شورا از ریشه دارترین اصول عرفی و مقررات سنتی و از بارزترین شیوه های عقلایی در زندگی جمعی است؛ در عین حال یکی از ارکان اصلی دموکراسی و مشارکت تمامی افراد در کلیه امور و تصمیم گیری ها است. در پژوهش حاضر با استفاده از نظریه حکمروایی خوب و وظایفی که قانون اساسی و قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراها بر عهده شوراهای اسلامی شهر گذاشته است، به بررسی و تحلیل عملکرد شورای شهر کاشمر در سه حوزه عمرانی - کالبدی، اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی - مالی پرداخته ایم. روش تحقیق تحلیلی - توصیفی بوده و تحلیل کمی و محتوایی مصوبات شورای شهر طی سه دوره فعالیت آنها با بهره گیری از آزمون های تحلیل واریانس، t-test و آزمون x2 مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های تحقیق بیانگر آن است که اعضای شورای اسلامی شهر کاشمر نتوانسته اند اعتماد اجتماعی شهروندان را به شورا جلب نمایند؛ که نمود آن در عدم توفیق شورا در جلب مشارکت اجتماعی شهروندان در برنامه های ساختاری و اجرایی شهر کاشمر نمایان است. در عین حال نتایج تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس نشان می دهد که فعالیت شورای شهر کاشمر در سه حوزه عمرانی، فرهنگی و اقتصادی کارآمد نبوده، به طوری که عمده توجه شورا به حوزه عمرانی شهر که نمود بیشتری نزد شهروندان دارد جلب شده و به حوزه های فرهنگی و اقتصادی شهر کمتر توجه شده است. در عین حال فقدان دید راهبردی و چشم انداز مشخص برای تحولات شهری، در مصوبات شورای شهر نمایان است. در واقع پرداختن به مسائل روزمره توسط شورای شهر از مهمترین موانع اقدامات راهبردی و بلند مدت شورا بوده است. همچنین محدودیت های ساختاری و قانونی شوراهای اسلامی شهر که آنها را محدود به شورای شهرداری نموده و نه شورای شهر، یکی دیگر از زمینه های عدم موفقیت این شورا در انجام اقدامات راهبردی محسوب می شود. به نظر می رسد که با توجه به ارتباط نزدیکی که میان تمرکززدایی از حکومت مرکزی در ساختارهای سیاسی و اجتماعی، با میزان موفقیت نهادهای محلی وجود دارد؛ بازبینی در قانون شوراها و دادن اختیازات بیشتر به آنان با فراهم نمودن ساز و کار ضمانت اجرایی پیدا کردن مصوبات شوراها در شهر و نه تنها در شهرداری، می تواند در توفیق این نهاد محلی بمنظور ساماندهی کارکردهای شهری موثر واقع گردد. واژگان کلیدی: شورای اسلامی شهر، مدیریت شهری، اعتماد اجتماعی، شهر کاشمر