پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر برنامه درسی تلفیقی و غیرتلفیقی بر یادگیری دانش آموزان پایه سوم ابتدایی در درس علوم تجربی با استفاده از روش قصه گویی تلفنی،صورت گرفته است. از میان جامعه ی آماری پژوهش که کلیه ی دانش آموزان پسر سال سوم ابتدایی منطقه ی 3 شهر تهران بودند، مدرسه ی پسرانه صالحین به عنوان نمونه ی در دسترس انتخاب شد. حجم نمونه ی مورد نظر 120 نفر بود. این نمونه شامل چهار کلاس سوم ابتدایی بود و هر کلاس به طور تصادفی در معرض یک برنامه آموزشی قرار گرفتند. در این پژوهش از طرح عاملی 2×2 استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش قصه های تولید شده توسط پژوهشگر بود،که شامل قصه های تلفیقی و غیرتلفیقی با مضامین کتاب علوم سوم ابتدایی ( نیازهای جانوران و آب در روی زمین) می شدند و آزمون یادگیری نیز توسط محقق طراحی شد که روایی آن با استفاده از نظر متخصصان (اساتید راهنما و مشاور) تأیید گردید و پایایی آزمون یادگیری نیز توسط پژوهشگر با استفاده از روش بازآزمایی بدست آمد. روند اجرا به این صورت بود که هر یک از کلاس ها به صورت تصادفی به عنوان گروه های آزمایشی a،b،c ، dبرگزیده شدند. در مورد گروه آزمایشیa و cکه برنامه درسی تلفیقی و غیرتلفیقی به روش سنتی برای آنها اجرا شد، طی 6 جلسه در 2 هفته ی متوالی هر یک از گروه ها به طور جداگانه تحت آموزش های مربوط قرار گرفتند. اما در مورد گروه آزمایشی bو d ، برنامه درسی تلفیقی و غیرتلفیقی به روش قصه گویی تلفنی اجرا شد. اجرای این دو گروه با دستورالعمل های خاصی صورت گرفت که این دستورالعمل ها در پیوست ذکر شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوراهه و آزمون تعقیبی توکی نشان گر تفاوت معنی دار بین گروه ها بود. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد: میزان یادگیری دانش آموزان از برنامه درسی تلفیقی بیشتر از یادگیری آنها از برنامه درسی غیرتلفیقی بوده است؛ همچنین بیان می دارد که میزان یادگیری دانش آموزان از روش قصه گویی تلفنی بیشتر از یادگیری آنها از روش سنتی بوده است. و نیز میزان یادگیری دانش آموزان از برنامه درسی تلفیقی با استفاده از قصه گویی تلفنی بیشتر از یادگیری آنها از برنامه درسی غیرتلفیقی با روش سنتی بود.