مقیاس جابجایی و کنترل شئ تشکیل شده است، بود. کلیه ی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 انجام گرفت. روش آماری مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و آزمون t مستقل بود. یافته های تحقیق: یافته های تحقیق نشان داد ازدواج نسبی والدین بر مهارت های دستکاری کودکان دختر و پسر 8 و 9 سال، رشد حرکتی کودکان دختر 8 و 9 سال و مهارت های دستکاری کودکان دختر 8 و 9 سال تأثیر معنی داری دارد در صورتی که ازدواج نسبی والدین با رشد حرکتی، مهارت های دستکاری و مهارت های جابجایی هیچ کدام از گروه های کودکان 4 و 5 سال ارتباط معنی داری ندارد. همچنین نتایج نشان داد تأثیر این نوع ازدواج ها بر رشد حرکتی دختران بیشتر از پسران می باشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت ازدواج نسبی والدین ممکن است بر رشد حرکتی کودکان تأثیر داشته باشد. از اینرو باید اقداماتی در جهت بالا بردن آگاهی مردم در رابطه با عوارض نامطلوب ازدواج فامیلی انجام شده و تلاش کرد باورهایی که باعث گرایش مردم به این نوع ازدواج ها شده را تغییر داد. واژگان کلیدی: رشد حرکتی، کودکان، والدین نسبی، والدین سببی

چکیده زمینه و هدف : هدف از این پژوهش توصیفی، بررسی میزان روایی و پایایی دستگاه ارزیاب ستون فقرات (فورمتریک 4بعدی) در اندازه گیری ناهنجاری های کیفوز و لوردوز می باشد. مواد و روش ها : جامعه آماری این تحقیق را کلیه بیماران مراجعه کننده به متخصصان ارتوپد و مغز و اعصاب شهرستان اراک که برای گرفتن عکس از نمای ستون فقرات جانبی به مراکز رادیولوژی معرفی شدند، تشکیل دادند و روش انتخاب نمونه به صورت در دسترس بوده است. در این تحقیق برای اندازگیری زاویه کیفوز و لوردوز از دستگاه ارزیاب 4 بعدی ستون فقرات و رادیوگرافی استفاده شده است. برای تعیین زاویای بدست آمده در عکس های رادیوگرافی هم، روش کوب به کار گرفته شده است. پس از تعیین نرمال بودن داده ها توسط آزمون k_s برای بررسی پایایی درونگرای دستگاه، از ضریب همبستگی درون طبقه ای درون گروهی (icc) و همچنین برای تعیین روایی دستگاه از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. تمامی تجزیه و تحلیل های آماری بوسیله نرم افزار spss نسخه 18 و در سطح معنی داری 5?=./. مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها: مطالعه بر روی 27 نفر انجام شد. نتایج نشان داد که روایی دستگاه ارزیاب در اندازه گیری زوایای کیفوز ict- itl ، vp – itl ، vp – t12 در مقایسه با رادیوگرافی با ضریب همبستگی پیرسون به ترتیب 712/0، 771/.، 745/0و پایایی درونگرای بدست آمده از طریق ضریب icc به ترتیب برابر با 966/0، 947/0، 887/0بوده است. همچنین نتایج حاصل در بررسی روایی دستگاه ارزیاب در اندازه گیری زوایای لوردوز itl- ils ، itl- dm ، t12- dm در مقایسه با رادیوگرافی، به ترتیب 713/0، 734/.، 458/0 و پایایی درونگرای دستگاه به ترتیب 923/0، 884/0، 896/0 بدست آمده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد، دستگاه ارزیاب 4 بعدی در اندازه گیری عارضه های کیفوز و لوردوز در مقایسه با نتایج رادیوگرافی دارای روایی می باشد و همچنین پایایی درونگرای دستگاه هم مقدار بالایی را نشان داد. از این رو می توان گفت دستگاه ارزیاب برای اندازه گیری ناهنجاری های کیفوز و لوردوز، ابزاری روا و پایایی است و جایگزینی مناسب برای رادیوگرافی می باشد. کلمات کلیدی: روایی ، پایایی ، دستگاه ارزیاب 4بعدی ستون فقرات ، رادیوگرافی ، کیفوز ، لوردوز.

هدف اصلی این تحقیق، بررسی ارتباط بین ترس از حرکت و ناتوانی عملکردی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو با و بدون سابقه ورزشی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه مردان 30 تا 55 سال مبتلا به استئوآرتریت زانو شهر اراک بود. از این جامعه 100 نفر (50 نفر با سابقه و 50 نفر بدون سابقه ورزشی) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات لازم برای انجام این پژوهش به وسیله ی دو پرسشنامه ی ترس از حرکت «تامپا» و مقیاس نمره گذاری زانوی «لیشولم» در یک بازه زمانی دو ماهه گردآوری شد. این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی بود و در آن از آمار توصیفی برای سازماندهی و خلاصه کردن داده ها و از آمار استنباطی(تحلیل رگرسیونی) به منظور بررسی آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. اطلاعات حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان دادند که بین ترس از حرکت با ناتوانی عملکردی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو با و بدون سابقه ورزشی رابطه معناداری وجود داشته و بین ترس از حرکت با داشتن یا نداشتن سابقه ورزشی رابطه معناداری وجود دارد. و همچنین بین ناتوانی با داشتن یا نداشتن سابقه ورزشی رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که، بین ترس از حرکت و ناتوانی در هر دو گروه رابطه وجود دارد . همچنین ناتوانی در هر دو گروه قابل مشاهده بود و ترس از حرکت ورزشکاران در مقایسه با غیر ورزشکاران کمتر بود یعنی افراد ورزشکار ترس از حرکت کمتری داشتند.

