سیاست توسعه پایدار توریسم، امروزه یک رویکرد عمومی است که از طریق دولت ها مورد توجه قرار گرفته است تا توریسم از لحاظ بوم شناسی در طولانی مدت قابل قبول واز لحاظ مالی خود کفاء و از نظر دیدگا ه های اجتماعی برای جوامع محلی مفید باشد. در این پژوهش سعی براین است وضعیت توسعه توریسم را در شهرستان دورود برسی شود. همچنین راه کارهای برای توسعه پایدار توریسم در این شهرستان ارائه شود تا ضمن افزایش منفعت وسود اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی توسعه توریسم، بتوان تاثیرات منفی حاصل از آن را به حداقل کاهش داد. هدف کلی این پژوهش شناخت وضعیت وبرنامه ریزی توسعه پایدار توریسم در شهرستان دورود است. این پژوهش با توجه به نوع هدف، کاربردی واز نظر ماهیت وروش آن، از نوع تحقیقات توصیفی _ تحلیلی_ میدانی وهمیستگی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل گردشگران وارده به شهرستان دورود در تابستان 1388 است.

استفاده از کشاورزی سنتی سبب کم شدن حجم تولید و کارایی ممنابع می گرد به همین دلیل لازم است که از کشاورزی پایدار استفاده کرد زیرا کشاورزی پایدار به محیط هیچ آسیبی نمی رساندد و علاوه بر آن شاهد افزایش راندمان آبیاری و تولید نیز باشیم.

چکیده نظام های زیستی در جهت حمایت از حیات کره ی زمین در تمامی سلسله مراتب حیاتی، نقش دارند و کشاورزی به عنوان یکی از محورهای اساسی رشد و توسعه، نقش مهمی در توسعه ی اقتصادی کشورها دارد. از سویی، یک نظام اقتصادی سالم تنها در صورت همزیستی و همگامی با یک نظام بوم شناختی سالم می تواند در دراز مدت پایدار بماند و شرط اساسی استفاده ی پایدار از طبیعت، رعایت ظرفیت منابع محیطی است. منابع محیطی مولد بخش اعظم کالاها و خدمات واقعی نظام های اکولوژیک می باشند. در این میان، آب و خاک از مهم ترین نهاده ها در فرآیند تولید محصولات کشاورزی هستند که کیفیت و کمیت آن ها نقش مهمی در میزان عملکرد محصول و رسیدن به امنیت غذایی و توسعه ی پایدار دارند. هدف از انجام این تحقیق، سنجش و ارزیابی پایداری کشاورزی، منابع آب و منابع خاک در شهرستان رضوانشهر از توابع استان گیلان می باشد. جامعه ی آماری در این تحقیق را، کشاورزان شالیکار شهرستان (10947 n=) تشکیل می دهند. برای انجام این تحقیق از داده های دسته اول و دسته دوم بهره گرفته شده است. داده های دسته اول شامل پرسشنامه ی فرد کشاورز (217 نفر به صورت تصادفی طبقه ای) و پرسشنامه ی آبادی (21 نفر از دهیاران روستاهای مورد مطالعه). برای پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شد و ضریب آن بیش از 7/0 بدست آمد. روایی پرسشنامه ها نیز از نظر اساتید و مطالعه ی پرسشنامه ها و کتب سنجیده شد. داده های دسته دوم نیز شامل آمارها و اطلاعاتی است که از جهاد کشاورزی شهرستان و سازمان آب منطقه ای استان گیلان گرفته شده است. این آمارها و اطلاعات مربوط به ویژگی های آب و خاک منطقه ی مورد مطالعه می باشد که با اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه ی فرد کشاورز تلفیق شده و شاخص های ترکیبی مورد نیاز برای انجام این پژوهش را بدست داده-اند. بدین ترتیب، تعداد 13 شاخص اولیه از روی 23 شاخص ثانویه در 3 حوزه ی کلی پایداری منابع آب، پایداری منابع خاک و پایداری کشاورزی بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش، دارای 3 بخش تحلیل توصیفی، تحلیل استنباطی (t تک-نمونه ای و تحلیل واریانس یک طرفه) و تحلیل های چند متغیره (روش وزن دهی آنتروپی شانون و topsis) می باشد. نتایج حاصل از t تک-نمونه ای نشان می دهد که در کل منطقه، شاخص "پایداری آب" (110/5- =t) و "پایداری کشاورزی" (074/4- =t) در شرایط پایین-تر از حد متوسط و شاخص "پایداری خاک" (885/0 =t) در شرایط حد متوسطی قرار گرفته اند. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان می دهد که بین پایداری منابع آب، پایداری منابع خاک و پایداری کشاورزی تفاوت معناداری مشاهده نمی شود. در نهایت دهستان های مورد مطالعه با استفاده از آنتروپی وزن دهی و با روش topsis سطح بندی شدند و مشخص گردید به لحاظ کشاورزی دهستان گیلدولاب (506/0 =ci) در شرایط پایدار، دهستان خوشابر (468/0 =ci در شرایط نیمه پایدار و دهستان دیناچال (418/0 =ci) در شرایط ناپایدار قرار دارند.

