چکیده: (حداکثر ده سطر تایپی):هدف از این رساله بررسی مسئله واقعیت است که عنصر مهمی در حیطه ادبیات به شمار می رود و در طول تاریخ بارها و بارها دستخوش تغییر و تحول قرار گرفته و در هر عصر ودوره ای تعریف متفاوتی از آن ارائه شده است. عنصر واقعیت در دو اتوبیوگرافی، کودکی اثر ناتالی ساروت و خاطره های پراکنده اثر گلی ترقی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، همچنین عوامل موثر بر واقعیت ، از خلال این دو اثر بررسی و سپس مقایسه شده اند...

این تحقیق برآنست تا رمان ترویسم یکی از مهمترین اثار ماری داریوسک، نویسنده بزرگ دهه نود را معرفی می نماید. هدف از این کار بررسی قهرمان داستان از لحاظ جسمانی و روحی می باشد. این زن نسبتا مدرن در دل جامه ای تحت نفوذ مردان مجبور است تا نگاههای مادی گرای اطرافیان خویش را تحمل کند. او تدریجا دچار دگرگونی هایی گشته و زیر نگاههای سود جو اطرافیان تبدیل به خوک می گردد. بدین ترتیب بررسی علائم دگرگونی نزد قهرمان داستان و همچنین سایر شخصیتهای ثانوی بسیار مهم خواهد بود. در انتهای تحقیق نیز به بررسی ساختار رمان خواهیم پرداخت.

نگارنده در این نوشتار به مطالعه ی داستان یوسف در قرآن و کتاب مقدس از منظر نشانه- معنا شناسی می پردازد. موضوع نشانه- معناشناسی مطالعه معناست. لازم به ذکر است که این روش تحلیل ادبی، تنها به بررسی چگونگی آشکار شدن معنا محدود شده و هرگونه رجوع به معنای ثانوی، خلاف اصول بنیادین این شاخه علمی تلقی می گردد. در این نوشتار، داستان یوسف با دو رویکرد "معنا شناسی روایت" و " گفته پردازی" بررسی خواهد شد. در هر دو بخش ابتدا به معرفی نظری دو رویکرد پرداخته و سپس آنها را بر داستان پیاده می کنیم. در مورد بخش اول لازم به ذکر است که معنا شناسی با مبنا قرار دادن برنامه روایی به عنوان جزء ابتدایی و پایه تحلیل، ابتدا به تجزیه داستان به برنامه های روایی سازنده داستان پرداخته و سپس به بررسی روابط حاکم بر این برنامه های می پردازد، مطالعه ی سه کنشگر کلیدی داستان، کنشگر فاعل، کنشگر القا گر- که البته نقش قضاوت پایانی را هم بر عهده دارد- و شئ ارزشی در وهله ی بعدی این بررسی قرار دارد. در پایان، روابط حاکم بر برنامه های روایی و همچنین کنشگران داستان با یکدیگر مقایسه خواهند شد. در بعد " گفته پردازی" شیوه های متنوع پردازش داستان توسط گفته پرداز قرآنی وهمچنین گفته پرداز کتاب مقدس جدا گانه مورد بررسی قرار گرفته و در پایان با یکدیگر مقایسه خواهند شد.

موضوع این بایان نامه بررسی و مقایسه اثر عاشق نوشته مارگریت دوراس نویسنده قرن بیست و فیلم ساخته شده و برگرفته شده از این اثر است که شامل سه بخش روایت، شخصیت داستان و فضای فیلم میشود. در این تخقیق داستان و فیلم از سه جنبه مختلف فضای فیلمی ، شخصیت های داستانی از جنبه فیزیکی وروانی و همچنین روایت داستان و نقش راوی مورد بررسی و قیاس قرار گرفته اندو به بررسی میزان وفا داری فیلم به متن اصلی برداخته شده است. به روایتی دیگر نگاهی ست به نقش کارگردان و تاثیر افکت های سینمایی در یک فیلم بر گرفته شده از یک اثر ادبی مهم قرن بیست. کتاب عاشق اثر دوراس.