اثر تمرینات یوگا و ثبات مرکزی بر تعادل و ناهنجاری قامت زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس چکیده مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری نورولوژی پیش رونده در جوانان بالغ می باشد. این بیماری باعث تخریب میلین در آکسون های عصبی شده وباعث ضایعات عملکردی می شود. یکی از مناطق مهم درگیر درms مخچه می باشد. مشکل در این ساختار باعث ایجاد اختلال در تعادل و غیره می شود که به تبع آن کیفیت زندگی کاهش می یابد. بنابراین استفاده از روش های کم هزینه و بدون عوارض جانبی برای برطرف کردن این مشکل ضروری به نظر می رسد. مواد و روش ها:در این تحقیق نیمه تجربی از بین زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به مطب متخصصین مغز واعصاب، انجمن ام اس و فیزیوتراپی های شهر اراک، تعدا 33 نفر (سن: 45-25 سال و edss=2-6)انتخاب ودر سه گروه کنترل(9نفر)، یوگا(12نفر)، ثبات مرکزی (12نفر) قرار گرفتند. گروه تمرینات یوگا به مدت 8 هفته ( 3 جلسه در هفته و هر جلسه 70-60 دقیقه) و گروه تمرینات ثبات مرکزی به مدت 8 هفته (2 جلسه در هفته و هر جلسه 40-30 دقیقه) تمرینات را اجرا نمودند. در این پژوهش قبل و بعد از کامل شدن جلسات درمانی جهت ارزیابی تعادل و ناهنجاری قامت به ترتیب از آزمون تعادلی برگ ودستگاه فورمتریک 4بعدی دایرز آلمان استفاده شد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spssنسخه 16 با استفاده از آزمون های tمستقل و t زوجی وتحلیل واریانس یک طرفه در سطح اطمینان 95درصد (p?0.05) انجام شد. یافته ها: بین میانگین داده های پیش آزمون و پس آزمون تعادل گروه یوگا(sig:000/0) و ثبات مرکزی sig:0/000)) اختلاف معناداری وجود دارد، ولی بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون ناهنجاری قامت گروه یوگا(sig:0/749) و ثبات مرکزی (sig:0/821) اختلاف معناداری وجود ندارد. آنووا نشان داد که بین میانگین داده های پس آزمون تعادل (sig=0/000) سه گروه اختلاف معنی داری وجود دارد ولی در پس آزمون ناهنجاری قامت (sig=0/761) وجود ندارد. نتیجه گیری:تمرینات یوگا و ثبات مرکزی به صورت مداوم و با فرض ثابت بودن شرایط بیمار باعث بهبودی در تعادل بیماران مولتیپل اسکلروزیس شد و تاثیر این دو نوع تمرینات بر تعادل یکسان است. کلید واژه ها: مولتیپل اسکلروزیس، یوگا، ثبات مرکزی، تعادل، راستای قامت

مقدمه: نشان داده شده است ویتامین d نقش مهمی در درمان و پیشگیری از سندروم متابولیک دارد که ممکن است مزایای تمرین ورزشی را افزایش دهد. هدف این مطالعه تعیین اثرات 8 هفته تمرین هوازی با و بدون مکمل سازی ویتامین d بر شاخص های سندروم متابولیک در زنان کم تحرک بود. روش ها: در این مطالعه نیمهتجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، سی خانم میانسال چاق (4/5±25/44 سال) به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی، تمرین هوازی به همراه ویتامین d (50000 واحد در هفته) و کنترل اختصاص داده شدند. برنامه تمرین هوازی 60-50 دقیقه در روز، سه روز در هفته و برای 2 ماه بود. سطوح سرمی 25-هیدروکسی ویتامین d، ترکیب بدنی و شاخص های متابولیکی قبل و بعد از دوره تمرینی ارزیابی شد. یافته ها: مکمل سازی با ویتامین d سطوح سرمی25- هیدروکسی ویتامین d را به طور معنی دار افزایش داد (05/0>p). تمرین هوازی موجب بهبود معنی دار در وزن بدن، دور کمر، hdl- کلسترول، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین شد (05/0>p). مکمل سازی با ویتامین d همراه با تمرین مقاومتی منجر به بهبود بیشتر در شاخص های آدیپوسیتی، hdl- کلسترول،ldl- کلسترول، کلسترول تام، تری گلیسرید، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین گردید (05/0>p). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند که تمرین هوازی برای بهبود سلامت قلبی-متابولیکی زنان میانسال یک روش ایمن و موثر است و ترکیب کردن ویتامین d می تواند برخی اثرات مفید تمرین را در یک دوره دو ماهه افزایش دهد.

