آرمان شهر زمینی که در آن از دغدغه های زندگی طبیعی اثری نباشد، آرزوی دیرین بشر است که اندیشه بزرگترین فلاسفه دنیا را به خود مشغول ساخته است. بزرگانی چون سقراط و افلاطون به این بحث پرداخته و ارسطو به این تفکرات نظم منطقی داده است. در اسلام نیز اندیشه مندان بزرگی چون "فارابی" و "ملاصدرا" در صدد تبیین آن برآمده اند. این مجال از میان تمامی آرمان شهرها در پی تحلیل و بررسی "آرمان شهر حکیم ابونصر فارابی" جهت تصویر، ترسیم و تحقق آن در قالب یک طرح معماری است. در این بین گذری نیز به آرمان شهر اسلامی زده شده است تا در مقام مقایسه و شناسایی و تبیین هرچه بهتر آرمان شهر فارابی نائل آییم. با عنایت به مطالب فوق، پژوهش حاضر حاصل مطالعه ای توصیفی ـ تحلیلی است که با هدف طراحی خانه ای، به عنوان یک آرمان شهر با استناد بر چارچوب نظری فلاسفه نام برده صورت پذیرفته است و از پدیدارشناسی به عنوان یک راهکار توصیفی ـ تحلیلی متناسب برای نیل به این آرمان بهره گرفته شده است. در این نوشتار تلاش شده است با بهره گیری از این روش به بررسی هرچه بهتر مفهوم، ماهیت، شکل، دامنه و عملکرد این آرمانشهر در پیدایش معمارانه آن پرداخته شود.