تحلیل متون ادبی گذشته ی ادب فارسی از دیدگاه های جدید می تواند موجب زایش وکشف معانی جدید در این آثار گردد . شاهنامه ی فردوسی از آثار ارزنده ای است که می تواند از دیدگاه های مختلف از جمله روانکاوی بررسی شود و نتایج مفیدی به دست دهد . از میان روانکاوان و روانشناسان که آراء و نظریاتش با آثار حماسی ، عرفانی ، داستان ها و اشعار معاصران و اسطوره ها سازگار و قابل تحلیل است ، کارل گوستاو یونگ بنیانگذار نظریه ی تحلیل شخصیت و واضع کهن الگوها است . یونگ به رویا اهمیت زیادی می دهد و منشأ آن را ناخودآگاه روانی انسان می داند . او معتقد است گاهی محتوای ناخودآگاه به شکل نمادین دررویا ظاهر می شود . پژوهش حاضر به منظور تحلیل رویاهای شاهنامه ی فردوسی از دیدگاه یونگ نوشته شده است . بر اساس بررسی انجام شده ، در شاهنامه مجموعاً 33 رویا مطرح ، بیان و تعبیر شده است ؛ رویا هایی که قابل تحلیل و روانکاوی بوده مدّ نظر است . واژگان کلیدی: شاهنامه فردوسی ، رویا ، کهن الگو ، نماد ، یونگ