یکی از خصیصه های بارز و قابل تأمل در شعر نوبنیاد نیما، ابهام است؛ ابهامی که به گونه های مختلف در سروده های وی خود را نشان داده و می تواند خود عاملی باشد تا مخاطب شعر به راحتی نتواند با این اشعار مأنوس شود. با توجه به این مسأله ضرورت داشت این جنبه از شعر نیما، مورد بررسی و تجزیه وتحلیل قرار گیرد. ابهام در شعر نیما را می توان در سه حوزه ی معنا، نحو و واژگان مورد توجه قرار داد. در زمینه ی معنا، ابهام، حاصل عواملی مختلفی چون: تصاویر تازه ی شعری، مسأله ی بوم واقلیم، و نگرش تازه و دیگرگون نیما به جهان است. شعر نیما در حوزه ی نحو زبان، به دلیل تلاش برای دستیابی به زبانی تازه و گریز از قواعد و هنجارهای زبان، دچار پیچیدگی و ابهام شده است. حذف، حشو، انواع جابه جایی، مشخص نبودن نقش دستوری و... از عوامل ابهام زای شعر نیماست. علاوه بر موارد فوق، شعر نیما گاه با واژگانش مبهم می شود. واژگانی که به سبب دارا بودن ویژگی های خاص خود نیازمند تأمل وتعمقند. این واژگان، به انواع واژگان بومی و محلی، واژگان و ترکیبات تازه، واژگان کهن و واژگان محاوره ای قابل تقسیم و ارزیابی اند. هریک از این موارد به میزانی، شعر نیما را مبهم و دشوار کرده است. واژگان کلیدی: ابهام، ابهام واژگانی، ابهام نحوی، ابهام معنایی

درطول تاریخ همواره سخنورانی بوده اند که با جادوی کلام خود، دلهای ادب دوستان را ربوده، مقبولیت همگانی پیدا کرده اند. صاحب نظران علوم ادبی پیوسته درپی آن بوده اند که پرده از اسرار فصاحت و بلاغت این سخنوران بردارند. به همین منظور به مطالعه وتحقیق در شاهکارهای ادبی پرداخته، به جمع آوری و تحلیل ویژگیهای خاص این سخنان مبادرت ورزیده اند. علی رغم تألیفات فراوان در زمین? علوم ادبی، رموز زیبایی این آثار هنوز به طور کا مل آشکار نشده است. پایان نامه حاضر، هم قدم با این سنت علمی - ادبی، تلاش می کند پاره ای از این ویژگی- های بلاغی را کشف و معرفی نماید. موضوعی که در این پایان نامه بدان پرداخته شده است، بررسی دیدگاههای دو تن از سخنوران و سخن سنجان ایرانی؛ یعنی سعدی شیرازی و نظامی عروضی است. این پایان نامه در چهار فصل تدوین شده است: فصل اول پس از کلیات تحقیق به ذکر مقدماتی ازجمله بیان تاریخچ? علوم بلاغی، توضیح لغوی و اصطلاحی کلمات فصاحت و بلاغت و... پرداخته شده است. در فصل دوم اصول فصاحت و بلاغت از دیدگاه نظامی عروضی ذکر گردیده است. فصل سوم را عبارات و اشارات سعدی درباب سخن، سخنور وآیین مرتبط با این مباحث تشکیل داده است ودر فصل چهارم مصادیق عملی دیدگاه های نظامی از کلیات سعدی استخراج شده است، و سرانجام در خلال نتیجه گیری پایانی، اشتراکات و افتراقات دودیدگاه نیز بیان شده است که به طور عمده در دو حوز? سخنور و مخاطب قابل بررسی است.