روانگرایی یکی از مهمترین، پیچیده ترین و بحث انگیزترین عناوین مهندسی ژئوتکنیک لرزه ای می باشد که اثرات ویران کننده آن که بر اثر از بین رفتن مقاومت برشی خاک می باشد، می تواند خسارات زیادی به پروژه های عمرانی وارد نماید. تعیین پتانسیل روانگرایی در اثر زلزله یک مسئله پیچیده در مهندسی ژئوتکنیک است که عوامل زیادی از قبیل مشخصات خاک و خصوصیات زلزله را شامل می شود. روش های متعددی برای ارزیابی پتانسیل روانگرایی ارائه شده است که از جمله مهمترین آنها روش تنش دوره ای می باشد. تاکنون برخی روش های عملی و قابل استفاده جهت ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک از سطح خاک گسترش یافته اند. با توجه به اینکه آزمایشات نفوذ استاندارد بطور گسترده ای در طراحی اغلب سازه های مهندسی ساز بکار گرفته می شود، روشهای ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک که بر مبنای تعداد ضربات از آزمایشات نفوذ استاندارد هستند (مقادیر n)، همچنان ابزارهای مفیدی برای مهندسی کاربردی می باشند. در هر روش تحلیلی برای ارزیابی پتانسیل روانگرایی، مقاومت دوره ای زهکشی نشده درجا یا همان مقاومت روانگرایی باید ابتدا ارزیابی شود. در این پژوهش پس از بررسی روشهای متداول نیمه تجربی برای ارزیابی پتانسیل روانگرایی، مقاومت دوره ای خاک منطقه با استفاده از داده های ژئوتکنیکی خاک محاسبه گردیده و نتایج حاصل از روش های مختلف محاسبه نسبت تنش دوره ای، با یکدیگر مقایسه شده و پس از تلفیق آنها با یکدیگر با اثر دادن پارامترهای خاک ماسه ای منطقه که در وقوع پدیده روانگرایی مهم می باشند، رابطه ای برای نسبت تنش دوره ای منطقه ارائه گردیده است.