مقدمه :هدف از این پژوهش بررسی اثر ویبریشن کل بدن بر شاخص های اینتر لوکین شش ،کورتیزول و کراتین کیناز بازیکنان مرد نخبه ی فوتبال بود. مواد و روش ها:10 بازیکن مرد فوتبال با میانگین سنی 83/2 ± 22 سال ،قد71/4 ± 7/177 سانتی متر ،توده ی بدن73/5 ± 5/73 ودرصد چربی 43/1 ± 68/11 به صورت داوطلبانه انتخاب شدند..در روزآزمون ابتدا ،نمونه های خونی اول جمع آوری شد.سپس از آزمودنی ها خواسته شد که 10 دقیقه به گرم کردن شامل حرکات کششی و رکاب زدن بپردازند.پس از گرم کردن آزمودنی ها روی دستگاه ویبریشن به صورت نیمه اسکات قرار گرفتند و تمرین ویبریشن به صورت 10 نوبت یک دقیقه ای که بین هر نوبت یک دقیقه استراحت بود انجام شد.همچنین بین تمرین پنجم و ششم ،6 دقیقه استراحت در نظر گرفته شد .بلافاصله پس از تمرین نمونه های خونی دوم و پس از 2 ساعت استراحت غیر فعال نمونه های خونی سوم نیز گرفته شد.یافته ها: کاهش معنا دار اینتر لوکین شش و کورتیزول سرم را پس از تمرین ویبریشن و عدم افزایش معنادار کراتین کیناز مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش را می توان به ماهیت تمرین ویبریشن، شدت ،مدت یا دامنه ی اعمال ویبریشن نسبت داد. به نظر می رسد تغییر در هر کدام از این موارد می تواند تاثیر متفاوتی بر غلظت il-6 سرم به عنوان شاخصی از دستگاه ایمنی،کورتیزول و کراتین کیناز سرم به عنوان شاخص عملی آسیب عضلانی داشته باشد.

با توجه به داده های بدست آمده، به نظر می رسد سطوح بالای تستوسترون و il-6در تمرین بدون محدودیت جریان بالاتر است. از آنجا که جایگاه تولید هورمون ها عضله اسکلتی نمی باشد، افزایش کمتر دو هورمون کورتیزول و تستوسترون در آزمایش محدودیت جریان خون پذیرفتنی می باشد و به نظر می رسد محدود کردن جریان خون بیشترین تاثیر را بر سلول های عضلانی و مسیرهای سیگنالینگ درون عضلانی برای هایپرتروفی دارد.