چکیده زمینه و هدف: پژوهش حاضردر قالب پایان نامه کارشناسی ارشد با هدف بررسی تأثیر مانور ثباتی گود کردن شکم درتغییر اندازه فلکشن زانو حین تست حرکتی pkf در بانوان ورزشکار مبتلا به کمردرد استان گلستان انجام شد. مواد و روشها: جامعه آماری پژوهش نیمه تجربی حاضر تحقیق را تعداد 90 نفر از زنان ورزشکار مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی در محدوده سنی 18 تا 40 سال و در محدوده زمانی 9 ماه به مراکز درمانی و هیئت پزشکی ورزشی شهرستان گرگان مراجعه کرده اند، را تشکیل داده اند. نمونه آماری این تحقیق از نوع انتخاب در دسترس بود و تعداد 51 نفر را که شرایط ورود به تحقیق(سن، نوع عملکرد و درد) را داشتند به عنوان نمونه انتخاب شده اند. داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنوف(k-s) و آزمون paired –t-testارزیابی شدند. یافته ها: نتایج نشان می دهد که بیشترین فراوانی مبتلایان به کمردرد (1/47 درصد) در محدوده سنی 34 سال و بیشتر بوده است. همچنین تأثیر مانور گود کردن شکم بر اندازه فلکشن زانو در حین تست حرکتی به دمر خوابیدن و کاهش بی ثباتی بیماران در سطح اطمینان 05/0 معنادار بوده است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که مانور گود کردن شکم یکی از تمرینات موثر در کاهش بی ثباتی دردهای ناحیه کمر می باشد.که می توان از آن در محیط های بالینی، درمانی و پژوهشی، برای افراد مبتلا به کمر درد استفاده کرد.

چکیده زمینه و هدف: زانوی پرانتزی یکی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی در میان ورزشکاران می باشد. این ناهنجاری سبب کاهش حس عمقی در مفصل زانو خواهد شد، که این کاهش ثبات زانو را تحت تاثیر قرار داده و امکان آسیب را افزایش می دهد. در این مطالعه تاثیر تمرینات ورزشی بر حس عمقی و درد زانوی ورزشکاران مبتلا به زانو پرانتزی بررسی شده است. مواد و روش کار: در این تحقیق از بین افراد مراجعه کننده به کلینیک های درمانی شهر کرمانشاه، 20 نفر ورزشکار در دامنه سنی 20 تا 30 سال که دارای زانوی پرانتزی بودند انتخاب شدند. افراد در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون ابتدا به وسیله پرسشنامه استاندارد درد زانو، میزان درد آزمودنی ها اندازه گیری و سپس به وسیله آزمایش تشخیص وضعیت مفصل، حس عمقی زانو اندازه گیری شد. در مرحله ی بعد ورزشکاران گروه آزمایش به مدت 8 هفته، هر هفته 3 روز و روزی سه جلسه در صبح، ظهر و شب به انجام تمرینات تقویت حس عمقی پرداختند. هر جلسه تمرین حدود 20 دقیقه طول کشید. برنامه تمرینی شامل انواع تمرینات قدرتی و کششی برای عضلات اطراف زانو بود. مرحله ی پس آزمون که مانند پیش آزمون بود اجرا گردید و داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف-اسمیرنوف(k-s ) و آزمون paired t-test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و سطح آلفا برای رد یا قبول فرضیه ها 0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: در گروه آزمون، خطای مطلق حس عمقی از مقدار 14/1±4/4در ابتدای پژوهش به 80/0±9/1 در پایان تمرینات کاهش پیدا کرد. در حالی که در گروه کنترل، پس از پایان پژوهش خطای مطلق حس عمقی تغییر معنی داری پیدا نکرد (218/0 ( sig=. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که یک دوره تمرینات حس عمقی بر حس عمقی زانو و درد زانوی ورزشکاران مبتلا به زانوی پرانتزی تاثیر معنا دار دارد. کلید واژه ها: حس عمقی، مفصل زانو، زانوی پرانتزی.

چکیده هدف: بررسی تأثیر شش هفته تمرینات تناوبی گسترده همراه با مصرف مکمل آهن بر توان هوازی و شاخص های (فریتین، گلبول‎های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، ترانسفرین، آهن) دانش آموزان پسر بود. روش پژوهش: تحقیق به صورت نیمه تجربی بود، جامعه آماری تمام دانش آموزان شهرستان خمین بود. نمونه ها شامل 30 دانش آموز پسر با میانگین سنی 84/16 سال از بین 120 داوطلب به طور تصادفی انتخاب و در سه گروه تمرین + مکمل آهن، تمرین + شبه دارو (دارونما) و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرین عبارت بود از 3 جلسه تمرین تناوبی که مسافت در هر دو هفته به ترتیب 200، 300 و 400 متر متفاوت بود، گروه تمرین + مکمل آهن 2 ساعت قبل از هر جلسه تمرین یک عدد قرص 50 میلی گرمی فروس سولفات و گروه دارونما یک عدد قرص خوشبو کننده دهان مصرف می کردند. پس از اتمام دوره تمرین پس آزمون توان هوازی و شاخص های خونی قبل و بعد از دوره تمرینی مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل داده ها با آزمون های تحلیل واریانس و تعقیبی توکی با نرم افزار spss انجام شد. یافته ها:داده های حاصل از تحقیق نشان داد که تمرینات تناوبی گسترده همراه با مصرف مکمل آهن موجب افزایش معنی دار (05/0>p) در توان هوازی (05/0>00/0) و میزان فریتین، ترانسفرین و آهن (05/0>00/0) شد. در حالی که در مورد متغیرهای هموگلوبین، هماتوکریت و گلبول های قرمز بی تأثیر بود (05/0<p). مصرف شبه دارو همراه با تمرینات تناوبی موجب افزایش معنی دار (05/0 >p) در توان هوازی شد، ولی بر شاخص های خونی بی تأثیر بود (05/0<p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که احتمالاً دریافت مکمل آهن حین تمرینات تناوبی به بهبود بیشتر در توان هوازی و شاخص های خونی مرتبط با انتقال اکسیژن کمک می کند. واژه های کلیدی: تمرین تناوبی، توان هوازی، مکمل آهن، هموگلوبین، فریتین، ترانسفرین.

هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تمرینات تعدیل شده پیلاتس برکمر درد مزمن غیر اختصاصی زنان مبتلا به هایپرلوردوزیس است. بدین منظور 27 زن غیر ورزشکارمبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی و هایپرلودوزیس در دامنه سنی 30-50 سال در این مطالعه شرکت کرده اند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند.گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات تعدیل شده پیلاتس را انجام داده و گروه کنترل در مدت زمان مشابه ، درمان های رایج خود را دریافت کردند. در این تحقیق متغیر های؛ درد ، ناتوانی در فعالیت روزانه و درجه لوردوز کمری به ترتیب با استفاده از پرسشنامه کیوبک ، ناتوانی اسوستری و دستگاه فورمتریک اندازه گیری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونt وابسته به منظور مقایسه ی نتایج حاصل از پیش آزمون و پس آزمون در گروه تجربی و t مستقل برای مقایسه میانگین ها آزمودنی ها در دو گروه کنترل و تجربی در سطح 95% و 5% >p استفاده شده است. یافته ها نشان میدهد، میانگین شدت درد در آزمودنی ها بعد از تمرینات پیلاتس از 916/63 به 48 کاهش یافته است ، همچنین میانگین میزان ناتوانی از 5/53 به 16/40 و میانگین درجه لوروز کمری از 33/54 به 33/45 کاهش یافته است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که تمرینات پیلاتس برکمر درد افراد مورد بررسی تاثیر مثبت داشته و موجب کاهش شدت درد، بهبود ناتوانی و کاهش درجه لودروز افراد شرکت کننده شده است.

سالمندان یکی از اقشار آسیب پذیر هر جامعه ای را تشکیل می دهند. افتادن در سالمندان با کاهش توانایی در انجام فعالیت های روزانه همراه می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات فرانکل بر هماهنگی و تعادل سالمندان مرد بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود. 30 مرد سالمند (سن:05/6±03/68 سال؛ وزن:50/9±20/62 کیلو گرم، قد:93/6±77/163 متر) که در مراکز نگهداری سالمندان شهر اراک بودند، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی هماهنگی از آزمون تاندم گیت و برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های تعادلی لک لک، آزمون تعادلی برگ و آزمون برخاستن و رفتن قبل و بعد از مداخله استفاده شد.گروه تجربی به انجام یک دوره تمرین فرانکل هشت هفته ای(3 جلسه در هفته) پرداختند و گروه کنترل فعالیت روزانه خود را انجام داد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و همبسته در سطح معنی داری 05/0?p استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه تجربی و کنترل در آزمون های هماهنگی و تعادل در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود ندارد اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج t همبسته نیز اختلاف معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در آزمون های هماهنگی و تعادلی را نشان داد. درحالی که بین پیش و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرینی فرانکل بر بهبود هماهنگی و تعادل در مردان سالمند موثر است. بنابراین بنظر می رسد تمرینات فرانکل روش تمرینی سودمندی جهت بهبود هماهنگی و تعادل باشد و خطر افتادن و هزینه های درمانی وابسته به آن را کاهش دهد.

هدف: نشان داده شده است مکمل دانه کتان نقش مهمی در درمان و پیشگیری دیس لیپیدمی و التهاب دارد که ممکن است مزایای تمرین ورزشی را افزایش دهد. این مطالعه با هدف تعیین اثر تمرین هوازی به همراه مکمل دانه کتان برنیم رخ چربی خون و پروتئین واکنشگرc در زنان میانسال چاق انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و یک سویه کور، 25 خانم میانسال چاق (سن:32/6±54/43 سال و نمایه توده بدن: 98/2± 08/32کیلوگرم برمترمربع) به صورت دردسترس و به طورتصادفی در 3 گروه (تمرین هوازی+ مکمل دانه کتان 9 نفر، مکمل دانه کتان 8 نفرو کنترل 8نفر) اختصاص داده شدند. برنامه تمرین هوازی 60-50 دقیقه در روز، سه روز در هفته، با شدت 85-50? ضربان قلب بیشینه و برای 10 هفته بود. گروه تمرین هوازی+ مکمل و گروه مکمل به مدت 10 هفته پودر دانه کتان را به مقدار 9-6 گرم در روز مصرف نمودند. ترکیب بدنی و شاخص های متابولیکی قبل و بعد از دوره تمرینی ارزیابی شد. یافته ها: مکمل سازی با دانه کتان موجب بهبود معنی دار در تری گلیسیرید، hdl-کلسترول، tc/hdl، crp، وزن بدن، نمایه توده بدن، دور کمر و توده چربی شد. از طرفی مکمل سازی با دانه کتان همراه با تمرین هوازی منجر به بهبود بیشتر در شاخص های آدیپوسیتی، تری گلیسیرید، hdl- کلسترول، ldl-کلسترول، ldl/hdl، tc/hdlو crpشد (p<0/05). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند که مصرف دانه کتان برای بهبود سلامت قلبی- متابولیکی زنان میانسال یک روش ایمن و موثر است و ترکیب کردن دانه کتان با تمرین هوازی می تواند برخی اثرات مفید آن را در یک دوره 10 هفته ای افزایش دهد.

