کمپلکس سیکلو متال [ptme(bhq)(dppy)] 1 که در آن bhq= بنزو-اچ-کوئینولین و dppy=2-دی فنیل فسفینو پیریدین است، توسط واکنش [ptme(sme2)(bhq)] با یک اکی والان dppyدر دمای اتاق تهیه شده است. کمپلکس 1 حاوی یک گروه پیریدیل آزاد است که توسط طیف سنجی nmr چند هسته ای و تجزیه عنصری شناسایی شده است. واکنش کمپلکس 1 با یک اکی والان [ag(ch3cn)4]bf4 کمپلکس کلاستری سیکلو متال [pt2me2(bhq)2(?-dppy)2ag2(?-acetone)](bf4)2 2 را با بازده 70% ایجاد می کند.. ساختار بلوری کمپلکس 2 توسط بلورشناسی اشعه ایکس شناسایی شده است و نمایانگر یک مورد کمیاب از کلاستر پروانه ای شکل pt2ag2 است. در حالت محلول اتم اکسیژن پل شده به بین اتم های نقره از کمپلکس 2 جدا می شود ولی طیف سنجی nmr نشان می دهد که اسکلت فلزی pt2ag2 در محلول حفظ می شود و یک تعادل بین اسکلت پروانه ای و مسطح بوجود می آید. کمپلکس های حاوی لیگاند های بیس(n – هتروسیکل کاربن) کاربردهای بسیاری در شیمی آلی فلزی و فرایند های کاتالیزوری همگن دارند. کمپلکس جدید [ptme2l2] 3 که در آن l2= متیلن بیس(n-(ترشیو-بوتیل)ایمیدازول-2-ایلیدن) است، از طریق تشکیل کمپلکس نقره- کاربن از نمک های هالید بیس-ایمیدازولیوم و اکسید نقره(i) و به دنبال آن ترانس متالیشن با کمپلکس [pt2me4(?-sme2)2] تهیه شده است. کمپلکس 3 توسط1h nmr و 13c شناسایی شده است.

این رساله بر آن است تا نقش گونه شناسی کاربری های مسکونی را بر مورفولوژی شهر بسنجد. مسائل مطرح در مقوله ی گونه شناسی بناهای شهری از یک سو و پیچیدگی های فرآیند شکل یابی شهرها و ریخت شناسی بافت های شهری در این راستا مورد مطالعه و ارزیابی قرارمی گیرند. عوامل تأثیرگذار بر هر دو حوزه متعدد است و علاوه بر شناخت هر یک به تنهایی، تأثیر آن ها بر همدیگر نیز باید به دقت مورد کنکاش قرار گیرد. پس از بررسی پیشینه و مبانی فکری و فلسفی در حوزه ی گونه شناسی و ریخت شناسی شهری و درپی آن، پرداختن به رویکرد گونه- ریخت شناسی شهری، که شامل مطالعه ی شکل شهر بر مبنای شناخت گونه های بناهاست، به ارتباط این مباحث با حوزه های برنامه ریزی و طراحی شهری اشاره می گردد. همچنین در این پژوهش ضمن مروری بر گونه شناسی مسکن و بافتهای شهری، تقسیم بندی گونه های مسکن و بافت و انواع و معیارهای آن مورد بررسی قرار گرفته و شیوه های مطالعه و تحلیل بافتهای شهری مطرح می گردد. بخشی از رساله نیز به بررسی جایگاه رویکرد شکلی به بافت های شهری در طرح های توسعه ی شهری ایران، با تأکید بر تبریز می پردازد. برای تحلیل نمونه های موردی که ازبافت های مختلف شهری تبریز برگزیده شده اند از یک روش کمّی، مرتبط با تراکم فیزیکی ساختمان ها، موسوم به نمودار «spacemate» بهره برده شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که گونه های مختلف مسکن در تعیین و شکل دهی حوزه های مورفولوژیک سطح شهر نقشی موثر داشته و انتظام فضایی بافت های شهری را تحت تاثیر قرار می دهند، به طوری که با تغییر گونه های بناهای مسکونی (در کنار سایر عناصر از جمله شبکه ی معابر و فضاهای باز شهری) ، شکل بافت های شهری دچار دگرگونی می شود و در صورتی که نحوه ی این تأثیر مورد توجه قرار گیرد، شکل محیط مصنوع تا حدود زیادی قابل کنترل و هدایت خواهد بود. همچنین بررسی طرحهای توسعه ی شهری ایران، به ویژه تبریز، گویای این است که نگرش گونه- ریخت شناسانه به بافتهای شهری و ارائه ی برنامه بر مبنای آن در این طرحها چندان مورد توجه نبوده است.