محدوده ی مورد مطالعه در استان آذربایجان غربی در فاصله 9 کیلومتری شمال غرب شهرستان سرو در شما ل غرب ایران در طول جغرافیایی شرقی ?36?33 ?44 و?30 ?37 ?44 و در عرض جغرافیایی شمالی ?16 ?49 ?37 و?6 ?47 ?36 قرار گرفته است. با توجه به مطالعات صحرائی انجام گرفته لیتولوژی منطقه شامل سنگ های دگرگونی (متاالترامافیک، متابازیک و مرمر)، توده های آذرین (گرانیت، گرانودیوریت و دیاباز) و سنگ های رسوبی (آهک، گل سنگ و ماسه سنگ) می باشد. بر اساس مطالعات پتروگرافی، مشاهدات بافتی و کانی شناسی سنگ های متاالترامافیک منطقه مورد مطالعه به دو دسته هارزبورگیتی و لرزولیتی تقسیم می شوند. متاپریدوتیت های منطقه بر اساس شدت سرپانتینیزه شدن از درجات کم تا زیاد در تغییر هستند. این سنگ ها دارای رگه ها و شکستگی های زیادی هستند که به احتمال زیاد محصول کشش در منطقه می باشند. متابازیت های منطقه در رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت دگرگون شده اند و سنگ های آهک دگرگون شده به طور اصلی مرمر بوده و بیش از 90% سنگ از کلسیت/دولومیت تشکیل شده است. بر اساس توالی واکنش های رخ داده و مطالعات ترموبارومتری در متاپریدوتیت ها، بالاترین دمای احتمالی برای تشکیل ترمولیت حدود c?780 است و بالاترین دما برای تشکیل سرپانتین در شرایط عدم حضور بروسیت c?580 می باشد. با استفاده از مطالعات پیکنومتری (چگالی سنجی) بر روی سنگ های سرپانتینیته منطقه و ارتباط آن با درجه سرپانتینیزاسیون سنگ به این نتیجه می رسیم که با افزایش درجه سرپانتینیزاسیون، چگالی سنگ کاهش می یابد که می تواند به عنوان دلیلی برای افزایش حجم سنگ باشد. شواهد پتروگرافی برای افزایش حجم سنگ و همچنین شاهد بافتی وجود کشش در منطقه (رگه های کششی) می تواند دلیل دیگری برای توجیه افزایش چگالی در سنگ باشد. با استفاده از شیمی کل سنگ، بر اساس نمودارهای متمایز کننده نمونه ها در محدوده کوماته ایت کوموله ای واقع شده اند. بدین ترتیب با داده های موجود شاید بتوان منشاء پوسته اقیانوسی و افیولیتی را برای پریدوتیت های مورد مطالعه بیشتر محتمل دانست.

چکیده ندارد.

منطقه ی علم کندی در غرب شهرستان ماهنشان واقع شده است. این منطقه در تقسیم بندی ساختار زمین شناسی ایران (stocklin, 1968)، در زون ایران مرکزی در نظر گرفته شده است. این منطقه ناحیه ای کوهستانی و سخت گذر بوده و دارای توپوگرافی خشن با دره های پرشیب می باشد. کمپلکس دگرگونی علم کندی، متشکل از سنگهای دگرگونی متابازیت، متاپلیت، کالک- سیلیکات، مرمر و سنگهای متااولترامافیک است. سنگهای دگرگونی آمفیبولیت، شیست سبز، گنیس، شیست های پلیتی، فیلونیت، مرمر، کالک- سیلیکات و متااولترامافیک و توده های آذرین شامل گرانیت ها و پگماتیت ها، سنگهای مورد مطالعه در این تحقیق می باشند. مطالعه ی پتروگرافی سنگهای منطقه، بیانگر دگرگونی این سنگها در حد رخساره های شیست سبز و آمفیبولیت می باشد. مطالعات شیمی کل سنگ نشاندهنده ی پروتولیت بازالتی و کمتر آندزیتی برای ارتو- آمفیبولیت ها می باشد. براساس نمودارهای تعیین سری ماگمایی، سری سنگهای منطقه ی مورد مطالعه ساب- آلکالن می باشد. به منظور تعیین محیط تکتونیکی تشکیل آمفیبولیت های منطقه از نمودارهای مختلفی استفاده شده است. براساس این نمودارها اکثر نمونه های مطالعه شده ماهیت morb داشته و می توان عمده ماگمای تشکیل دهنده ی آمفیبولیت های منطقه ی علم کندی را بازالت های پشته های میان اقیانوسی در نظر گرفت. مطالعه ی مینرال شیمی انجام گرفته بر روی کانی پلاژیوکلاز، غنی بودن عضو نهایی anرا در نمونه ی مطالعه شده نشان می دهد. همچنین این مطالعات بر روی آمفیبول های موجود در آمفیبولیت ها، بیانگر ترکیب پارگازیتی و یا آلومینو- چرماکیتی آنها می باشد. عمده جانشینی های موثری که در آمفیبول ها صورت گرفته است، جانشینی های femg-1 ، camg-1 ، -1 fe3+al، -1 nasica -1aliv، گلوکوفان و ti- چرماک می باشد. مطالعات ترموبارومتری سنگهای آمفیبولیت منطقه، نتایج متناقضی را نشان می دهند، زیرا معمولاً از آمفیبول نوع هورنبلند برای تعیین دما و فشار استفاده می شود، درحالیکه آمفیبول های مطالعه شده بیشتر ترکیب پارگازیتی و یا آلومینو- چرماکیتی دارند. براساس مطالعات صحرایی، پتروگرافی، کانی شناسی و نتایج سن سنجی ایزوتوپی u/pb در میگماتیت های مافیک منطقه ی مورد مطالعه، به نظر می رسد منطقه ی علم کندی بسیار مشابه با خرده قاره ی ایران مرکزی بوده و متعلق به پی سنگ آرکئن- پالئوپروتروزئیک پوسته ی قاره ا ی ایران می باشد. دگرگونی سنگها، شکستگی پی سنگ و نفوذ توده های گرانیتی به داخل پوسته ی قاره ای مجموعه ی علم کندی مشابه با خرده قاره ی ایران مرکزی، احتمالاً در طی فاز کوهزایی کاتانگایی در پروتروزوئیک و پرکامبرین اتفاق افتاده است. همچنین دگرگونی های پیشرونده و شرایط اوج دگرگونی در سنگهای متابازیک، کالک- سیلیکات و متااولترامافیک و نفوذ سنگهای آذرین در مجموعه ی علم کندی را می توان مشابه با خرده قاره ی ایران مرکزی، مرتبط با فرو رانش و بسته شدن نئوتتیس در نظر گرفت.