مقدمه:آرتریت روماتوئید بیماری مزمنی است که باعث درد، تورم، خشکی و محدودیت در حرکات مفاصل می شود. درد وخشکی مفاصل باعث تحرک کم و در نتیجه سبب کاهش کیفیت زندگی بیماران می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد و کیفیت زندگی مردان مبتلا به آرتریت روماتوئید می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش و پس آزمون می باشد. در این پژوهش بیماران 60-40 ساله مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به کلنیک های روماتولوژی شهر اراک بوند که هیچ گونه فعالیت ورزشی در طی شش ماه گذشته نداشته اند. 30 نفر به عنوان نمونه های تحقیق در نظر گرفته شدند که به صورت تصادفی به دو گروه شاهد(15) و آزمون(15)تقسیم شدند. گروه آزمون 8 هفته تمرین پیلاتس(3 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) انجام دادند و گروه شاهد درطی این مدت هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. از پرسشنامه sf-36 برای سنجش کیفیت زندگی و مقیاس بصری درد (vas) برای ارزیابی میزان درد استفاده شد. میزان درد و کیفیت زندگی بیماران قبل و بعد از 8 هفته تمرینات پیلاتس مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور آنالیز داده ها از spss نسخه 16 استفاده شد و سطح معنی داری نیز p<0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: بین نمرات درد و کیفیت زندگی در قبل و پس از مداخله در گروه آزمون اختلاف معنی دار قابل توجهی وجود داشت (p<0/05) ؛در صورتی که این تفاوت در گروه شاهد معنی دار نبود (p<0/05). نتیجه گیری: تمرین پیلاتس می تواند سبب کاهش درد و همچنین بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید گردد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه ی انحناهای پشتی و کمری و ناهنجاری¬های کایفوزیس و لوردوزیس در چاقی سیبی و گلابی شکل بوده و در نهایت به بررسی آن ها در ارتباط با نوع چاقی (نحوه ی توزیع چربی اضافی در بدن) می پردازد. پژوهش حاضر از نوع پس ـ رویدادی بوده و طرح آن علّی ـ مقایسه ای می باشد. جامعه ی آماری آن را کلیه ی دانش آموزان دختر پایه ی ششم ابتدایی ناحیه ی دو شهر اراک، تشکیل دادند؛ ابتدا تعداد 122 نفر چاق، به شیوه ی غیرتصادفی و هدف دار و بر اساس شاخص توده ی بدنی غربال شدند که تعداد 61 نفر در پژوهش شرکت نمودند و به عنوان نمونه ی نهایی انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها بر اساس شاخص نسبت دور کمر به دور باسن، به دو گروه چاقی سیبی و گلابی شکل تقسیم شدند. ارزیابی انحنای پشتی و کمری با استفاده از دستگاه فورمتریک انجام شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از آزمون های تی مستقل و کای ـ دو، توسط نرم افزار spss نسخه ی 16 در سطح معنی داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد، اندازه ی انحناهای پشتی و کمری و میزان بروز ناهنجاری¬های کایفوزیس و لوردوزیس در دو گروه چاقی سیبی و گلابی شکل، تفاوت معنی داری داشتند (05/0 p<). احتمال می رود، دلیل تفاوت در اندازه ی انحناهای پشتی و کمری و میزان بروز ناهنجاری¬های کایفوزیس و لوردوزیس در چاقی سیبی و گلابی شکل، نوع چاقی؛ یعنی نحوه ی توزیع چربی اضافی در بدن باشد و به نظر می رسد که نحوه ی توزیع چربی اضافی در بدن بر انحناهای پشتی و کمری تاثیر و در ایجاد ناهنجاری¬های کایفوزیس و لوردوزیس دخالت داشته باشد.

ضعف عضلات ، عدم تعادل عضلانی و تغییرات طبیعی ستون مهره ها به واسطه افزایش سن و عدم تحرک در سالمندان باعث بروز ناهنجاری های وضعیتی از قبیل کایفوز و اسکولیوز در آن ها می شود . کایفوز و اسکولیوز را می توان از عوامل اثرگذار بر ظرفیت ششی و حجم تهویه ای افراد دانست . هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی کایفوز و اسکولیوز بر اندازه های اسپیرومتری زنان سالمند بود . مواد و روش ها :40 نفر از زنان سالمند مبتلا به ناهنجاری های کایفوز و اسکولیوز که سابقه بیماری های تنفسی و مصرف دخانیات نداشتند به روش هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفره) دو گروه کنترل(10 نفره) کایفوز و اسکولیوزتقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته ، هفته ای 3 جلسه 45-30 دقیقه ای به تمرین پرداختند. اندازه زاویه کایفوز ، اسکولیوز و شاخص های اسپیرومتری قبل و بعد از مداخله به ترتیب بوسیله فورمتریک 4 بعدی و دستگاه اسپیرومتر اندازه گیری شد . داده ها به کمک آزمون t وابسته تجزیه و تحلیل شدند و حداقل سطح معناداری برای این تحقیق 05/0 تعیین شد . یافته ها : در گروه تجربی کایفوز و اسکولیوز بین میانگین زاویه کایفوز و اسکولیوز قبل و بعداز مداخله اختلاف معناداری وجود داشت(05/0>p) . هم چنین در هر دو گروه بین میانگین fvc و قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری وجود داشت (05/0>p) .این در حالی است که در هر دو گروه بین میانگین( )قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری وجود نداشت (05/0<p).