چکیده طی نیم قرن اخیر تبدیل روستاهای بزرگ به شهرهای کوچک سبب رشد فزاینده تعداد شهرها شده است. در کشور ما نیز افزایش تعداد شهرها از طریق اجرای سیاست ارتقای روستاهای بزرگ به شهر بعنوان یک اقدام مهم انجام گردیده است و موضوع مهم قابل بررسی در این فرایند نیز آثار و پیامدهای تبدیل روستاها به شهر می باشد. در این راستا تحقیق حاضر با هدف شناخت دقیق تحولات و جابه جاییهای جمعیت روستایی در دهه های اخیر و شناخت و ارزیابی پیامدهای اصلی تبدیل روستا به شهر به بررسی این موضوع در شهرستانهای جنوبی استان اصفهان(شهرضا، دهاقان و مبارکه) پرداخته است.این پژوهش با توجه به نوع هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد. روش نمونه گیری به روشی ساده و تصادفی است که برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه استفاده شده است. در تحلیل یافته ها نرم افزارهای spss, excelو arc gis به کار برده شده است. یافته های پژوهش، تحولات وجابه جاییهای جمعیت روستایی را بویژه در قالب تبدیل روستا به شهر در شهرستانهای مورد مطالعه طی دوره 1390- 1365 نشان می دهد. بطور کلی در 3 شهرستان مورد مطالعه 28 روستا با 37756 نفر جمعیت تبدیل به شهر شده اند که از این تعداد روستای تبدیل به شهر شده، 16 مورد در شهرستان مبارکه، 9 مورد در شهرستان شهرضا و 3 مورد در شهرستان دهاقان می باشد.لازم به ذکر است که در شهرستانهای مورد مطالعه، فرایند تبدیل روستا به شهر به دو صورت ادغام روستا در شهر یا تبدیل روستاها به شهر صورت گرفته است، همچنین علاوه بر فرایند تبدیل روستا به شهر، 27 روستای کم جمعیت این 3 شهرستان نیز طی این دوره خالی از سکنه شده اند. نتیجه دیگر حاصل از این پژوهش این است که فرایند تبدیل روستا به شهر در مناطق مورد مطالعه دارای پیامدهایی بوده است که از جمله پیامدهای مثبت این فرایند عبارت اند از: رضایتمندی از تبدیل روستا به شهر، ایجاد فرصت های شغلی جدید و بعضی از پیامدهای منفی این فرایند نیز، کاهش انسجام اجتماعی مردم، تغییر کاربری اراضی و تخریب اراضی می باشد. واژگان کلیدی: تبدیل روستا به شهر،روستاشهر، روستا، شهر، شهرستان های جنوبی استان اصفهان.