cxcr1 و cxcr2 اوّلین رسپتور های کموکاینی بودند که کشف شدند. این رسپتور ها تنها رسپتور های شناخته شده در پستانداران برای کموکاین های elr+cxc شامل اینترلوکین 8 هستند و برای کنترل فعّالیّت نوتروفیل توسط کموکاین ها دارای اهمیّت هستند. در این مطالعه برای بررسی پلی مورفیسم ژن کد کننده cxcr1 و ارتباط آن با بروز ورم پستان در گاو های هولشتاین ایران از 350 رأس گاو شیری با عوامل مدیریتی و تغذیه ای یکسان نمونه خون گرفته شد. همچنین اطلاعات کامل در مورد تعداد شکم زایش و تعداد موارد ابتلا به ورم پستان با انجام مطالعه گذشته نگر و بررسی سوابق بایگانی شده، بدست آمد. dna از خون با استفاده از روش salting out استخراج شد و با استفاده از پرایمر های طراحی شده، ژن کد کننده رسپتور cxcr1 در یک قطعه 490 بازی از طریق pcr تکثیر شد. محصول pcr پس از تأیید توسط الکتروفورز تعیین توالی شد. نتایج بیانگر وجود یک جهش در g به c در ناحیه 777 ژن کدکننده cxcr1 بود. نتایج حاصل از بررسی آماری نشان دادند که میانگین بروز ورم پستان بالینی در هر دوره شیرواری در گاو هایی که ژنوتیپ gg از ژن کد کننده cxcr1 را داشته اند به طور معنی داری (p=0.02) کمتر از گاو هایی بوده است که دارای ژنوتیپ cc از ژن مورد نظر بوده اند اما بروز ورم پستان بالینی بین گاو هایی که دارای ژنوتیپgc بودند با گاو هایی که ژنوتیپ gg یا cc را داشتند تفاوت معنی داری نداشت. موتاسیون ناحیه 777 از ژن cxcr1 در بخشی از این ژن قرار گرفته است که در کد کردن بخش درون سلولی cxcr1 نقش دارد. این بخش درون سلولی در سیگنال دهی داخل سلول، تغییر شکل سلولی و کموتاکسی دخیل است. بنابراین جهش شناسایی شده در ناحیه 777 از ژن cxcr1 احتمالا از طریق تغییر ترکیب آمینواسیدی و ساختمان پروتئینی بخش درون سلولی این رسپتور در بروز ورم پستان بالینی نقش دارد. اثر قابل توجه و معنی دار جهش مذکور بر بروز ورم پستان بالینی، قابلیت استفاده از ژن کد کننده cxcr1 را به منظور اصلاح نژاد مولکولی در جهت ایجاد مقاومت ذاتی به ورم پستان بالینی در گاو های شیری را به اثبات می رساند و بازکننده راهی به منظور کاهش زیان های اقتصادی حاصل از این بیماری خواهد بود.

