به درستی که شعر از هنرهای کلام عرب است،همانطور که در سایر زبان های زنده ی دنیا وجود دارد.شعر زبان روح است،زیرا بیانگر آنچه در وجود شاعر و ذهن اوست می _ باشد،و آن را با الفاظ و معانی ترکیب می کند،شعر از دیرباز وسیله ای برای رسیدن به اهداف شاعر و بیان مقصودش بود و این امر شاعر را بر آن داشت که در اغراض مختلف شعر بسراید،از جمله:وصف، فخر،حماسه و رثاء... . کعب بن زهیر یکی از شاعران مخضرم است که در شعر پیرو پدرش زهیر است،زمانی که اسلام ظهور یافت پیامبر (ص) را هجو نمود،به همین علت ریختن خونش حلال شد.برادرش بجیر برایش فرستاد که جهت غذرخواهی نزد پیامبر (ص) بیاید.کعب نزد پیامبر (ص) آمد و قصیده مشهورش را سرود،و بوسیله قصیده از پیامبر عذرخواهی نمود. این قصیده جایگاه رفیعی در میراث عربی دارد. بدین وسیله به عفو پیامبر (ص) نائل شد،این قصیده را برده نامیدند زیرا رسول خدا (ص) بعد از سرودن قصیده برده خود را روی کعب قرار دادند،و این اولین برده ای است که در مدح نبی (ص) سروده شده است، قصیده بارها مورد شرح قرار گرفت،مهمترین آنها شرح ابن هشام و زمخشری است. در این رساله به تحقیق شرح ابن هشام می پردازیم،رساله به ترجمه و اعراب ابیات قصیده می پردازد،و شامل استخراج آیات و احادیث است.و همچنین با استفاده از کتاب های ابن هشام و سایر نحویون به تبیین شواهد شعری و مسائل نحوی مبهم می پردازد.

این کتاب، پژوهش نقدی مهم و دقیقی از شیوه داستان نویسی و ساختار هنری داستان های کوتاه و شاهکارهای ادبی یوسف ادریس است. و نیز پژوهشی است که اساس کار آن بررسی و پردازش آثار یوسف ادریس و بیان دلایل نبوغ یوسف ادریس در داستان پردازی در داستان های کوتاه می باشد. کتاب «یوسف ادریس بین القصه القصیره و الابداع الادبی» مجموعه بررسی و پژوهش نویسند? مشهور مصر، دکتر فاروق عبد المعطی است. وی در این کتاب برخی داستان های یوسف ادریس را گزینش و به پژوهش و بررسی آنها پرداخته است و نهایتاً به این نتیجه دست یافته است که یوسف ادریس به عنوان نویسنده ای دارای فرهنگ غنی و شناختی عمیق و گسترده، از ادبیات جهان به ویژه ادبیات مصری آشنایی کاملی داشته و شاید حرفه وی در شغل طبابت از او انسانی با حساسیتهای شدید و مردم دوست و توانا ساخته است، که به بهترین وجه احساسات خود را نسبت به مردم بیان می دارد تا جایی که می توان اظهار داشت، که یوسف ادریس داستانهای خود را از درون و باطن مردم، نه از درون احساس خویش، الهام گرفته و به کتابت و رشته تحریر در می آورد.