هدف: زنان سالمند دارای هایپرکیفوزیس تعادل کافی نداشته و بدنشان دارای نوسان زیادی است که سبب می¬گردد بیشتر در معرض خطر زمین خوردن باشند. از جمله علل اصلی زمین خوردن، اختلال در تعادل، تحرک و ثبات پوسچر می¬باشند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی بر تحرک، ثبات پوسچر و تعادل زنان سالمند دارای هایپرکیفوزیس بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 نفر از زنان سالمند (60-75 سال) به¬روش هدفمند انتخاب و به¬صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) در برنامه تمرینات اصلاحی شرکت¬کردند. اما گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. در پیش و پس¬آزمون جهت اندازه¬گیری تحرک ، ثبات پوسچر ، درجه کیفوز و تعادل به ترتیب از آزمون زمان برخاستن و برگشتن، چرخش 180 درجه، خط¬کش منعطف و مقیاس برگ استفاده و تعداد زمین خوردن و ترس از افتادن نیز ثبت گردید. برای تحلیل داده¬ها از آزمون¬های آماری t وابسته و زوجی در سطح معنی¬¬داری p<0/05 استفاده ¬شد. یافته¬ها: 26¬ نفر در اندازه گیری¬های پس¬آزمون شرکت کردند. در آزمون برخاستن و رفتن (p=0/000)، چرخش 180¬درجه (p=0/008)، درجه کیفوز (p=0/002) و مقیاس برگ (p= 0/000) بهبود قابل توجهی مشاهده¬گردید. ترس از افتادن نیز به طور قابل ملاحظه¬ای کاهش یافت. نتیجه¬گیری: یافته¬های تحقیق نشان دادند که تمرینات اصلاحی می¬تواند موجب بهبود درجه کیفوز، تعادل، ثبات پوسچر و تحرک در سالمندان شده و از این طریق خطر زمین خوردن را کاهش دهند.

مقدمه : فلج مغزی (cp) یکی از بیماری های خاص سیستم عصبی مرکزی است. در این میان، یکی از انواع فلج مغزی، آتاکسیک می باشد که دارای مجموعه ای از علائم است که به وسیله اختلال در مخچه و ارتباطاتی که اطلاعات را به مخچه منتقل می کند ایجاد می شود. کلمه آتاکسی به معنای فقدان یا از دست دادن هماهنگی است. افراد مبتلا به فلج مغزی آتاکسی از لحاظ حرکتی دارای مشکلات فراوانی می باشند و تعادل و راه رفتن این افراد تحت تاثیر می باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی یک دوره تمرینات کوکسی و کاوتورن بر تعادل و راه رفتن مبتلایان به آتاکسی انجام گرفت. مواد و روش ها : این مطالعه از نوع آینده نگر و نیمه تجربی بود و بر روی 29 نفر مرد مبتلا به آتاکسی (با میانگین سن : 9/5±57/28 سال، وزن 10/6±25/64 کیلوگرم، قد : 55/5±9/164 سانتی متر) که به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و در دو گروه کنترل و تجربی جای گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل از آزمون برگ (bbs) و به منظور بررسی راه رفتن از آزمون عملکردی راه رفتن (fac)، قبل و بعد از مداخله استفاده شد. گروه تجربی پروتکل تمرینی را به مدت 12 هفته و هفته ای 3 جلسه اجرا کردند و گروه کنترل فعالیت روزانه خود را انجام دادند. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و همبسته در سطح معنی داری (05/0?p) استفاده شد. یافته ها : نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن بود که پس از اتمام پروتکل تمرینی در گروه تجربی بین وضعیت تعادل و راه رفتن مبتلایان به آتاکسی قبل و بعد از اجرای تمرینات افزایش معنی داری (05/0?p) وجود داشت، در حالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری : تمرینات کوکسی و کاوتورن می تواند به عنوان یک روش درمانی غیر تهاجمی، عامل موثر در بهبود تعادل و راه رفتن مبتلایان به آتاکسی شود.

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه زمان واکنش دست برتر افراد مبتلا به اسکولیوز c شکل با افراد سالم و در نهایت بررسی تأثیر تمرینات اصلاحی بر زمان واکنش دست برتر مبتلایان به اسکولیوز c شکل بود. مواد و روش کار: بخش اول پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی و طرح آن علّی-مقایسه ای و بخش دوم (اصلی) پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه ی آماری آن را کلیه دانشجویان پسر در حال تحصیل دانشگاه اراک (93-92) تشکیل دادند؛ در مرحله اول تعداد 30 نفر از افراد مبتلا به اسکولیوز c سمت چپ و تعداد 30 نفر از افراد سالم به شیوه غیرتصادفی و هدف¬دار غربال شدند. در مرحله بعدی آزمودنی¬ها بر اساس ابتلا به اسکولیوز c شکل به دو گروه سالم و مبتلا به اسکولیوز c شکل تقسیم و پس از آن گروه مبتلا به اسکولیوز نیز به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات اصلاحی-درمانی منتخب را به مدت 8 هفته انجام دادند. ارزیابی اولیه (غربال) ناهنجاری اسکولیوز با استفاده از خط شاقولی و تست نیویورک انجام گرفت و برای ارزیابی نهایی از دستگاه فورمترک و برای ارزیابی زمان واکنش از دستگاه دوره بی پاسخی و زمان واکنش استفاده شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی وابسته (زوجی) و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 در سطح معنی داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد، زمان واکنش افراد مبتلا به اسکولیوز c شکل با افراد سالم تفاوت معنی داری دارد و همچنین اندازه زاویه اسکولیوز گروه تجربی (پیش¬آزمون با پس-آزمون) به صورت معنی داری تفاوت داشته اند (05/0?p). و زمان واکنش گروه تجربی (پیش-آزمون با پس¬آزمون) تفاوت معنی¬داری نداشته¬است (05/0 p>). نتیجه گیری: اسکولیوز c شکل ممکن است باعث افزایش زمان واکنش افراد مبتلا شود و تمرینات اصلاحی می تواند موجب بهبود اسکولیوز c شکل عملکردی شود ولی احتمالاً باعث کاهش زمان واکنش دست برتر آنها نمی گردد.