در این پایان نامه با تغییر طول مدت زمان بلوغ تخمک نسبت جنسیت جنین ها را در آزمایشگاه مورد بررسی قرار دادیم و نتایج نشان دا که با افزایش طول مدت زمان بلوغ تخمک نسبت جنسیت جنین های نر افزایش می یابد

هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر برنامه پیش همزمانی g6g بر روی موفقیت برنامهی اوسینک در گاوهای شیری در اولین تلقیح پس از زایش بوده است. برای این منظور یک گله شیری در استان اصفهان با جیره استاندارد و مدیریت مناسب انتخاب گردید. در بازدید هفتگی گله و در زمانیکه گاوها برای بررسی 25 روز پس از زایش معرفی می شدند، گاوهای شیری هولشتاین (تعداد زایش 2-5)، که در سلامت ظاهری و بدون هر گونه نارسائی تولید مثلی نظیر جفت ماندگی، متریت و آندومتریت بالینی، به صورت تصادفی و با در نظرگرفتن میانگین تولید شیر و امتیاز وضعیت بدنی انتخاب و به 2 گروه درمانی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه ی اوسینک در بردارنده 2 تزریق gnrh و pgf به فاصله ی 7 روز بوده است. متعاقب آن در برنامه ی اوسینک گاوها دز دیگری از gnrh را 48 ساعت پس از pgf دریافت کرده و 16 ساعت بعد از تزریق اخیر تلقیح مصنوعی صورت گرفت. گاوهای گروه آزمایشی g6g-ovsynch در روز 2 ± 83 پس از زایش، gnrh و 2 روز بعد pgf دریافت داشتند و برنامه ی همزمانی اوسینک، 6 روز پس از تزریق pgf آغاز گردید. گاوهای گروه کنترل بدون دریافت هر گونه درمان و پس از سپری نمودن حداقل 45 روز پس از زایش، در فاصله 12 ساعت پس از مشاهده علائم فحلی، اولین تلقیح را دریافت داشتند. در یک زمان ثابت نمونه خون از تعدادی گاوهای موجود در گروه های درمانی برای تعیین پروژسترون، در زمان تزریق pgf برنامه اوسینک جهت تعیین حضور جسم زرد فعال اخذ گردید. در روزهای 30 و 45 بعد از تلقیح تشخیص آبستنی بترتیب با کمک سونوگرافی و آزمون رکتال انجام شد. درصد آبستنی در گروه های آزمایشی اوسینک (3/41%)، g6g-ovsynch (3/33%) و کنترل (36%) تفاوت معنی داری نشان نداد (0.05<p).

از آنجایی که میزان موفقیت در لقاح آزمایشگاهی (ivf) سگ به دلیل نامناسب بودن بلوغ آزمایشگاهی تخمک های استحصال شده بسیار ضعیف بوده و از سویی امکان دسترسی به منابع تخمدانی در سگ بسیار محدود می باشد و نیز با توجه به هدف اصلی مطالعه ی حاضر که همان بررسی قابلیت بارورسازی اسپرم های زنوگرافت سگ می باشد، در این مطالعه قابلیت تشکیل پیش هسته ی نر متعاقب icsi (تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم) بین گونه ای (با استفاده از تخمک گوسفند) با 3 منبع متفاوت اسپرم سگ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل اختلاف معناداری را از حیث روند decondensation سر اسپرم در بین 3 گروه مورد آزمایش نشان نداد و می توان نتیجه گرفت اسپرم های زنوگرافت همانند اسپرم های اپیدیدیمال و بیضه ای از قابلیت یکسانی در این خصوص برخوردار می باشند و لذا می توان نتیجه گیری نمود که با اتخاذ روش های مناسب آماده سازی اسپرم بویژه در خصوص اسپرم زنوگرافت ابقای باروری با استفاده از این منبع بخصوص در آینده امکان پذیر خواهد گردید

