چکیده دراین پژوهش سعی شده است نام گذاری مساجداستان تهران راازمنظر نام شناسی که یکی ازشاخه های جامعه شناسی زبان است موردبررسی قرارداده وبراساس هریک از مقوله های مختلف که درگستره خودتقسیم بندی های مربوط به آن حوزه رادارد،تجزیه وتحلیل کرده وعوامل دخیل درنام گذاری مساجدراشناسایی نموده ،زمینه پیدایش هریک راازدیدجامعه شناسی بررسی کنیم تاازاین طریق به بخشی از تفکرات اجتماعی شهروندان شهریامحله هاازجمله گرایش های فرهنگی آنان پی ببریم.همچنین جایگاه مسجددرقرآن واسلام ودیگرکشورهای جهان ازجمله مسائل مطرح دراین پژوهش می باشدکه باتکیه برآموزه های دینی وقرآنی به آن پرداخته شده است. نوع این تحقیق کاربردی وروش آن توصیفی ازنوع تحلیل محتوا بوده است. ابزارمورد استفاده چک لیست های محقق ساخته است.به این ترتیب که ابتدا چک لیست هایی براساس چهارچوب نظری تحقیق ( فصل دوم) تهیه شد، سپس ضمن مطالعه داده ها،موارد مربوط به تفکیک نوع مقوله ها وارتباط با نظریه مطرح شده در چک لیست ها واردشد.واین کارتا آخرین مورد ادامه داشته است.در مرحله بعدی با شمارش وگزارش های آماری ،یافته های به دست آمده به تفصیل وسپس به اختصار ارائه گردیده است. جامعه آماری دراین پژوهش عبارت است از : کل مساجد استان تهران که بالغ بر3666 مسجد است،صفت مشترک واحدهای این جامعه ، مساجدی هستندکه قابل بهره برداری واستفاده هستند. ..شیوه گردآوری اطلاعات وداده هاازطریق تمام شماری مساجد دراستان تهران می باشد. دراین پژوهش از روش آماری توصیفی و استنباطی علمی جهت آزمون فرضیات استفاده شده است ودربخش توصیفی ازآماره های فراوانی، کمترین ،بیش ترین، ونمودار ستونی برای توصیف داده ها بهره گرفته شده است.دربخش استنباطی هم ازآزمون خی 2 برای آزمون فرضیه استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که درنام گذاری مساجداستان تهران نام امام زمان (عج) درصدر جدول فراوانی های جمع آوری شده قرارگرفته است ودربین مقدسین غیراز چهارده معصوم(ع) نام حضرت ابوالفضل(ع) بیش ترین فراوانی رادرنام گذاری مساجد به خوداختصاص داده است و گرایش به استفاده از نام های مذکربیش از نام های مونث است ودربین مساجدی که بانام های مونث نام گذاری شده اند؛نام والقاب حضرت زهرا(س) بیش ازدیگران به چشم می خورد.واسم «اعظم» بیش از سایراسماءالهی درنام گذاری مساجدمورداستفاده قرارگرفته است. وازبین مقوله های مورداستفاده درنام گذاری مساجدازمقوله انسان مداربیش از سایرین بهره گرفته شده است.وهمچنین درنام گذاری مساجد ازنام مشاهیرتاریخی بیش ازمشاهیرمعاصراستفاده شده است. کلیدواژه هادراین تحقیق عبارتند از : « زبان شناسی ، نام شناسی، نام گذاری،نام خاص، مسجد، استان تهران»