به باور منتقدین، فرانسویان اولین خوانندگان آثار تولستوی، نویسنده ی روس بوده اند و از میان رولان شیفته ی تفکر و آثار تولستوی شد.رولان در کتاب سفر درونی خود اظهار کرده است تاثیر تولستوی بر وی چشمگیر بوده است. مطالعه ی حاشر بر آن است تا تاثیر تولستوی بر رولان در نگارش رمان ژان کریستف را در سه زمینه ی زیبایی شناسی، اخلاق و سبک شناسی بررسی نماید. در رمان ژان کریستف، تاثیر زیبایی شناسی تولستوی در دو زمینه ی واقعگرایی و شکل رمان، نمایان است.در فصل نخست برآنیم تا این تاثیر را بررسی نماییم. همچنین در فصل دوم این پژوهش عقاید اخلاقی تولستوی در رمان ژان کریستف در سه رویکرد عشق و ایمان، بشردوستی و جاودانگی مورد مطالعه قرار می گیرد. به علاوه در سبک تولستوی و رولان تشابهاتی از قبیل نقل قول غیر مستقیم آزاد، آهنگین بودن کلام و ندای درونی وجود دارد کا تاثیر سبک شناسی تولستوی بر رولان در آنها نمایان است. در فصل سوم این پژوهش به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

l’objet de notre mémoire consiste à étudier l’idéologie totalisante et la rhinocérite chez ionesco et camus. au départ, nous allons éclaircir quelques notions et pratiques concernant l’idéologie car celle-ci est considérée comme l’essence de la rhinocérite et celle des régimes totalitaires, ensuite, nous allons nous intéresser à l’étude de la rhinocérite. la définition donnée pour la notion de l’idéologie dont la connotation péjorative nous intéresse dans le cadre de ce mémoire, est : « analyses, développements, discussions portant sur des idées creuses, sur des abstractions, sans aucun rapport avec les faits et la réalité positive, philosophie vague et nébuleuse, souvent inspirée d’un idéalisme naïf. » au cours de l’histoire de l’humanité, l’idéologie a apparu à chaque fois comme un ensemble de vérités absolues et incontestables et a toujours amené un système d’interprétation du monde. les interprétations sont toujours basées sur des idées vagues et vides à l’intérieur. elles font également une large place à l’idéalisme. celui-ci exige un changement en mieux de ce qui est. il suggère un avenir vague et chimérique à atteindre. quant aux vérités absolues et indéniables de l’idéologie, il faut dire qu’elles impliquent un ordre de valeurs correspondant aux vérités prétendues. et comme les vérités sont absolues et incontestables, les valeurs sont aussi indéniables. celles-ci sont donc imposées à tous et toute transgression est intolérable. ce qui favorise la massification des hommes et qui donne aux hommes une mission unique, des vertus singulières, des devoirs communs et un avenir que les hommes massifiés doivent atteindre. depuis que l’idéologie et ses conceptions se sont introduites dans les doctrines politiques, nous avons constamment constaté l’apparition du fanatisme, de l’intolérance, de la démesure, des spéculations sans fin dans la vie politique.

این پژوهش تلاشی است در جهت بررسی نظام تنشی گفتمان در رمان مردی که خواب است اثر ژرژ پرک. هدف ما بر این است تا با در نظرگرفتن بعد تنشی معنای پنهان، به تبیین شرایط تولید و دریافت آن درمتن بپردازیم. جملات مبهم، توالی توهمات و ریتم شاعرانه ی رمان موجب شد تا به دنبال متدی باشیم که قادر به پاسخگویی همه ی نیازمندی های فهم متن باشد. بررسی های ما نشان می دهد که درنشانه-معنا شناسی مبتنی بر دیدگاه پدیدارشناختی،جریان معناسازی تابع فرآیند تنشی است. از طریق همین فرآیند تنشی است که ارزش های مطلق تنهایی، بی تحرکی و بی تفاوتی پدید می آید. ضمن معرفی نشانه-معناشناسی در فصل نخست، مبانی نظریه های نشانه-معناشناسی عاطفی و حسی-ادراکی را در فصل دوم تبیین می نماییم. سپس در فصل سوم به بررسی فرآیند جریان سازی ارزش های مطلق و جهانشمول در گفتمانه و ابعاد گوناگون گفته پردازی: حضور، فرم زندگی، افعال تاثیر گذار و بیانگرهای تنشی می پردازیم

ce memoire presente une etude du theme de la solitude de lhomme dans trois oeuvres noires de jean anouilh: antigone, la sauvage, le voyageur sans bagage. lobjectif est dexpliquer les approches de jean anouilh sur les conditions sociales de lhomme daujourdhui qui se revelent par le theme de la solitude. cette etude comprend cinq chapitres: le premier explique la solitude volontaire et egalement linadaptation de lhomme avec les conditions sociales. le deuxieme chapitre affirme lefficacite du temps qui produit la solitude. le sujet du troisieme chapitre presente la solitude individualiste et la difference qui existe entre cette sorte de solitude et legoisme. lespace social et familial et son effet composent le contenu du quatrieme chapitre; et ce qui esten rapport avec le cinquieme chapitre consiste a expliquer la solitude existentialiste de lhomme qui doit choisir son chemin solitairement.