دستیابی به روشی مطمئن در خصوص انجماد تخمک پستانداران، گامی موثر در جهت حفظ باروری در انسان و گونه های جانوری محسوب می شود. از طرفی امکان ابقای منابع ژنتیکی ارزشمند در گونه های اهلی جانوری و وحوش در حال انقراض با بهره برداری از این تکنیک میسر می گردد. انجماد آهسته روشی است که باعث ایجاد کریستال های یخ داخل سلولی و شوک اسمزی در تخمک های منجمد شده می شود.انجماد شیشه ای روشی جایگزین در انجماد بوده که در آن، سلول های در حال انجماد سریع در معرض غلظت بالائی از مواد ضد یخ قرار می گیرند که نتیجه ی آن تشکیل یک ساختمان شبه شیشه ای فاقد کریستال های یخ و کاهش آسیب های حاصل از انجماد می باشد. در حقیقت، غلظت بالای مواد ضد یخ متضمن روند مطلوب انجماد شیشه ای خواهد بود. البته افزایش مواد ضد یخ به دلیل خاصیت سمی آن ها می توانداثرات مضری بر سلول داشته باشد. در مطالعه ی حاضر، ما اثرات انجماد شیشه ای را در رویان های حاصل از تخمک های منجمد شده ی گوسفند، در طی مراحل تکاملی پیش از جایگزینی رویان مورد بررسی قرار دادیم. یکی از تغییرات مهم پیش از جایگزینی، فعال شدن ژنوم رویانی است که متعاقب رخداد های اپی ژنتیک آغاز می شود. در این شرایط، با شروع رونوشت برداری عملا نقش ترانس کریپت های مادری در هدایت رخدادهای سلولی به حداقل خواهد رسید. تغییرات اپی ژنتیک شامل طیف نسبتا گسترده ای از تغییرات اعمال شده در سطح مولکول dna و پروتئین های هسته ای است. در این مطالعه میزان بیان نسبی ژن های hmgn3aو smarcal1 در مراحل رویانی 7-2 سلولی، 16-8 سلولی، مورولا و بلاستوسیست در رویان های حاصل از تخمک منجمد و رویان های حاصل از تخمک غیر منجمد با روش real time pcr ارزیابی شد. نقش این ژن ها در remodelling کروماتین، افزایش رونویسی و نسخه برداری و اصلاح dna در نمو جنین اولیه حائز اهمیت است. همانطور که نتایج نشان می دهند، میزان بیان ژن hmgn3a در گروه رویان های حاصل از تخمک های غیرمنجمد، بیشتر از میزان بیان در رویان های حاصل از تخمک های منجمد بوده و این افزایش در مرحله 16-8 سلولی و مرولا (morulae) معنی دار (p<0.05) بود. میزان بیان smarcal1 در رویان های حاصل از تخمک های منجمد شده بیشتر بوده که این افزایش در مرحله ی بلاستوسیست (blastocyst) از نظر آماری معنی دار (p<0.05) بود. می توان نتیجه گرفت که انجماد سبب کاهش میزان بیان ژن hmgn3a در حالیکه میزان بیان ژن smarcal1 به دنبال انجماد افزایش می یابد.

چکیده: یکی از مشکلاتی که تکنیک تولید جنین های آزمایشگاهی (ivep) با آن روبرو است، انتخاب تخمک با کیفیت و مناسب است. به طور معمول تخمک هایی که از فولیکول های تخمدان ‘گاو های کشتار شده از کشتارگاه جمع آوری می شود از نظر کیفیت و شایستگی تکوین با هم اختلاف دارند. یکی از این اختلاف ها در تخمک های نابالغ تولید آنزیمی به نام glucose-6-phosphate dehydrogenase (g6pdh) است و به وسیله رنگی بنامbrilliant cresyl blue (bcb) میزان این فعالیت آنزیمی سنجیده و به دو گروه bcb+ (با فعالیت آنزیمی کمترg6pdh ) و سیتوپلاسمی به رنگ آبی همچنین گروه bcb- (با فعالیت آنزیمی بیشتر g6pdh) و سیتوپلاسم بی رنگ تقسیم می کند. یکی از تکنیک هایی که در آزمایشگاه های تولید جنین به طور معمول استفاده می شود (cryopreservation) است که اجازه ذخیره طولانی مدت تخمک هایی با ارزش ژنتیکی بالا را می دهد. تخمک های جدا شده به وسیله bcb را در دو گروه انجمادی و غیر انجمادی تقسیم کرده و هر کدام از گروه ها را به دو روش ivf , paretenogensis