بیماری مولتیپل اسکلروزیس ناشی از تخریب میلین در سیستم عصبی مرکزی است که منجر به ضایعات کارکردی می شود. مشکلات تعادلی از اختلالات شایع و سرگیجه بـعنوان اولین تظاهر در این بیماران محسوب می شود و کیفیت زندگی این افراد را کاهش می دهد. بنابراین استفاده از روش های کم هزینه و بدون عوارض جانبی برای رفع این مشکلات بهتر به نظر می رسد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر توانبخشی وستیبولار از طریق تمرینات کوکسی و کاوتورن بر تعادل و میزان معلولیت ناشی از سرگیجه در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس طراحی گردیده است.این مطالعه از نوع نیمه تجربی می باشد. تعداد 30 نفر بیمار زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در شهر اراک (سن: 20- 45 سال و درجه پیشرفت ناتوانی 3- 6) بدون در نظر گرفتن نوع ام اس و سرگیجه، انتخاب و در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند که گروه تجربی تمرینات را به مدت 12 هفته و 3 جلسه در روز اجرا کردند. جهت ارزیابی تعادل و معلولیت ناشی از سرگیجه به ترتیب از آزمون های برگ و پرسشنامه dizziness hanicap inventory قبل و بعد از مداخله استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود تمرینات کوکسی و کاوتورن می تواند بـعنوان یک روش درمانی غیر تهاجمی، عامل موثر در بهبود تعادل و معلولیت ناشی از سرگیجه مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس شود.

مقدمه: اسکولیوز انحنای جانبی ستون فقرات است. اهمیت خاص تشخیص به موقع و درمان اسکولیوز به ویژه در دختران جوان به جهت پیشرفت بیماری در طی زمان و ایجاد ظاهر غیر قرینه ،مشکلات و محدودیت های حرکتی و اختلال در فعالیت قلب و ریه سبب شد این مطالعه با هدف تأثیر تمرینات اصلاحی بر استقامت قلبی _ تنفسی دختران مبتلا به اسکولیوز c چپ انجام گیرد. روش ها: در این مطالعه علی – مقایسه ای و نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون 30 نفر دانشجوی دختر با ستون فقرات طبیعی و 30 نفر دانشجوی دختر مبتلا به اسکولیوزc چپ به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و در این مطالعه شرکت کردند.در قسمت اول به منظور ارزیابی استقامت قلبی تنفسی آزمودنی ها از تست پله مک کویین استفاده شد و در قسمت دوم، 30 دختر دانشجوی مبتلا به اسکولیوزc چپ در دو گروه 15 نفره کنترل و تجربی جای گرفتند. گروه تجربی پروتکل تمرینات اصلاحی را به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 60-45 دقیقه اجرا کردند و گروه کنترل فعالیت روزانه خود را انجام دادند. مجدداٌ بعد از 8 هفته تست پله استفاده شد. یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد که استقامت قلبی تنفسی دختران مبتلا به اسکولیوز c چپ از دخترانی با ستون فقرات طبیعی پایین تر است(sig=0/000). علاوه بر این یافته ها نشان داد که تمرینات اصلاحی در گروه تجربی موجب بهبود معنی دار استقامت قلبی تنفسی می شود(05p ?0/)، در حالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری : با استفاده از یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد که اسکولیوز در کاهش استقامت قلبی تنفسی افراد تأثیر دارد و تمرینات اصلاحی روشی مطمئن و مفید برای بهبود استقامت قلبی تنفسی افراد مبتلا به اسکولیوز c چپ است.

حرکات اصلاحی با و بدون استفاده از توپ فیزیوبال، که در این تحقیق مد نظر قرار گرفته است بسیار کم هزینه تر از دیگر شیوه های تمرینی از قبیل آب درمانی و... می باشد و نیز در مدارس کشور به راحتی قابل اجرا می باشد و محدودیتی برای دانش آموزان ایجاد نمی کند. به علاوه، تمرینات فیزیوبال علاوه بر اینکه برای اصلاح ناهنجاری استفاده می شود، سبب بهبود تعادل در افراد می شود و نیز بازخوردی فوری برای فرد فراهم می کند. با عنایت به تحقیقات اندکی که در تاثیر تمرینات فیزیوبال بر اصلاح ناهنجاری ها در افراد صورت گرفته است، امید است که با انجام چنین تحقیقاتی تفکر و اندیشه کارشناسان امر و برنامه ریزان را چه در میادین ورزشی و چه در مدارس کشور، به اصلاح ناهنجاری ها بیش از پیش معطوف داشت. با توجه به اینکه ارائه برنامه های اصلاحی در سنین کمتر و مخصوصا در دختران که مادران آینده هستند و در آینده با بارداری دچار لوردوز بیشتری می شوند، اهمیت این موضوع را دوچندان می کند. نظر به این که تحقیقات کمی در این رابطه وجود دارد، انجام این تحقیق ضروری است.

