نام پژوهشگر: بهنام اوحدی

بررسی اثر بخشی آموزش جنسی بر افزایش خویشتنداری جنسی دانشجویان دختر دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه طباطبائی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه علامه طباطبایی 1388
  سودابه میرزایی   خدیجه آرین

پزوهش حاضر به منظور تعیین اثر بخشی آموزشجنسی بر افزای خویشتنداری جنسی دانشجویان دختر دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی انجام شد.جامعه اماری عبارت بود از کلیه دانشجویان دختر دانشکده روانشناسی علامه طباطبایی در سال 1388 گه طی فراخوانی از انها دعوت به عمل آمد، از بین کسانی که ثبت نام به عمل آورده بودند 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها آزمون خویشتنداری جنسی که به همراه آن تعدادی سوالات مربوط به اطلاعات شخصی اشخاص می شد.پایایی آزمون، از طریق همسانی درونی و با روش الفای کرونباخ برابر 93% به ذست آمده است و روایی پرسشنامه نیز با دو روش محتوایی و سزه مورد بررسی قرار گرفنه است. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری کوواریانس استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که آموزش جنسی تاثیر معناداری در افزایش خویشتنداری نمونه مورد پژوهش نداشته است. فرضیه اصلی مبنی بر تاثیر گذاری آموزش جنسی بر افزایش خویشتنداری دانشجویان دختر مقطع کارشناسی تایید نشد.

بررسی اثربخشی آموزش جنسی گروهی با رویکرد شناختی رفتاری بر رضایتمندی زناشویی و عملکرد جنسی زنان متاهل
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه الزهراء - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی 1392
  حانیه آقاجانی فشارکی   سیده منور یزدی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش جنسی گروهی با رویکرد شناختی رفتاری بر رضایتمندی زناشویی و عملکرد جنسی زنان متاهل مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره تهران بود. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی همراه با گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل، به همراه پیش آزمون، پس آزمون و مطالعه پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره تهران در طی چهار سال گذشته بود. از میان داوطلبین واجد شرایط شرکت در پژوهش، 30 نفر به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. مداخله این پژوهش شامل 10 جلسه 2 ساعته آموزش شناختی رفتاری بود، که به شکل گروهی برای گروه آزمایشی استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، نسخه فارسی شاخص سنجش رضایتمندی زناشویی (هادسن، 1992) و مقیاس سنجش عملکرد جنسی زنان (روزن، 2000) بوده است. یافته های بدست آمده با استفاده از آزمون آماری t مستقل، تحلیل کوواریانس و واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر با نرم افزار spss22 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که این مداخله موجب ارتقای رضایتمندی زناشویی و بهبود عملکرد جنسی زنان شد. همچنین یافته های بدست آمده حاکی از بهبود عملکرد در خرده مقیاسهای میل جنسی ، تهییج جنسی، رطوبت مهبلی، ارگاسم، رضایت جنسی و درد جنسی بود. همچنین تغییرات بدست آمده در پیگیری یک ماهه نیز ماندگار بود.