ادبیات آینه ی جامعه است. در اجتماع انسانها در بستر مکانها با یکدیگر ملاقات می کنند. مکان ملاقات به عنوان مکانی اجتماعی انسانها را تحت تاثیر قرار داده و اعمال و احساسات آنها را کنترل می کند. این مکان که حضور قابل توجهی در دنیای ادبیات دارد، رفتار خاصی را بر می انگیزد که در همه ی آثار ادبی یکسان است. این ویژگی وجود ساختاری جهانی و اسطوره ای را برای این مکان نشان می دهد. این پژوهش بر آن است تا با بررسی مکان ملاقات در سه اثر در یاچه ی لامارتین، شازده کوچولو ی سنت اگزوپری و دلباخته ی دوراس، ساختار اسطوره ای این مکان را ثابت کند. در ابتدا، نظریه ی « مکان اجتماعی » دی مئو و بولئون ، امکان بررسی نحوه ی تاثیر گذاری مکان ملاقات را برافعال روایت ها فراهم می کند. سپس برای اثبات ساختار اسطوره ای مکان ملاقات از نقد اسطوره ای بهره می جوییم.

در داستان های مارگریت دوراس نویسنده قرن بیستم فرانسه، ما با سه رویکرد در شخصیت پردازی رمان روبرو هستیم: رویکرد سنتی، رویکرد رمان نو و پس از جنبش رمان نو که شخصیت ها بصورت تلفیقی از سبک کلاسیک و نو به نمایش درمی‏آیند. دوراس در طول دوران نویسندگی اش توانسته مرز بین انواع ادبی را از میان بردارد و تحول و تولدی دوباره به شخصیت های داستانی اش بدهد. این رساله بر آن است تا به بررسی تحول شخصیت در سه اثر مارگریت دوراس بپردازد که هر یک معرفی کننده یکی از این رویکردها می باشد : سدی بر اقیانوس آرام (un barrage contre le pacifique)، مدراتو کانتبیله (moderato cantabile) و عاشق (l’amant). بدین ترتیب با نگرشی تحلیلی به عنصر شخصیت و شخصیت پردازی در این آثار برآنیم تا تحول شخصیت پردازی در آثار وی را به تصویر آوریم.

مسأله ای که دنیای ادبیات معاصر فرانسه در حوزه ی اتوفیکسیون با آن مواجه است، ریشه در دو مورد دارد: از سویی منتقدان در ارائه ی تعریف واحدی از این مفهوم به نقطه ی اشتراک نمی رسند و از دیگر سو در آثار نویسندگان فعال در این زمینه هم مشابهت و یکسانی به چشم نمی خورد. به عنوان مثال، در حالی که سرژ دوبروسکی (serge doubrovsky) بر لزوم پرداختن به واقعیت در اثر تأکید می کند، نویسندگان دیگری همچون ونسان کولونا (vincent colonna) و ژرار ژنت gérard genette))، وجود عنصر تخیل )فیکسیون( را در اتوفیکسیون ضروری می دانند. بنابراین، مشکل به جایگاه تخیل در اتوفیکسیون برمی گردد. در پژوهش حاضر برآنیم تا به بررسی نقش تخیل در آثار دوبروسکی بپردازیم و تلاش خواهیم کرد پاسخی برای این پرسش بیابیم که آیا تخیل، نویسنده را از مفهوم حقیقت دور می سازد یا بر عکس به تحکیم جایگاه این مفهوم در اثر کمک می کند.

آثار ژید همواره بیان کننده ی نوعی مباحثه اخلاقی می باشد.او در طول حیات خود اخلاقیات سنتی و خواندن سنتی اناجیل را کاری عبث می داند. مقوله اخلاق، یکی از دل مشغولی های او می باشد. ژید همانند فردی انقلابگر، به دفاع از آزادی فردی در مقابل اخلاقیات سنتی می پردازد.در این اثر به بررسی اخلاقیات از منظر ژید می پردازیم. " ضد اخلاق" و "در تنگ" دو جنبه مختلف از ژید را به تصویر می کشند.این رساله به مطالعه ی ایثارافراط گرایانه ی "درتنگ" ، که نوعی اخلاق منفی و شوم محسوب می گردد، در تقابل با اخلاق سنتی در" ضد اخلاق"، که گاهی آسیب پذیر و بی ثمر بوده، می پردازد.