آزمون های تعادلی شیوه ای تایید شده برای ارزیابی علائم ضربه به سر با دلایل بروز مختلف می باشد. ثبات قامت به عنوان نشانگری حساس از اختلالات حسی- حرکتی در آسیب ورزشی ضربه به سر می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی پایایی و روایی آزمون ایستادن روی یک پا به روش کلینیکی و پاسچرگرافی جهت شناسایی آسیب ورزشی ضربه به سر در ورزشکاران رزمی بود.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط ترکیب بدنی(شاخص توده بدنی) با ناهنجاری های ستون فقرات (کیفوز، لوردوز و اسکولیوز) در دختران دانشجوی دانشگاه اراک بود.جامعه پژوهش حاضر، شامل دانشجویان دختر دانشگاه اراک مقطع کارشناسی بود. تعداد 190 نفر به صورت داوطلبانه برای شرکت در این پژوهش مراجعه کردند که با توجه به ترکیب بدنی نیاز پژوهش از بین آنها 120نفر با میانگین سنی 46±21 به صورت هدفمند انتخاب شدند. این پژوهش از نوع همبستگی می باشد. نمایه توده بدن بصورت 2(متر)قد/ (کیلوگرم)وزن محاسبه شد. نمونه ها بر اساس شاخص توده بدنی به 4 گروه(کمتر از5/18 زیر وزن نرمال، 9/24-5/18 دارای وزن نرمال، 9/29-25 دارای اضافه وزن، بیشتر از 30 به عنوان افراد چاق) دسته بندی شدند. ارزیابی ستون فقرات توسط دستگاه فورمتریک دایرز انجام داده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزارspss20 و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.یافته های پژوهش حاضر نشان داد که چاقی بر ناهنجاری های کیفوز و لوردوز تأثیرگذار است.

هدف: فعالیت بدنی به همراه مکمل های گیاهی، پایه ای در درمان دیابت در نظر گرفته شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تآثیر تمرین هوازی به همراه مکمل رزوین بر سطوح سرمی پروتئین واکنشگرc و سیرتوئین 1 در زنان دیابتی نوع 2 انجام شد مواد و روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و یک سویه کور، 27 زن مبتلا به دیابت نوع دو (32/5±94/27 سال و نمایه توده بدنی: 3/5±66/28 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت در دسترس و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (18) نفر و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک در برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای به صورت سه جلسه در هفته و با شدت 75-65% حداکثر ضربان قلب شرکت داده شدند و گروه تجربی دوم علاوه بر تمرین، روزانه به مدت 60 روز از مکمل رزوین که حاوی 400 میلی گرم رزوراترول بود، دریافت کردند. در حالی که در این مدت افراد گروه کنترل زندگی معمول خود را داشتند و هیچ مداخله ای در مورد آن ها اعمال نشد. یافته ها: وزن بدن، دور کمر به باسن، سطوح قند خون ناشتا، کلسترول تام، تری گلیسیرید، ldl، نسبت کلسترول تام به hdl (tc/hdl.c) و شاخص آتروژنیک (ldl.c/hdl.c) در گروه تمرین به طور معنی داری کاهش یافت(05/0>p)، در حالی که hdl.c و سیرتوئین1 افزایش معنی-داری یافت (05/0>p). از سویی 8 هفته تمرین هوازی به همراه دریافت مکمل رزوراترول منجربه افزایش معنی دار در سیرتوئین1 و کاهش معنی دار در کلسترول-ldl و شاخص آتروژنیک شد. تغییرات در دیگر متغیرها در این گروه معنی دار نبود (05/0<p). پروتئین واکنشگرc در هردو گروه تجربی تغییر معنی داری نیافت(05/0<p). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند احتمالا مصرف مکمل رزوراترول تأثیری برhs-crp و بیان آنزیم سیرتوئین1 ندارد، ولی یک دوره تمرین هوازی هشت هفته ای باعث افزایش بیان و فعالیت این آنزیم می شود.

در این تحقیق نیمه تجربی از بین زنان مبتلا به دیابت نوع ii مراجعه کننده به کلینیک شرکت نفت اراک، تعداد 27 نفر انتخاب و در سه گروه کنترل (8 نفر)، استقامتی (10 نفر) و قدرتی (9 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرینات قدرتی و استقامتی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته و هر جلسه 50-30 دقیقه) تمرینات را اجرا نمودند. در این پژوهش از پرسشنامه های کیفیت زندگی sf-36 و سلامت روان ghq استفاده شد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss نسخه 12 با استفاده از آزمون های t همبسته و تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح اطمینان 99 درصد (p<0.01) انجام شد. نتایج پژوهش: بین میانگین داده های پیش آزمون و پس آزمون کیفیت زندگی گروه استقامتی (sig:0.001) و قدرتی(sig:0.007) و سلامت روان گروه استقامتی(sig:0.001) و قدرتی(sig:0.001) اختلاف معنی داری وجود دارد. anova نشان داد که بین میانگین داده های پیش آزمون کیفیت زندگی (sig=0.235) و سلامت روان (sig:0.277) سه گروه اختلاف معنی داری وجود ندارد ولی در پس آزمون کیفیت زندگی(sig=0.007) و سلامت روان (sig:0.001) وجود دارد. تمرینات استقامتی و قدرتی بر کیفیت زندگی و سلامت روان بیماران دیابتی تأثیر دارد ولی تأثیر تمرینات استقامتی بر کیفیت زندگی این بیماران بیشتر است.