اقدام به تولید جنین کرده و سپس نتایج حاصل از تسهیم (cleavage) و میزان تولید بلاستوسیت را ثبت کرده و سپس به وسیله رنگ آمیزی افتراقی به بررسی توده ی بلاستوسیست در جنین های جدا شده به وسیله ی تست bcb، در گروه غیر انجمادی پرداختیم. طبق نتایج حاصله میزان تسهیم در گروه bcb+ غیر انجمادی و انجمادی به روش ivf به ترتیب نسبت به گروه bcb- غیر انجمادی و انجمادی افزایش غیرمعنی داری داشته (p>0.05)، همچنین میزان تسهیم دو گروه انجمادی و غیر انجمادی تفاوت معنی داری نداشتند (p>0.05). اما نتایج حاصله میزان تولید بلاستوسیت در گروه bcb+ غیر انجمادی و انجمادی به روشivf به ترتیب نسبت به گروه bcb- غیر انجمادی و انجمادی افزایش معنی داری داشت (p<0.05). اما در تولید جنین هایparetenogensis در نتایج حاصل از تسهیم، افزایش معنی داری در گروه bcb+ غیر انجمادی نسبت به بقیه گروه ها دیده شد (p<0.05). اما تفاوت معنی داری در بین گروه های bcb+ و bcb- انجمادی دیده نمی شد (p>0.05). از طرف دیگر میزان تولید بلاستوسیت در بین تمامی گروه ها تفاوت معنی داری داشته و گروه های bcb+ انجمادی و غیر انجمادی نسبت به هم و نسبت به گروه های - bcbانجمادی و غیر انجمادی افزایش معنی داری داشت (p<0.05). همچنین نتایج حاصل از رنگ آمیزی افتراقی در گروه غیر انجمادی در بلاستوسیت های hatch شده نشان می دهد که روند تکاملی در جنین هایbcb+ بهتر بوده و این جنین ها بیشترین توده ی سلولی را داشته اند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که استفاده از رنگ bcb به عنوان یه تست در انتخاب تخمک با کیفیت بسیار مناسب بوده و باعث افزایش راندمان تکینک های آزمایشگاهی تولید جنین به خصوص درتولید جنین با استفاده از تکنیک انجماد شیشه ای تخمک می شود. کلید واژه ها: انجماد تخمک، بلاستوسیست، رنگ آمیزی افتراقی، brilliant cresyl blue (bcb)، g6pdh

روش intracytoplasmic sperm injection (icsi) یکی از روش های کمک باروری برای غلبه بر ناباروری با فاکتور اسپرمی می باشد که علاوه بر انسان در گونه های حیوانی و نیز حیوانات اهلی انجام می گیرد. در مورد گاو، خوک و گوسفند به دلیل منحصر به فرد بودن ساختار کروماتین اسپرم، تزریق آن به تنهایی برای لقاح موفق در icsi و تشکیل پیش هسته نر کفایت نمی کند. ساختار نوکلئوپروتئینی کروماتین اسپرم در این گونه ها از جمله در گوسفند به دلیل حضور پروتامین نوع 1 و پیوند های دی سولفیدی فراوان در ساختار آن بسیار متراکم و پایدار است. لازمه تشکیل پیش هسته نر در این گونه ها، تراکم زدایی اسپرم قبل از تزریق به داخل اووسیت می باشد. کارایی روش icsi را در گوسفند با تیمار های مختلف به منظور تراکم زدایی کروماتین آن می توان ارتقا بخشید. تیمار مناسب علاوه بر کارایی در تراکم زدایی، باید حداقل تأثیر سوء را بر صحت dna اسپرم داشته باشد. بنابراین ارزیابی صحت dna اسپرم قبل از تزریق ضروری می باشد که بدین منظور از روش هایی همچون رنگ آمیزی اکریدین اورنج و آزمون tunel استفاده می شود. از آن جا که تا کنون تیمار کارآمد و ایمن برای اسپرم گوسفند شناسایی نشده است، بر آن شدیم تا با هدف دستیابی به چنین روشی به بررسی تیمار های hep+dtt، hep+2me (2-mercaptoethanol) و hep+gsh و انجام آزمون tunel و رنگ آمیزی اکریدین اورنج در مورد آن ها بپردازیم.