میشل تورنیه، نویسنده کتاب روزنوشت های غیر شخصی ، همواره بر این نکته تاکید دارد که مناسب ترین شیوه خودشناسی و یادآوری خاطرات روزانه ، بر خلاف آنچه که تا کنون تصور می شده،نگارش و ثبت و یادآوری خاطرات غیر شخصی است که در ارتباط با افراد نا شناس صورت می پذیرد. وی در این اثر بیشترین تلاش را دارد تا از جنبه های شخصی اتفاقات روزانه فاصله بگیرد و حوادث را از زاویه دیدی متفاوت باز گو کند اما سوالی که در این جا مطرح می شود این است که آیا او موفق شده است تا به طور کامل (همانطور که آرزو دارد!) خود را از قید و بند مداخله های شخصی روزمره اش رها سازد یا اینکه همچنان می توان به وفور رد پای نویسنده ای را یافت که از "من" می نویسد؟ مهمترین مسئله ای که در این پژوهش مورد تحقیق و بررسی قرار خواهد گرفت، در وهله اول تفاوت های موجود میان روزنوشت های شخصی و غیر شخصی و سپس وجود یا عدم وجود جنبه های شخصی در اثر نویسنده فرانسوی میشل تورنیه است. در ابتدا به بررسی جامع ژانر "خود نوشته" یا "اتوبیوگرافی"و نحوه برخورد غیر شخصی میشل تورنیه در اثرش می پردازیم، سپس در مرحله بعد ویژگی های برجسته مکتب روزنوشت شخصی را در اثر مذکور مورد تحلیل قرار می دهیم. پس از انجام مقایسه ای میان دو مکتب نو پای یادداشت نگاری شخصی و غیر شخصی و بازیابی تفاوت های اصلی این دو ژانر، به تحقیق مستقیم بر روی کتاب "روزنوشت های غیر شخصی" میشل تورنیه می پردازیم برای نشان دادن تناقضی که در میان اسم کتاب و محتوی آن به چشم میخورد.

یکی از اصلی ترین عناصر سازنده ی هر داستان "شخصیت" است. این عنصر در داستان به اندازه ای حایز اهمیت است که می توان لذت خواندن هر داستانی را وابسته به رابطه ی بین خواننده و شخصیت دانست. در واقع، عنصر شخصیت با به عاریه گرفتن خصوصیات انسانی می تواند تاثیر زیادی بر خواننده بگذارد. در این پایان نامه، به منظور شناخت این تاثیرات بر روی خواننده به بررسی عنصر شخصیت در دو اثر صورت جلسه (1963) و بیابان (1980) از ژان-ماری گوستاو لوکلزیو می پردازیم. بدین منظور، از تئوری ونسان ژوو، در اثر او، ت?ثیر شخصیت در داستان، بهره می بریم. با توجه به تحول تدریجی آثار لوکلزیو به دنبال سفرهایش در ده? 1970، سوالاتی که مطرح می شود این است: آیا نحو? ت?ثیرگذاری عنصر شخصیت نیز متأثر از این سیر تحولی بوده است؟ تحولی که در آثار لوکلزیو به چشم می خورد، چگونه در پردازش عنصر شخصیت در دو رمان یاد شده نمایانگر می شود؟ در این پژوهش بر آنیم که به سوالات فوق پاسخ دهیم

دراین پایان نامه برآنیم تا ویژگی های خودنوشه در اثر میشل لیریس با عنوان عصر بشریت را مورد بررسی قرار دهیم. در فصل اول به بررسی ژانر کتاب پرداخته ایم. کتاب لیریس بی شک اتوبیوگرافی است، اما میتوان از آن به عنوان اتوپرتره یاد کرد. خط سیر روایی داستان بیش از آنکه بر اساس وقوع حوادث باشد، موضوعی است. فصل دوم پایان نامه به بررسی ساختار اثر اختصاص یافته است. لیریس در عصر بشریت ،بر اساس تداعی آزاد خاطرات خود را بیان می کند. در فصل سوم به بررسی نقش اسطوره در این کتاب پرداخته ایم. در عصر بشریت نمایشنامه ها و اسطوره ها نقش بسزایی ایفا می کنند. در واقع نویسنده از ورای داستان های اساطیری است که به بیان دل مشغولی های خود می پردازد و می توان گفت که این اسطوره ها هستند که به کمک نویسنده می آیند تا جهان بینی نویسنده را هر چه بهتر به خواننده القا کنند.

