همزمان با رشد جهانی شدن و گسترش روز افزون آزاد سازی تجاری، تعداد موافقت نامه های منطقه ای نیز رو به افزایش بوده است و گرایشهای تجاری در سطح منطقه ای جایگاه خود را به بهترین وجه یافتند. هدف از تشکیل این همگرایی های منطقه ای، کاهش موانع تعرفه ای در راستای افزایش رفاه می باشد. اما در این راستا مذاکراتی مطرح است مبنی براین که، آیا شکل گیری این اتحادیه ها بالاخص در منطقه آسیا در راستای هدف افزایش تجارت بین کشورهای عضو آنها بوده است و همچنین آیا افزایش تجارت بین اعضا باعث افزایش تجارت با کشورهای غیر عضو می شود یا خیر؟ چنانچه موافقت نامه تجاری باعث افزایش تجارت بین کشورهای عضو شود، پدیده" ایجاد تجارت" شکل میگیردو چنانچه افزایش تجارت به هزینه کاهش آن برای کشورهای غیر عضوباشد پدیده" انحراف تجارت" شکل می گیرد. ایجاد تجارت بربهبود رفاه و انحراف تجارت برکاهش رفاه دلالت پیدا می کند. دراین مقاله برای بررسی ایجاد و انحراف تجارت در سه موافقت نامه تجاری اکو، آ سه آن و جی سی سی از یک مدل جاذبه تعمیم یافته استفاده شده است. داده های مورد استفاده در این تحقیق شامل 26 کشور عضو این سه سازمان می باشند و دوره زمانی 2006- 2002 را در بر می گیرند. نتایج نشان می دهد که در این دوره زمانی هر سه سازمان منتخب منطقه آسیا، با انحراف تجاری روبرو بوده اند