اخلاص پاکی و زدودن هر گونه آلودگی و آمیختگی است و اخلاص برای خدا همان تصفیه اندیشه و وارستگی ذهن از غیر خداست که باعث تقرب به سوی معبود است. از آنجا که نیت روح و حقیقت اعمال است و پاداش و جزا به آن تعلق می گیرد چنانچه برای خدا خالص باشد ستودنی و اگر با اغراض دنیوی آمیخته باشد نکوهیده است. منظور از بی غرضی، بی هدفی در اعمال اخلاقی نیست بلکه افعال اخلاقی نباید با اهداف پست و زبون آلوده شوند و انگیزه فقط خدا باشد و نیت با غیر خدا مشترک نگردد. باید دانست که نیت خالص شرط قبولی افعال اخلاقی است که برکات و نتایج فراوانی به همراه دارد از جمله تأمین سعادت دنیا و آخرت انسان، ترفیع مقام انسان، تثبیت نفس، چشم پوشی از مشتهیات نفسانی، هدایت در مسیر مستقیم و کسب توفیقات ویژه الهی. اما کمال اخلاص برای خدا از منظر امام علی (علیه السلام) در نهج البلاغه نفی صفات از اوست. زیرا توصیف خدا نشانه جهل به اوست و ذات خدا مقرون به چیزی دانسته شده پس در مفهوم خدا دو امر گنجانیده شد، یکی ذات و دیگری صفات که موجب کثرت و دوگانگی در توصیف خدا خواهد شد. ملاک حسن و قبح افعال اخلاقی نبی یا ولی است که متصل به عقل کل می باشد، فعل حسن یا قبیح در فاعل خود اثر مثبت یا منفی دارد و در صورت تکرار ملکه نفسانی می گردد و چون ایمان ریشه عمل صالح است پس عمل بدون ایمان به مقصد نمی رسد و مطابق قرآن کریم ایمان و عمل صالح لازم و ملزومند و معرفت واقعی آن است که آدمی را به انجام تکالیف وادار کند. واژگان کلیدی: اخلاص، قرآن، نهج البلاغه، نیت، افعال اخلاقی، انسان، سعادت

قرآن کریم به عنوان یگانه اثر جاودان، در زمانی نازل گشت که جهان بر لبه پرتگاه سقوط و مردم در آتش جهل و خرافات می سوختند. شرک و بت پرستی، انحطاط اخلاقی، بی عدالتی و نابرابری، سایه شوم خود را بر سر گیتی افکنده بود و در جزیره العرب کانون فساد و ظلم و ستم، شرک و خرافات، بیداد می کرد، آتش جنگهای قبیله ای، رشته های امور را از هم گسیخته، نشاط و شادابی در آن محیط تفتیده از روان مردم رخت بر بسته و دلها پر از ترس و روانها پریشان و در انتظار روزنه نجاتی بسر می بردند. ظهور اسلام یکی از گسترده ترین تحولات فرهنگی را در جامعه عصر جاهلی پدید آورد، که تمام حوزه های اندیشه بشری را فرا می گیرد و در قلمرو وسیعی شامل زمینه های اعتقادی، علمی، ادبی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، و اقتصادی می شود. قرآن کریم برای آفریدن فرهنگی نوین در هر یک از قلمروهای فوق، طرحی نو در افکند و با استفاده از روش های متنوع، مخاطبان؛ حتی با عقائد و افکار مختلف را نیز جذب نمود. هدف این رساله، ترسیم فرهنگ جاهلی و تبیین ویژگی های فرهنگی عصر نزول و اثبات نقش اثرگذار قرآن کریم در تحول فرهنگی عصر نزول قرآن کریم و بیان شیوه های تحول آفرینی قرآن کریم است. فن تحقیق در این پژوهش کتابخانه ای، با روش بررسی متون درون دینی و برون دینی است. ماحصل پژوهش حاضر این است که ظهور اسلام، یکی از عمیقترین تحولات فرهنگی و اجتماعی را در جامعه جزیره العرب پدید آورد، که مخاطب محوری و تکریم شخصیت انسان، تعهد به اخلاق و ارزش های اسلامی، توجه به حکمت و واقع نمایی، همه جانبه نگری و سنجش همه جوانب، آسان گیری و مهمتر از همه، مبتنی بودن تمام این شیوه ها بر فطرت انسانی، از جمله اصولی است که در شیوه تحول آفرینی قرآن کریم دخیل بوده اند.

چکیده ندارد.