ژرژ پرک و انی ارنو جزو نویسندگان معاصر فرانسه به شمار می آیند که آثارشان ار جنبه ی اجتماعی قابل توجهی برخوردار است. انی ارنو که کار خود را با نوشتن رمان های اتوبیوگرافی اغاز می کند با نوشتن کتاب جایگاه شیوه ی نوین نوشتاری به وجود می آورد که در آن نگاه اجتماعی نقش مهمی را ایفا می کند. در واقع او می خواهد از خلال داستان های خویش که به ترسیم کننده ی سیر اجتماعی او است، عناصز تحلیل اجتماعی را ارائه دهد و این امر در سه اثر او با عنوان های جایگاه، یک زن و شرم کاملا آشکار است. و اما در مورد ژرژ ّپرک، هر چند که در سیر آثار ادبی او نشانه های اجتماعی کاملا محسوس است ولی کتاب اشیائ او تنها اثر شناخته شده ی او به عنوان اثر اجتماعی است. بدین ترتیب ژرژ پرک و انی ارنو که که به دوره های متفاوت ادبی تعلق دارند، چه نگاهی را به سوی جامعه ی زمان خویش دارند؟ چگونه تاثیر نگاه اجتماعی در شیوه ی نگارش آثار این دو نویسنده خودنمایی می کند؟ آیا نگاه اجتماعی به یک شیوه در نوشتار آن ها پدیدار می شود؟ آیا نگاه اجتماعی به یک نسبت در این آثار ذکر شده به چشم می خورد؟ در این پایان نامه به منظور پرده برداری از جنبه های اجتماعی آثار فوق الذکر از جهتی پیشنهاد می شود تا تحلیل اجتماعی بر روی این آثار صورت گیرد و از جهتی دیگر این امر بدون مطالعه ی ساختار نوشتاری این آثار میسر نخواهد بود. در نتیجه به منظور برآورد کردن میزان جنبه اجتماعی آثار این دو نویسنده بخش اول به تعریف برخی مفاهیم اجتماعی اختصاص داده شده است. سپس در بخش دوم هدف بر آن است تا نشانه های فردی گرایی و جمعی گرایی را در نوشتار ژرژ پرک و انی ارنو بر شماریم. و در بخش نهایی قصد داریم نشان دهیم چگونه ژرژ پرک و انی ارنو نگاه اجتماعی را به خدمت نوشتار در می آورند.

دو رمان زن وانهاده و جزیره سرگردانی آثاری شناخته شده و تاثیرگذار از دو نویسنده معروف زن، سیمون دوبوار و سیمین دانشور، می باشند. هر دوی این رمان ها داستان زندگی و تنهایی زنانی را به تصویر می کشند که توسط جامعه شان و در تقابل بین سنت و مدرنیته زمان خود دستخوش تحولات قرار گرفته و سرگردان رها شده اند. نویسندگان این دو رمان نه تنها از نظر سبک نوشتارشان در عصر خود و همینطور در جامعه خود شناخته شده هستند، بلکه بر ادبیات و دیگر نویسندگان هم عصر و پس از خود تاثیر به سزا و غیرقابل انکاری گذاشته اند. اهمیت کمی این دو نویسنده به خوبی از تعدد آثار ایشان و ترجمه و چاپ مجدد آن ها که در بسیاری موارد از محدودیت زمانی و مکانی خارج است، قابل مشاهده می باشد. اهمیت کیفی کارهای ایشان نیز از نقدهایی که بر آثارشان انجام شده و تاثیرپذیری دیگر نویسندگان از ایشان قابل درک و کنکاش می باشد. این پژوهش به بررسی ساختار دو اثر مذکور، که شباهت بسیاری به زندگی نویسندگانشان دارند؛ از دیدگاه روایت شناسی می پردازد. به همین منظور با دنبال کردن یک رویکرد روایت شناسی، در بخش اول عناصری چون شخصیت ها و نمودار کنش گر و در بخش دوم مواردی چون زاویه دید، راوی و زمان و مکان در این دو رمان خودنگارانه مورد بررسی و واکاوی قرار می گیرد.